RenderScript'e Genel Bakış

RenderScript, yoğun bilgi işlem gerektiren görevleri Android'de yüksek performansla çalıştırmak için kullanılan bir çerçevedir. RenderScript, öncelikle veri paralel hesaplama ile kullanılmak üzere tasarlanmıştır ancak seri iş yüklerinden de yararlanabilir. RenderScript çalışma zamanı, cihazda bulunan çok çekirdekli CPU'lar ve GPU'lar gibi işlemciler arasında paralel olarak çalışır. Bu sayede, iş planlamak yerine algoritmaları ifade etmeye odaklanabilirsiniz. RenderScript özellikle görüntü işleme, hesaplamalı fotoğrafçılık veya bilgisayar görüşü gerçekleştiren uygulamalar için kullanışlıdır.

RenderScript'i kullanmaya başlamak için anlamanız gereken iki temel kavram vardır:

• Dil, yüksek performanslı bilgi işlem kodu yazmak için C99'dan türetilmiş bir dildir. RenderScript Çekirdeği Yazma başlıklı makalede, işlem çekirdeği yazmak için bu dilin nasıl kullanılacağı açıklanmaktadır.
• Kontrol API'si, RenderScript kaynaklarının ömrünü yönetmek ve çekirdek yürütmeyi kontrol etmek için kullanılır. Üç farklı dilde kullanılabilir: Java, Android NDK'de C++ ve C99'dan türetilen çekirdek dili. Java Kodundan RenderScript Kullanma ve Tek Kaynaklı RenderScript, sırasıyla ilk ve üçüncü seçenekleri açıklar.

RenderScript çekirdeği yazma

RenderScript çekirdeği genellikle <project_root>/src/rs dizinindeki bir .rs dosyasında bulunur. Her .rs dosyasına komut dosyası denir. Her komut dosyası kendi çekirdek, işlev ve değişken kümesini içerir. Komut dosyaları şunları içerebilir:

• Bu komut dosyasında kullanılan RenderScript çekirdek dilinin sürümünü belirten bir pragma beyanı (#pragma version(1)). Şu anda tek geçerli değer 1'dir.
• Bu komut dosyasından yansıtılan Java sınıflarının paket adını belirten bir pragma beyanı (#pragma rs java_package_name(com.example.app)). .rs dosyanızın, bir kitaplık projesinde değil, uygulama paketinizin parçası olması gerektiğini unutmayın.
• Sıfır veya daha fazla çağrılabilir işlev. Çağırılabilir işlev, Java kodunuzdan rastgele bağımsız değişkenlerle çağırabileceğiniz tek iş parçacıklı bir RenderScript işlevidir. Bunlar genellikle ilk kurulum veya daha büyük bir işleme ardışık düzeni içindeki seri hesaplamalar için yararlıdır.

• Sıfır veya daha fazla komut dosyası genel öğesi. Komut dosyası global'i, C'deki global değişkene benzer. Java kodundan komut dosyası genel değişkenlerine erişebilirsiniz. Bu değişkenler genellikle RenderScript çekirdeklerine parametre aktarmak için kullanılır. Komut dosyası genel değişkenleri burada daha ayrıntılı olarak açıklanmıştır.

• Sıfır veya daha fazla işlem çekirdeği. Hesaplama çekirdeği, RenderScript çalışma zamanını bir veri koleksiyonunda paralel olarak yürütmesi için yönlendirebileceğiniz bir işlev veya işlev koleksiyonudur. İki tür hesaplama çekirdeği vardır: eşleme çekirdekleri (foreach çekirdekleri olarak da bilinir) ve azaltma çekirdekleri.

  Eşleme çekirdeği, aynı boyutlara sahip bir Allocations koleksiyonunda çalışan paralel bir işlevdir. Varsayılan olarak bu işlev, bu boyutlardaki her koordinat için bir kez yürütülür. Genellikle (ancak yalnızca değil) bir giriş Allocations koleksiyonunu bir çıkış Allocation koleksiyonuna dönüştürmek için kullanılır Element.

  • Basit bir eşleme çekirdeği örneğini aşağıda bulabilirsiniz:

    uchar4 RS_KERNEL invert(uchar4 in, uint32_t x, uint32_t y) {
      uchar4 out = in;
      out.r = 255 - in.r;
      out.g = 255 - in.g;
      out.b = 255 - in.b;
      return out;
    }

    Bu, çoğu açıdan standart bir C işleviyle aynıdır. İşlev prototipine uygulanan RS_KERNEL özelliği, işlevin çağrılabilir bir işlev yerine bir RenderScript eşleme çekirdeği olduğunu belirtir. in bağımsız değişkeni, çekirdek başlatmaya iletilen Allocation girişine göre otomatik olarak doldurulur. x ve y bağımsız değişkenleri aşağıda açıklanmıştır. Çekirdekten döndürülen değer, çıktıdaki uygun konuma Allocation otomatik olarak yazılır. Varsayılan olarak bu çekirdek, Allocation girişinin tamamında çalıştırılır. Bu sırada çekirdek işlevi, Allocation'deki her Element için bir kez yürütülür.

    Bir eşleme çekirdeğinde bir veya daha fazla giriş Allocations, tek bir çıkış Allocation veya her ikisi de olabilir. RenderScript çalışma zamanında, tüm giriş ve çıkış tahsislerinin aynı boyutlara sahip olduğundan ve giriş ile çıkış tahsislerinin Element türlerinin çekirdeğin prototipiyle eşleştiğinden emin olmak için kontroller yapılır. Bu kontrollerden herhangi biri başarısız olursa RenderScript bir istisna oluşturur.

    NOT: Android 6.0 (API düzeyi 23) öncesinde, eşleme çekirdeğinin birden fazla girişi Allocation olmayabilir.

    Çekirdeğin sahip olduğundan daha fazla giriş veya çıkış Allocations öğesine ihtiyacınız varsa bu nesneler rs_allocation komut dosyası genel değişkenlerine bağlanmalı ve rsGetElementAt_type() veya rsSetElementAt_type() aracılığıyla bir çekirdekten ya da çağrılabilir işlevden erişilmelidir.

    NOT: RS_KERNEL, size kolaylık sağlamak için RenderScript tarafından otomatik olarak tanımlanan bir makrodur:

    #define RS_KERNEL __attribute__((kernel))
    

  Azaltma çekirdeği, aynı boyutlara sahip bir giriş Allocations koleksiyonunda çalışan bir işlev ailesidir. Varsayılan olarak, toplayıcı işlevi bu boyutlardaki her koordinat için bir kez yürütülür. Genellikle (ancak yalnızca değil) bir Allocations giriş koleksiyonunu tek bir değere "indirgemek" için kullanılır.

