Funkcje i typy wywoływania jądra skryptu RenderScript

Uruchamia jądro przy zerowym lub większej liczbie przydziałów wejściowych. Są one przekazywane po argumencie rs_kernel. Jeśli określone jądro zwraca wartość, przydział danych wyjściowych musi być określony jako ostatni argument. Wszystkie przydziały wejściowe i przydział danych wyjściowych (jeśli istnieje) muszą mieć te same wymiary.

Jest to funkcja synchroniczna. Wywołanie tej funkcji zwraca się dopiero po zakończeniu pracy dotyczącej wszystkich komórek alokacji wejściowych. Jeśli funkcja jądra zwraca dowolną wartość, wywołanie czeka, aż wszystkie wyniki zostaną zapisane w alokacji wyjściowej.

Do poziomu interfejsu API 23 jądro jest domyślnie określone jako jądro o nazwie „root” w określonym skrypcie i może być używany tylko jeden przydział danych wejściowych. Od poziomu interfejsu API 24 można używać dowolnej funkcji jądra, zgodnie z wartością argumentu jądra. Argument skryptu zostanie usunięty. Jądro musi być zdefiniowane w bieżącym skrypcie. Można też użyć więcej niż 1 danych wejściowych.

Na przykład:
float __attribute__((kernel)) square(float a) {
  return a * a;
}

void compute(rs_allocation ain, rs_allocation aout) {
  rsForEach(square, ain, aout);
}



Wewnętrzny interfejs API umożliwiający uruchomienie jądra.

Uruchamia jądro w sposób podobny do rsForEach. Jednak zamiast przetwarzania wszystkich komórek w danych wejściowych ta funkcja przetwarza tylko komórki znajdujące się w podprzestrzeni przestrzeni indeksu określonej w opcjach. W przypadku przestrzeni indeksu wyraźnie określonej przez opcje do uruchomienia jądra za pomocą tego interfejsu API nie są wymagane żadne przydziały danych wejściowych ani wyjściowych. Jeśli alokacje są przekazywane, muszą być zgodne z liczbą argumentów i wartością oczekiwaną przez funkcję jądra. Przydział wyjściowy jest widoczny tylko wtedy, gdy jądro zawiera niepustą wartość zwracaną.

Na przykład:
rs_script_call_t opts = {0};
opts.xStart = 0;
opts.xEnd = dimX;
opts.yStart = 0;
opts.yEnd = dimY / 2;
rsForEachWithOptions(foo, &opts, out, out);


Zwraca indeks w wymiarze tablica0 przetwarzanej komórki, zgodnie z podanym kontekstem jądra.

Kontekst jądra zawiera typowe cechy powtarzanych przydziałów i rzadko używane indeksy, takie jak indeks Array0.

Aby uzyskać dostęp do kontekstu jądra, dodaj do funkcji jądra specjalny parametr o nazwie „context” typu rs_kernel_context. Np.
short RS_KERNEL myKernel(short value, uint32_t x, rs_kernel_context context) {
  // The current index in the common x, y, z dimensions are accessed by
  // adding these variables as arguments. For the more rarely used indices
  // to the other dimensions, extract them from the kernel context:
  uint32_t index_a0 = rsGetArray0(context);
  //...
}


Jeśli nie ma wymiaru Tablica0, ta funkcja zwraca wartość 0.

Zwraca indeks w wymiarze tablica1 przetwarzanej komórki, zgodnie z podanym kontekstem jądra. Aby dowiedzieć się więcej o kontekście, zobacz funkcję rsGetArray0().

Zwraca wartość 0, jeśli nie ma wymiaru tablica1.

Zwraca indeks w wymiarze tablicy2 przetwarzanej komórki, zgodnie z podanym kontekstem jądra. Aby dowiedzieć się więcej o kontekście, zapoznaj się z funkcją rsGetArray0().

Zwraca wartość 0, jeśli nie ma wymiaru Tablica2.