  • Girişindeki Elements değerini toplayan basit bir azaltım çekirdeği örneği aşağıda verilmiştir:

    #pragma rs reduce(addint) accumulator(addintAccum)
    
    static void addintAccum(int *accum, int val) {
      *accum += val;
    }

    Azaltma çekirdeği, kullanıcı tarafından yazılmış bir veya daha fazla işlevden oluşur. #pragma rs reduce, çekirdeğin adını (bu örnekte addint) ve çekirdeği oluşturan işlevlerin adlarını ve rollerini (bu örnekte bir accumulator işlevi addintAccum) belirterek çekirdeği tanımlamak için kullanılır. Bu tür tüm işlevler static olmalıdır. Azaltma çekirdeği her zaman bir accumulator işlevi gerektirir. Çekirdeğin yapmasını istediğiniz işleme bağlı olarak başka işlevleri de olabilir.

    Azaltma çekirdeği toplayıcı işlevi void döndürmeli ve en az iki bağımsız değişkene sahip olmalıdır. İlk bağımsız değişken (bu örnekte accum), bir toplayıcı veri öğesine işaretçidir ve ikinci bağımsız değişken (bu örnekte val), çekirdek başlatmaya iletilen Allocation girişine göre otomatik olarak doldurulur. Toplayıcı veri öğesi, RenderScript çalışma zamanı tarafından oluşturulur ve varsayılan olarak sıfır olarak başlatılır. Varsayılan olarak bu çekirdek, girişinin tamamı Allocation üzerinde çalıştırılır. Bu sırada, Allocation içindeki her Element için bir toplayıcı işlevi yürütülür. Toplayıcı veri öğesinin nihai değeri varsayılan olarak azaltmanın sonucu olarak değerlendirilir ve Java'ya döndürülür. RenderScript çalışma zamanı, giriş Allocation'ının Element türünün toplayıcı işlevinin prototipiyle eşleşip eşleşmediğini kontrol eder. Eşleşmezse RenderScript bir istisna atar.

    Azaltma çekirdeğinin bir veya daha fazla girişi Allocations vardır ancak çıkışı Allocations yoktur.

    Azaltma çekirdekleri hakkında daha fazla bilgiyi burada bulabilirsiniz.

    Azaltma çekirdekleri Android 7.0 (API düzeyi 24) ve sonraki sürümlerde desteklenir.

  Bir eşleme çekirdek işlevi veya azaltma çekirdek toplayıcı işlevi, int veya uint32_t türündeki x, y ve z özel bağımsız değişkenlerini kullanarak geçerli yürütmenin koordinatlarına erişebilir. Bu bağımsız değişkenler isteğe bağlıdır.

  Harita oluşturma çekirdeği işlevi veya azaltma çekirdeği toplayıcı işlevi, rs_kernel_context türündeki isteğe bağlı özel bağımsız değişkeni context de alabilir. Geçerli yürütmenin belirli özelliklerini sorgulamak için kullanılan bir çalışma zamanı API'si ailesi (ör. rsGetDimX) tarafından gereklidir. (context bağımsız değişkeni Android 6.0 (API düzeyi 23) ve sonraki sürümlerde kullanılabilir.)

• İsteğe bağlı bir init() işlevi. init() işlevi, komut dosyası ilk kez oluşturulduğunda RenderScript'in çalıştırdığı özel bir tür çağrılabilir işlevdir. Bu sayede, komut dosyası oluşturulurken bazı hesaplamalar otomatik olarak yapılabilir.
• Sıfır veya daha fazla statik komut dosyası genel değişkeni ve işlevi. Statik komut dosyası global, Java kodundan erişilememesi dışında komut dosyası global ile aynıdır. Statik işlev, komut dosyasındaki herhangi bir çekirdekten veya çağrılabilir işlevden çağrılabilen ancak Java API'sine gösterilmeyen standart bir C işlevidir. Bir komut dosyası genel değerine veya işlevine Java kodundan erişilmesi gerekmiyorsa static olarak tanımlanması önemle tavsiye edilir.

Kayan nokta hassasiyetini ayarlama

Bir komut dosyasında gereken kayan nokta hassasiyet düzeyini kontrol edebilirsiniz. Bu, tam IEEE 754-2008 standardı (varsayılan olarak kullanılır) gerekli değilse yararlıdır. Aşağıdaki pragmalar farklı bir kayan nokta hassasiyeti düzeyi ayarlayabilir:

• #pragma rs_fp_full (hiçbir şey belirtilmezse varsayılan): IEEE 754-2008 standardında belirtildiği gibi kayan nokta hassasiyeti gerektiren uygulamalar için.
• #pragma rs_fp_relaxed: IEEE 754-2008 ile tam uyumluluk gerektirmeyen ve daha az hassasiyete izin verebilecek uygulamalar için. Bu mod, normalleştirme işlemi için sıfıra yuvarlama ve sıfıra sıfırlama işlemlerini etkinleştirir.
• #pragma rs_fp_imprecise: Kesinlik açısından katı şartlara sahip olmayan uygulamalar için. Bu mod, rs_fp_relaxed'teki her şeyi ve aşağıdakileri etkinleştirir:
  • -0,0 sonucu veren işlemler bunun yerine +0,0 döndürebilir.
  • INF ve NAN üzerinde yapılan işlemler tanımlanmamıştır.

Çoğu uygulama, rs_fp_relaxed'ü herhangi bir yan etki olmadan kullanabilir. Yalnızca gevşek hassasiyetle kullanılabilen ek optimizasyonlar (ör. SIMD CPU talimatları) nedeniyle bu, bazı mimarilerde çok yararlı olabilir.

Java'dan RenderScript API'lerine erişim

RenderScript kullanan bir Android uygulaması geliştirirken API'sine Java'dan iki şekilde erişebilirsiniz:

• android.renderscript: Bu sınıf paketindeki API'ler, Android 3.0 (API düzeyi 11) ve sonraki sürümleri çalıştıran cihazlarda kullanılabilir.
• android.support.v8.renderscript: Bu paketteki API'ler, Android 2.3 (API seviyesi 9) ve sonraki sürümleri çalıştıran cihazlarda kullanabilmenizi sağlayan bir Destek Kitaplığı üzerinden kullanılabilir.

Bu yöntemin avantajları ve dezavantajları aşağıda açıklanmıştır:

• Destek Kitaplığı API'lerini kullanıyorsanız uygulamanızın RenderScript kısmı, hangi RenderScript özelliklerini kullandığınızdan bağımsız olarak Android 2.3 (API düzeyi 9) ve sonraki sürümleri çalıştıran cihazlarla uyumlu olur. Bu sayede uygulamanız, yerel (android.renderscript) API'leri kullandığınızdan daha fazla cihazda çalışabilir.
• Bazı RenderScript özellikleri, Destek Kitaplığı API'leri üzerinden kullanılamaz.
• Destek kitaplığı API'lerini kullanırsanız yerel (android.renderscript) API'leri kullandığınızdan daha büyük (muhtemelen önemli ölçüde) APK'ler elde edersiniz.

RenderScript Destek Kitaplığı API'lerini kullanma

Destek Kitaplığı RenderScript API'lerini kullanmak için geliştirme ortamınızı bu API'lere erişebilecek şekilde yapılandırmanız gerekir. Bu API'leri kullanmak için aşağıdaki Android SDK araçları gereklidir:

• Android SDK Tools 22.2 veya sonraki bir düzeltme sürümü
• Android SDK Derleme Araçları 18.1.0 veya sonraki bir düzeltme sürümü

Android SDK Derleme Araçları 24.0.0'dan itibaren Android 2.2'nin (API seviyesi 8) artık desteklenmediğini unutmayın.

Bu araçların yüklü sürümünü Android SDK Yöneticisi'nde kontrol edip güncelleyebilirsiniz.

Destek Kitaplığı RenderScript API'lerini kullanmak için:

1. Gerekli Android SDK sürümünün yüklü olduğundan emin olun.
2. Android derleme sürecinin ayarlarını, RenderScript ayarlarını içerecek şekilde güncelleyin:
   • Uygulama modülünüzün uygulama klasöründeki build.gradle dosyasını açın.
   • Dosyaya aşağıdaki RenderScript ayarlarını ekleyin:

     Groovy

             android {
                 compileSdkVersion 33
     
                 defaultConfig {
                     minSdkVersion 9
                     targetSdkVersion 19
     
                     renderscriptTargetApi 18
                     renderscriptSupportModeEnabled true
                 }
             }
             

     Kotlin

             android {
                 compileSdkVersion(33)
     
                 defaultConfig {
                     minSdkVersion(9)
                     targetSdkVersion(19)
     
                     renderscriptTargetApi = 18
                     renderscriptSupportModeEnabled = true
                 }
             }
             

     Yukarıda listelenen ayarlar, Android derleme sürecindeki belirli davranışları kontrol eder:

     • renderscriptTargetApi: Oluşturulacak bayt kodu sürümünü belirtir. Bu değeri, kullandığınız tüm işlevleri sağlayabilecek en düşük API seviyesine ayarlamanız ve renderscriptSupportModeEnabled değerini true olarak ayarlamanızı öneririz. Bu ayar için geçerli değerler 11'den en son yayınlanan API düzeyine kadar olan tüm tam sayı değerleridir. Uygulama manifest dosyanızda belirtilen minimum SDK sürümünüz farklı bir değere ayarlanmışsa bu değer yoksayılır ve minimum SDK sürümünü ayarlamak için derleme dosyasında belirtilen hedef değer kullanılır.
     • renderscriptSupportModeEnabled: Oluşturulan ikili kodun, çalıştırıldığı cihaz hedef sürümü desteklemiyorsa uyumlu bir sürüme geri döneceğini belirtir.
3. RenderScript kullanan uygulama sınıflarınıza Destek Kitaplığı sınıfları için bir içe aktarma ekleyin:

   Kotlin

   import android.support.v8.renderscript.*
   

   Java

   import android.support.v8.renderscript.*;
   

Java veya Kotlin kodundan RenderScript'i kullanma

Java veya Kotlin kodundan RenderScript'i kullanmak için android.renderscript ya da android.support.v8.renderscript paketinde bulunan API sınıflarını kullanmanız gerekir. Çoğu uygulama aynı temel kullanım kalıbını izler:

1. RenderScript bağlamı başlatın. create(Context) ile oluşturulan RenderScript bağlamı, RenderScript'in kullanılmasını sağlar ve sonraki tüm RenderScript nesnelerinin ömrünü kontrol etmek için bir nesne sağlar. Bağlam oluşturma işlemi, farklı donanım parçalarında kaynak oluşturabileceğinden uzun süren bir işlem olabilir. Mümkünse bu işlem, uygulamanın kritik yolunda olmamalıdır. Genellikle, bir uygulamada aynı anda yalnızca tek bir RenderScript bağlamı bulunur.
2. Bir komut dosyasına iletilecek en az bir Allocation oluşturun. Allocation, sabit miktarda veri depolama alanı sağlayan bir RenderScript nesnesi. Komut dosyalarındaki çekirdekler, giriş ve çıkış olarak Allocation nesnelerini alır. Komut dosyası genel olarak bağlandığında Allocation nesnelerine çekirdeklerde rsGetElementAt_type() ve rsSetElementAt_type() kullanılarak erişilebilir. Allocation nesneleri, dizilerin Java kodundan RenderScript koduna ve bunun tersi şekilde aktarılmasına olanak tanır. Allocation nesneleri genellikle createTyped() veya createFromBitmap() kullanılarak oluşturulur.
3. Gerekli tüm komut dosyalarını oluşturun. RenderScript'i kullanırken iki tür komut dosyası kullanabilirsiniz:
   • ScriptC: Bunlar, yukarıdaki RenderScript Çekirdeği Yazma bölümünde açıklandığı gibi kullanıcı tanımlı komut dosyalarıdır. Her komut dosyasının, Java kodundan komut dosyasına erişimi kolaylaştırmak için RenderScript derleyicisi tarafından yansıtılan bir Java sınıfı vardır. Bu sınıfın adı ScriptC_filename'tür. Örneğin, yukarıdaki eşleme çekirdeği invert.rs içindeyse ve mRenderScript içinde zaten bir RenderScript bağlamı varsa komut dosyasını örneklendirecek Java veya Kotlin kodu şu şekilde olur:

     Kotlin

     val invert = ScriptC_invert(renderScript)
     