Zwraca indeks w wymiarze tablica3 przetwarzanej komórki, zgodnie z podanym kontekstem jądra. Aby dowiedzieć się więcej o kontekście, zobacz funkcję rsGetArray0().

Zwraca wartość 0, jeśli nie ma wymiaru Array3.

Zwraca rozmiar wymiaru tablica0 dla określonego kontekstu jądra. Aby poznać kontekst, zobacz funkcję rsGetDimX().

Zwraca wartość 0, jeśli nie ma wymiaru tablica0.

Zwraca rozmiar wymiaru tablica1 dla określonego kontekstu jądra. Aby poznać kontekst, zobacz funkcję rsGetDimX().

Zwraca wartość 0, jeśli nie ma wymiaru tablica1.

Zwraca rozmiar wymiaru Tablica2 dla określonego kontekstu jądra. Aby poznać kontekst, zobacz funkcję rsGetDimX().

Zwraca wartość 0, jeśli nie ma wymiaru Tablica2.

Zwraca rozmiar wymiaru Array3 dla określonego kontekstu jądra. Aby poznać kontekst, zobacz funkcję rsGetDimX().

Zwraca wartość 0, jeśli nie ma wymiaru Array3.

Jeśli jądro iteruje się na mapie sześcianu, funkcja zwraca wartość „prawda”, jeśli występuje więcej niż 1 twarz. W pozostałych przypadkach zwraca wartość „fałsz”. Objaśnienie kontekstu znajdziesz w sekcji rsGetDimX().

Funkcja rsAllocationGetDimFaces() jest podobna, ale zwraca 0 lub 1 zamiast wartości logicznej.

Zwraca liczbę poziomów szczegółów dla określonego kontekstu jądra. Jest to przydatne w przypadku mipmap. Aby poznać kontekst, zobacz funkcję rsGetDimX().

Zwraca wartość 0, jeśli nie użyto parametru Poziom szczegółowości.

Funkcja rsAllocationGetDimLOD() jest podobna, ale zwraca rzeczywistą liczbę poziomów 0 lub 1.

Zwraca rozmiar wymiaru X dla określonego kontekstu jądra.

Kontekst jądra zawiera typowe cechy powtarzanych przydziałów i rzadko używane indeksy, takie jak indeks Array0.

Aby uzyskać do niego dostęp, dodaj do funkcji jądra specjalny parametr o nazwie „context” typu rs_kernel_context. Np.
int4 RS_KERNEL myKernel(int4 value, rs_kernel_context context) {
  uint32_t size = rsGetDimX(context); //...


Aby uzyskać wymiar określonego przydziału, użyj funkcji rsAllocationGetDimX().

Zwraca rozmiar wymiaru X dla określonego kontekstu jądra. Aby poznać kontekst, zobacz funkcję rsGetDimX().

Zwraca wartość 0, jeśli nie ma wymiaru Y.

Aby uzyskać wymiar określonego przydziału, użyj funkcji rsAllocationGetDimY().

Zwraca rozmiar wymiaru Z dla określonego kontekstu jądra. Aby poznać kontekst, zobacz funkcję rsGetDimX().

Zwraca wartość 0, jeśli nie ma wymiaru Z.

Aby uzyskać wymiar określonego przydziału, użyj funkcji rsAllocationGetDimZ().

Zwraca twarz, na której znajduje się przetwarzana komórka, zgodnie z podanym kontekstem jądra. Aby dowiedzieć się więcej o kontekście, zobacz funkcję rsGetArray0().

Jeśli wymiar twarzy nie jest podany, zwraca wartość RS_ALLOCATION_CUBEMAP_FACE_POSITIVE_X.

Zwraca indeks w wymiarze Poziomy szczegółów przetwarzanej komórki, zgodnie z podanym kontekstem jądra. Informacje o kontekście znajdziesz w opisie funkcji rsGetArray0().

Zwraca wartość 0, jeśli brakuje wymiaru Poziomy szczegółowości.