     Java

     ScriptC_invert invert = new ScriptC_invert(renderScript);
     

   • ScriptIntrinsic: Bunlar, Gauss bulanıklaştırma, topolojik dönüşüm ve resim birleştirme gibi yaygın işlemler için yerleşik RenderScript çekirdekleridir. Daha fazla bilgi için ScriptIntrinsic sınıfının alt sınıflarına bakın.
4. Ayrıntıları verilerle doldurun. createFromBitmap() ile oluşturulan tahsisler hariç olmak üzere, bir tahsis ilk oluşturulduğunda boş veri ile doldurulur. Bir tahsisat doldurmak için Allocation içindeki "kopyala" yöntemlerinden birini kullanın. "Kopyala" yöntemleri eşzamanlı.
5. Gerekli tüm komut dosyası genel değişkenlerini ayarlayın. set_globalname adlı aynı ScriptC_filename sınıfındaki yöntemleri kullanarak genel değişkenleri ayarlayabilirsiniz. Örneğin, threshold adlı bir int değişkeni ayarlamak için set_threshold(int) Java yöntemini, lookup adlı bir rs_allocation değişkeni ayarlamak için ise set_lookup(Allocation) Java yöntemini kullanın. set yöntemleri eşzamansızdır.
6. Uygun çekirdekleri ve çağrılabilir işlevleri başlatın.

   Belirli bir çekirdeği başlatma yöntemleri, forEach_mappingKernelName() veya reduce_reductionKernelName() adlı yöntemlerle aynı ScriptC_filename sınıfına yansıtılır. Bu lansmanlar eşzamansızdır. Çekirdeğe verilen bağımsız değişkenlere bağlı olarak yöntem, bir veya daha fazla Allocation alır. Bu Allocation'ların tümü aynı boyutlara sahip olmalıdır. Varsayılan olarak bir çekirdek, bu boyutlardaki her koordinat üzerinde yürütülür. Bir çekirdeği bu koordinatların bir alt kümesi üzerinde yürütmek için forEach veya reduce yöntemine son bağımsız değişken olarak uygun bir Script.LaunchOptions gönderin.

   Aynı ScriptC_filename sınıfında yansıtılan invoke_functionName yöntemlerini kullanarak çağrılabilir işlevleri başlatın. Bu lansmanlar eşzamansızdır.

7. Allocation nesnelerinden ve javaFutureType nesnelerinden veri alın. Java kodundan bir Allocation'teki verilere erişmek için Allocation'teki "kopyala" yöntemlerinden birini kullanarak bu verileri Java'ya geri kopyalamanız gerekir. Azaltma çekirdeği sonucunu elde etmek için javaFutureType.get() yöntemini kullanmanız gerekir. "copy" ve get() yöntemleri eşzamanlı.
8. RenderScript bağlamını kaldırın. RenderScript bağlamını destroy() ile veya RenderScript bağlam nesnesine çöp toplama işleminin uygulanmasına izin vererek yok edebilirsiniz. Bu durum, söz konusu bağlama ait herhangi bir nesnenin daha fazla kullanılması durumunda bir istisna atılmasına neden olur.

Eşzamansız yürütme modeli

Yansıtılan forEach, invoke, reduce ve set yöntemleri eşzamansızdır. Her biri, istenen işlemi tamamlamadan önce Java'ya dönebilir. Ancak bağımsız işlemler, başlatıldıkları sırayla serileştirilir.

Allocation sınıfı, verileri Allocations'a ve Allocations'tan kopyalamak için "copy" yöntemleri sağlar. "Kopyala" yöntemi senkronizedir ve yukarıdaki aynı tahsisatla ilgili eşzamansız işlemlerden herhangi birine göre serileştirilir.

Yansıtılan javaFutureType sınıfları, bir azaltmanın sonucunu elde etmek için get() yöntemi sağlar. get() eşzamanlıdır ve azaltmaya göre (eşzamansız) serileştirilir.

Tek Kaynaklı RenderScript

Android 7.0 (API seviyesi 24), çekirdeklerin Java yerine tanımlandıkları komut dosyasından başlatıldığı Tek Kaynaklı RenderScript adlı yeni bir programlama özelliğini kullanıma sunar. Bu yaklaşım şu anda harita çekirdeğiyle sınırlıdır. Bu bölümde kısalık olması için harita çekirdeklerine "çekirdek" adı verilmiştir. Bu yeni özellik, komut dosyasının içinden rs_allocation türündeki tahsislerin oluşturulmasını da destekler. Artık birden fazla çekirdek başlatma işlemi gerekse bile algoritmanın tamamını yalnızca bir komut dosyası içinde uygulamak mümkün. Bunun iki avantajı vardır: Algoritmanın tek bir dilde uygulanmasını sağladığı için daha okunaklı kod ve birden fazla çekirdek başlatma işleminde Java ile RenderScript arasında daha az geçiş yapıldığı için potansiyel olarak daha hızlı kod.

Tek Kaynaklı RenderScript'te çekirdekleri Bir RenderScript Çekirdeği Yazma bölümünde açıklandığı şekilde yazarsınız. Ardından, bunları başlatmak için rsForEach() işlevini çağıran bir çağrılabilir işlev yazarsınız. Bu API, ilk parametre olarak bir çekirdek işlevi, ardından giriş ve çıkış tahsislerini alır. Benzer bir API rsForEachWithOptions(), çekirdek işlevinin işleyeceği giriş ve çıkış tahsislerindeki öğelerin alt kümesini belirten rs_script_call_t türündeki ek bir bağımsız değişken alır.

RenderScript hesaplamasını başlatmak için Java'dan çağrılabilir işlevi çağırırsınız. Java Kodundan RenderScript Kullanma başlıklı makaledeki adımları uygulayın. Uygun çekirdekleri başlat adımında, çekirdekleri başlatma dahil olmak üzere tüm hesaplamayı başlatacak olan invoke_function_name() kullanarak çağrılabilir işlevi çağırın.

Ara sonuçları kaydetmek ve bir çekirdek başlatmadan diğerine aktarmak için genellikle ayırma işlemleri gerekir. Bu öğeleri rsCreateAllocation()'ı kullanarak oluşturabilirsiniz. Bu API'nin kullanımı kolay bir biçimi rsCreateAllocation_<T><W>(…)'dir. Burada T, öğenin veri türü, W ise öğenin vektör genişliğidir. API, X, Y ve Z boyutlarındaki boyutları bağımsız değişken olarak alır. 1D veya 2D atamalarda Y veya Z boyutunun boyutu atlanabilir. Örneğin, rsCreateAllocation_uchar4(16384) her biri uchar4 türündeki 16.384 öğeden oluşan 1 boyutlu bir tahsis oluşturur.

Ayırma işlemleri sistem tarafından otomatik olarak yönetilir. Bunları açıkça serbest bırakmanız veya serbest bırakmak için ödeme yapmanız gerekmez. Ancak, sistemin mümkün olduğunca erken bir zamanda kaynakları serbest bırakabilmesi için artık temel ayırmaya ait alloc tutamacına ihtiyacınız olmadığını belirtmek üzere rsClearObject(rs_allocation* alloc) çağrısını yapabilirsiniz.

RenderScript Çekirdeği Yazma bölümünde, bir resmi tersine çeviren örnek bir çekirdek bulunur. Aşağıdaki örnekte, tek kaynaklı RenderScript kullanılarak bir resme birden fazla efekt uygulama işlemi genişletilmiştir. Renkli bir resmi siyah beyaza dönüştüren başka bir çekirdek (greyscale) içerir. Ardından, çağrılabilir bir işlev process() bu iki çekirdeği art arda bir giriş resmine uygular ve bir çıkış resmi oluşturur. Hem giriş hem de çıkış için ayrılan kaynaklar, rs_allocation türündeki bağımsız değişkenler olarak iletilir.

// File: singlesource.rs

#pragma version(1)
#pragma rs java_package_name(com.android.rssample)

static const float4 weight = {0.299f, 0.587f, 0.114f, 0.0f};

uchar4 RS_KERNEL invert(uchar4 in, uint32_t x, uint32_t y) {
  uchar4 out = in;
  out.r = 255 - in.r;
  out.g = 255 - in.g;
  out.b = 255 - in.b;
  return out;
}

uchar4 RS_KERNEL greyscale(uchar4 in) {
  const float4 inF = rsUnpackColor8888(in);
  const float4 outF = (float4){ dot(inF, weight) };
  return rsPackColorTo8888(outF);
}

void process(rs_allocation inputImage, rs_allocation outputImage) {
  const uint32_t imageWidth = rsAllocationGetDimX(inputImage);
  const uint32_t imageHeight = rsAllocationGetDimY(inputImage);
  rs_allocation tmp = rsCreateAllocation_uchar4(imageWidth, imageHeight);
  rsForEach(invert, inputImage, tmp);
  rsForEach(greyscale, tmp, outputImage);
}

process() işlevini Java veya Kotlin'den şu şekilde çağırabilirsiniz:

val RS: RenderScript = RenderScript.create(context)
val script = ScriptC_singlesource(RS)
val inputAllocation: Allocation = Allocation.createFromBitmapResource(
        RS,
        resources,
        R.drawable.image
)
val outputAllocation: Allocation = Allocation.createTyped(
        RS,
        inputAllocation.type,
        Allocation.USAGE_SCRIPT or Allocation.USAGE_IO_OUTPUT
)
script.invoke_process(inputAllocation, outputAllocation)

// File SingleSource.java

RenderScript RS = RenderScript.create(context);
ScriptC_singlesource script = new ScriptC_singlesource(RS);
Allocation inputAllocation = Allocation.createFromBitmapResource(
    RS, getResources(), R.drawable.image);
Allocation outputAllocation = Allocation.createTyped(
    RS, inputAllocation.getType(),
    Allocation.USAGE_SCRIPT | Allocation.USAGE_IO_OUTPUT);
script.invoke_process(inputAllocation, outputAllocation);

Bu örnekte, iki çekirdek başlatmayı içeren bir algoritmanın tamamen RenderScript dilinde nasıl uygulanabileceği gösterilmektedir. Tek Kaynaklı RenderScript olmadan her iki çekirdeği de Java kodundan başlatmanız gerekir. Bu durumda çekirdek başlatma işlemleri çekirdek tanımlarından ayrılır ve algoritmanın tamamını anlamanız zorlaşır. Tek Kaynaklı RenderScript kodunun okunması daha kolaydır ve çekirdek başlatmalarında Java ile komut dosyası arasında geçiş yapılmasını ortadan kaldırır. Bazı iteratif algoritmalar çekirdekleri yüzlerce kez başlatabilir. Bu da bu tür geçişlerin ek maliyetini önemli ölçüde artırır.

Komut dosyası genel değişkenleri

Komut dosyası genel değişkeni, bir komut dosyası (.rs) dosyasında static olmayan sıradan bir genel değişkendir. filename.rs dosyasında tanımlanan var adlı bir komut dosyası global değişkeni için ScriptC_filename sınıfına yansıtılan bir get_var yöntemi olur. Global const olmadığı sürece set_var yöntemi de vardır.

Belirli bir genel komut dosyası, Java değeri ve komut dosyası değeri olmak üzere iki ayrı değere sahiptir. Bu değerler aşağıdaki şekilde çalışır:

• var, komut dosyasında statik bir başlatıcıya sahipse hem Java'da hem de komut dosyasında var değerinin ilk değerini belirtir. Aksi takdirde bu ilk değer sıfır olur.
• Komut dosyası içindeki var erişimleri, komut dosyası değerini okur ve yazar.
• get_var yöntemi Java değerini okur.
• set_var yöntemi (varsa) Java değerini hemen, komut dosyası değerini ise eşzamansız olarak yazar.

NOT: Bu, komut dosyasında statik başlatıcılar dışında, komut dosyasında genel bir from içine yazılan değerlerin Java tarafından görülemeyeceği anlamına gelir.

Azaltma Çekirdekleri Hakkında Ayrıntılı Bilgi

Azaltma, bir veri kümesini tek bir değerde birleştirme işlemidir. Bu, paralel programlamada aşağıdaki gibi uygulamalarla birlikte kullanışlı bir temel yapıdır:

• Tüm veriler için toplamı veya çarpımı hesaplama
• Tüm veriler üzerinde mantıksal işlemleri (and, or, xor) hesaplama
• Verilerdeki minimum veya maksimum değeri bulma
• Veriler arasında belirli bir değeri veya belirli bir değerin koordinatını arama

Android 7.0 (API düzeyi 24) ve sonraki sürümlerde RenderScript, kullanıcı tarafından yazılan verimli azaltma algoritmalarına izin vermek için azaltma çekirdeklerini destekler. 1, 2 veya 3 boyut içeren girişlerde azaltma çekirdekleri başlatabilirsiniz.

Yukarıdaki örnekte basit bir addint azaltma çekirdeği gösterilmektedir. Aşağıda, 1 boyutlu bir Allocation içinde minimum ve maksimum long değerlerinin konumlarını bulan daha karmaşık bir findMinAndMax azaltma çekirdeği verilmiştir:

#define LONG_MAX (long)((1UL << 63) - 1)
#define LONG_MIN (long)(1UL << 63)

#pragma rs reduce(findMinAndMax) \
  initializer(fMMInit) accumulator(fMMAccumulator) \
  combiner(fMMCombiner) outconverter(fMMOutConverter)

// Either a value and the location where it was found, or INITVAL.
typedef struct {
  long val;
  int idx;     // -1 indicates INITVAL
} IndexedVal;

typedef struct {
  IndexedVal min, max;
} MinAndMax;

// In discussion below, this initial value { { LONG_MAX, -1 }, { LONG_MIN, -1 } }
// is called INITVAL.
static void fMMInit(MinAndMax *accum) {
  accum->min.val = LONG_MAX;
  accum->min.idx = -1;
  accum->max.val = LONG_MIN;
  accum->max.idx = -1;
}

//----------------------------------------------------------------------
// In describing the behavior of the accumulator and combiner functions,
// it is helpful to describe hypothetical functions
//   IndexedVal min(IndexedVal a, IndexedVal b)
//   IndexedVal max(IndexedVal a, IndexedVal b)
//   MinAndMax  minmax(MinAndMax a, MinAndMax b)
//   MinAndMax  minmax(MinAndMax accum, IndexedVal val)
//
// The effect of
//   IndexedVal min(IndexedVal a, IndexedVal b)
// is to return the IndexedVal from among the two arguments
// whose val is lesser, except that when an IndexedVal
// has a negative index, that IndexedVal is never less than
// any other IndexedVal; therefore, if exactly one of the
// two arguments has a negative index, the min is the other
// argument. Like ordinary arithmetic min and max, this function
// is commutative and associative; that is,
//
//   min(A, B) == min(B, A)               // commutative
//   min(A, min(B, C)) == min((A, B), C)  // associative
//
// The effect of
//   IndexedVal max(IndexedVal a, IndexedVal b)
// is analogous (greater . . . never greater than).
//
// Then there is
//
//   MinAndMax minmax(MinAndMax a, MinAndMax b) {
//     return MinAndMax(min(a.min, b.min), max(a.max, b.max));
//   }
//
// Like ordinary arithmetic min and max, the above function
// is commutative and associative; that is:
//
//   minmax(A, B) == minmax(B, A)                  // commutative
//   minmax(A, minmax(B, C)) == minmax((A, B), C)  // associative
//
// Finally define
//
//   MinAndMax minmax(MinAndMax accum, IndexedVal val) {
//     return minmax(accum, MinAndMax(val, val));
//   }
//----------------------------------------------------------------------

// This function can be explained as doing:
//   *accum = minmax(*accum, IndexedVal(in, x))
//
// This function simply computes minimum and maximum values as if
// INITVAL.min were greater than any other minimum value and
// INITVAL.max were less than any other maximum value.  Note that if
// *accum is INITVAL, then this function sets
//   *accum = IndexedVal(in, x)
//
// After this function is called, both accum->min.idx and accum->max.idx
// will have nonnegative values:
// - x is always nonnegative, so if this function ever sets one of the
//   idx fields, it will set it to a nonnegative value
// - if one of the idx fields is negative, then the corresponding
//   val field must be LONG_MAX or LONG_MIN, so the function will always
//   set both the val and idx fields
static void fMMAccumulator(MinAndMax *accum, long in, int x) {
  IndexedVal me;
  me.val = in;
  me.idx = x;

  if (me.val <= accum->min.val)
    accum->min = me;
  if (me.val >= accum->max.val)
    accum->max = me;
}

// This function can be explained as doing:
//   *accum = minmax(*accum, *val)
//
// This function simply computes minimum and maximum values as if
// INITVAL.min were greater than any other minimum value and
// INITVAL.max were less than any other maximum value.  Note that if
// one of the two accumulator data items is INITVAL, then this
// function sets *accum to the other one.
static void fMMCombiner(MinAndMax *accum,
                        const MinAndMax *val) {
  if ((accum->min.idx < 0) || (val->min.val < accum->min.val))
    accum->min = val->min;
  if ((accum->max.idx < 0) || (val->max.val > accum->max.val))
    accum->max = val->max;
}

static void fMMOutConverter(int2 *result,
                            const MinAndMax *val) {
  result->x = val->min.idx;
  result->y = val->max.idx;
}

NOT: Daha fazla örnek azaltma çekirdeği burada verilmiştir.

RenderScript çalışma zamanı, bir azaltma çekirdeği çalıştırmak için azaltma işleminin durumunu tutmak üzere toplayıcı veri öğeleri adlı bir veya daha fazla değişken oluşturur. RenderScript çalışma zamanı, toplayıcı veri öğelerinin sayısını performansı en üst düzeye çıkaracak şekilde seçer. Toplayıcı veri öğelerinin türü (toplType), çekirdeğin toplayıcı işlevi tarafından belirlenir. Bu işlevin ilk bağımsız değişkeni, bir toplayıcı veri öğesinin işaretçisidir. Varsayılan olarak her bir toplayıcı veri öğesi sıfır olarak başlatılır (memset tarafından başlatılmış gibi); ancak farklı bir işlem yapmak için bir başlatıcı işlevi yazabilirsiniz.

Örnek: addint çekirdeğinde, giriş değerlerini toplamak için toplayıcı veri öğeleri (int türü) kullanılır. Başlatıcı işlevi olmadığından her bir toplayıcı veri öğesi sıfır olarak başlatılır.

Örnek: findMinAndMax çekirdeğinde, toplayıcı veri öğeleri (MinAndMax türü) şimdiye kadar bulunan minimum ve maksimum değerleri takip etmek için kullanılır. Bunları sırasıyla LONG_MAX ve LONG_MIN olarak ayarlayan ve bu değerlerin konumlarını -1 olarak ayarlayan bir başlatıcı işlevi vardır. Bu işlev, değerlerin işlenen girişin (boş) kısmında bulunmadığını gösterir.

RenderScript, toplayıcı işlevinizi girişlerdeki her koordinat için bir kez çağırır. İşleviniz genellikle toplayıcı veri öğesini girişe göre bir şekilde güncellemelidir.

Örnek: addint çekirdeğinde toplayıcı işlevi, bir giriş öğesinin değerini toplayıcı veri öğesine ekler.

Örnek: findMinAndMax çekirdeğinde toplayıcı işlevi, bir giriş öğesinin değerinin toplayıcı veri öğesinde kaydedilen minimum değerden küçük veya bu değere eşit olup olmadığını ve/veya toplayıcı veri öğesinde kaydedilen maksimum değerden büyük veya bu değere eşit olup olmadığını kontrol eder ve toplayıcı veri öğesini buna göre günceller.

Toplayıcı işlevi, girişlerdeki her koordinat için bir kez çağrıldıktan sonra RenderScript, toplayıcı veri öğelerini tek bir toplayıcı veri öğesinde birleştirmelidir. Bunu yapmak için bir birleştirici işlevi yazabilirsiniz. Toplayıcı işlevinin tek bir girişi ve özel bağımsız değişkeni yoksa bir birleştirici işlevi yazmanız gerekmez. RenderScript, toplayıcı veri öğelerini birleştirmek için toplayıcı işlevini kullanır. (İstediğiniz varsayılan davranış bu değilse yine de bir birleştirici işlevi yazabilirsiniz.)

Örnek: addint çekirdeğinde birleştirici işlevi olmadığından toplayıcı işlevi kullanılır. Bu doğru bir davranıştır. Çünkü bir değer koleksiyonunu iki parçaya böler ve bu iki parçadaki değerleri ayrı ayrı toplarsak bu iki toplamı toplamak, koleksiyonun tamamını toplamakla aynıdır.

Örnek: findMinAndMax çekirdeğinde, birleştirici işlevi, "kaynak" toplayıcı veri öğesi *val'de kaydedilen minimum değerin "hedef" toplayıcı veri öğesi *accum'de kaydedilen minimum değerden düşük olup olmadığını kontrol eder ve *accum'i buna göre günceller. Maksimum değer için de benzer bir işlem yapar. Bu işlem, *accum değerini, tüm giriş değerlerinin bir kısmı *accum'te, bir kısmı *val'ta toplanacak şekilde değil, *accum'te toplanacak şekilde olacak şekilde günceller.

Tüm toplayıcı veri öğeleri birleştirildikten sonra RenderScript, Java'ya döndürülecek azaltma sonucunu belirler. Bunu yapmak için bir outconverter işlevi yazabilirsiniz. Birleştirilmiş toplayıcı veri öğelerinin nihai değerinin azaltmanın sonucu olmasını istiyorsanız çıkış dönüştürücü işlevi yazmanız gerekmez.

Örnek: addint çekirdeğinde çıkış dönüştürücü işlevi yoktur. Birleştirilen veri öğelerinin nihai değeri, girişin tüm öğelerinin toplamıdır ve döndürmek istediğimiz değerdir.

Örnek: findMinAndMax çekirdeğinde çıkış dönüştürücü işlevi, tüm toplayıcı veri öğelerinin birleşiminden elde edilen minimum ve maksimum değerlerin konumlarını tutmak için bir int2 sonuç değeri başlatır.

Azaltma çekirdeği yazma

#pragma rs reduce, adını ve çekirdeği oluşturan işlevlerin adlarını ve rollerini belirterek bir azaltma çekirdeği tanımlar. Bu tür tüm işlevler static olmalıdır. Azaltma çekirdeği her zaman bir accumulator işlevi gerektirir. Çekirdeğin yapmasını istediğiniz işleme bağlı olarak diğer işlevlerin bir kısmını veya tamamını atlayabilirsiniz.

#pragma rs reduce(kernelName) \
  initializer(initializerName) \
  accumulator(accumulatorName) \
  combiner(combinerName) \
  outconverter(outconverterName)

#pragma öğelerinin anlamı şu şekildedir:

• reduce(kernelName) (zorunlu): Bir azaltma çekirdeğinin tanımlandığını belirtir. Yansıtılan bir Java yöntemi reduce_kernelName çekirdeği başlatır.

• initializer(initializerName) (isteğe bağlı): Bu azaltma çekirdeği için başlatıcı işlevinin adını belirtir. Çekirdeği başlattığınızda RenderScript, her toplayıcı veri öğesi için bu işlevi bir kez çağırır. İşlev şu şekilde tanımlanmalıdır:

  static void initializerName(accumType *accum) { … }

  accum, bu işlevin başlatması gereken bir toplayıcı veri öğesinin işaretçisidir.

  Bir başlatıcı işlevi sağlamazsanız RenderScript, her bir toplayıcı veri öğesini sıfır olarak başlatır (memset tarafından başlatılmış gibi) ve aşağıdaki gibi bir başlatıcı işlevi varmış gibi davranır:

  static void initializerName(accumType *accum) {
    memset(accum, 0, sizeof(*accum));
  }

• accumulator(accumulatorName) (zorunlu): Bu azaltma çekirdeği için toplayıcı işlevinin adını belirtir. Çekirdeği başlattığınızda RenderScript, bir toplayıcı veri öğesini girişlere göre bir şekilde güncellemek için bu işlevi girişlerdeki her koordinat için bir kez çağırır. İşlev şu şekilde tanımlanmalıdır:

  static void accumulatorName(accumType *accum,
                              in1Type in1, …, inNType inN
                              [, specialArguments]) { … }
  

  accum, bu işlevin değiştireceği bir toplayıcı veri öğesinin işaretçisidir. in1 ile inN, çekirdek başlatmaya iletilen girişlere göre otomatik olarak doldurulan bir veya daha fazla bağımsız değişkendir (her giriş için bir bağımsız değişken). Toplayıcı işlevi isteğe bağlı olarak özel bağımsız değişkenlerden herhangi birini alabilir.

  Birden fazla girişe sahip örnek bir çekirdek dotProduct'dir.

• combiner(combinerName)

  (isteğe bağlı): Bu azaltma çekirdeği için birleştirici işlevin adını belirtir. RenderScript, toplayıcı işlevini girişlerdeki her koordinat için bir kez çağırdıktan sonra, tüm toplayıcı veri öğelerini tek bir toplayıcı veri öğesinde birleştirmek için bu işlevi gerektiği kadar çağırır. İşlev şu şekilde tanımlanmalıdır:

  static void combinerName(accumType *accum, const accumType *other) { … }

  accum, bu işlevin değiştirmesi gereken bir "hedef" toplayıcı veri öğesine işaretçidir. other, bu işlevin *accum ile "birleştirilmesi" için "kaynak" bir toplayıcı veri öğesinin işaretçisidir.

  NOT: *accum, *other veya her ikisi de başlatılmış ancak toplayıcı işlevine hiç aktarılmamış olabilir. Yani biri veya ikisi de hiçbir giriş verisi doğrultusunda güncellenmemiştir. Örneğin, findMinAndMax çekirdeğinde, birleştirici işlevi fMMCombiner, değeri INITVAL olan böyle bir toplayıcı veri öğesini belirttiği için idx < 0 değerini açıkça kontrol eder.

  Bir birleştirici işlevi sağlamazsanız RenderScript, bunun yerine toplayıcı işlevini kullanır ve aşağıdaki gibi bir birleştirici işlevi varmış gibi davranır:

  static void combinerName(accumType *accum, const accumType *other) {
    accumulatorName(accum, *other);
  }

  Çekirdekte birden fazla giriş varsa, giriş veri türü toplayıcı veri türüyle aynı değilse veya toplayıcı işlevi bir veya daha fazla özel bağımsız değişken alıyorsa bir birleştirici işlevi zorunludur.

• outconverter(outconverterName) (isteğe bağlı): Bu azaltma çekirdeği için çıkış dönüştürücü işlevinin adını belirtir. RenderScript, tüm toplayıcı veri öğelerini birleştirdikten sonra, Java'ya döndürülecek azaltma sonucunu belirlemek için bu işlevi çağırır. İşlev şu şekilde tanımlanmalıdır:

  static void outconverterName(resultType *result, const accumType *accum) { … }

  result, bu işlevin azaltma sonucuyla başlatılması için bir sonuç veri öğesinin (RenderScript çalışma zamanında ayrılmış ancak başlatılmamış) işaretçisidir. resultType, bu veri öğesinin türüdür ve accumType ile aynı olması gerekmez. accum, birleştirici işlevi tarafından hesaplanan nihai toplayıcı veri öğesinin işaretçisidir.

  Bir çıkış dönüştürücü işlevi sağlamazsanız RenderScript, nihai toplayıcı veri öğesini sonuç veri öğesine kopyalar ve aşağıdaki gibi bir çıkış dönüştürücü işlevi varmış gibi davranır:

  static void outconverterName(accumType *result, const accumType *accum) {
    *result = *accum;
  }

  Toplayıcı veri türünden farklı bir sonuç türü istiyorsanız çıkış dönüştürücü işlevi zorunludur.

Çekirdeğin giriş türleri, bir toplayıcı veri öğesi türü ve sonuç türü olduğunu unutmayın. Bunların hiçbirinin aynı olması gerekmez. Örneğin, findMinAndMax çekirdeğinde giriş türü long, toplayıcı veri öğesi türü MinAndMax ve sonuç türü int2 farklıdır.

Neleri varsayamazsınız?

Belirli bir çekirdek başlatma işlemi için RenderScript tarafından oluşturulan toplayıcı veri öğelerinin sayısına güvenmemeniz gerekir. Aynı çekirdeğin aynı girişlerle iki kez başlatılmasının aynı sayıda toplayıcı veri öğesi oluşturacağı garanti edilmez.

RenderScript'in başlatıcı, toplayıcı ve birleştirici işlevlerini çağıracağı sıraya güvenmemelisiniz. Hatta bazılarını paralel olarak bile çağırabilir. Aynı girişe sahip aynı çekirdeğin iki kez başlatılmasının aynı sırayla gerçekleşeceği garanti edilmez. Tek garanti, yalnızca başlatıcı işlevinin hiç bir zaman ilklenmemiş bir toplayıcı veri öğesi göreceğidir. Örnek:

• Toplayıcı işlevi yalnızca başlatılmış bir toplayıcı veri öğesinde çağrılsa da tüm toplayıcı veri öğelerinin toplayıcı işlevi çağrılmadan önce başlatılacağı garanti edilmez.
• Giriş öğelerinin toplayıcı işlevine aktarılma sırası garanti edilmez.
• Toplayıcı işlevinin, birleştirici işlevi çağrılmadan önce tüm giriş öğeleri için çağrıldığı garanti edilmez.

Bunun bir sonucu olarak, findMinAndMax çekirdeği belirlenemez: Giriş aynı minimum veya maksimum değerin birden fazla oluşumunu içeriyorsa çekirdeğin hangi oluşumu bulacağını bilemezsiniz.

Neleri garanti etmeniz gerekir?

RenderScript sistemi bir çekirdeği birçok farklı şekilde yürütmeyi seçebileceğinden, çekirdeğinizin istediğiniz şekilde davranmasını sağlamak için belirli kurallara uymanız gerekir. Bu kurallara uymazsanız yanlış sonuçlar, belirlenemeyen davranışlar veya çalışma zamanında hatalar alabilirsiniz.

Aşağıdaki kurallarda genellikle iki toplayıcı veri öğesinin "aynı değere" sahip olması gerektiği belirtilir. Bu ne anlama geliyor? Bu, çekirdeğin ne yapmasını istediğinize bağlıdır. addint gibi bir matematiksel azaltma işleminde, "aynı" ifadesinin genellikle matematiksel eşitlik anlamına gelmesi mantıklıdır. findMinAndMax ("minimum ve maksimum giriş değerlerinin yerini bul") gibi "herhangi birini seç" aramalarında, aynı giriş değerlerinin birden fazla kez bulunabileceği durumlarda, belirli bir giriş değerinin tüm konumları "aynı" olarak kabul edilmelidir. "En soldaki minimum ve maksimum giriş değerlerinin konumunu bulma" işlemi için benzer bir çekirdek yazabilirsiniz. Bu çekirdekte, 100. konumdaki minimum değer 200. konumdaki aynı minimum değere tercih edilir. Bu çekirdekte "aynı", yalnızca aynı değer değil, aynı konum anlamına gelir. Ayrıca toplayıcı ve birleştirici işlevlerin findMinAndMax işlevlerindekilerden farklı olması gerekir.

• combinerName(&A, &I), A'u aynı şekilde bırakmalıdır.
• combinerName(&I, &A), I'u A ile aynı şekilde bırakmalıdır.

Örnek: addint çekirdeğinde bir toplayıcı veri öğesi sıfır olarak başlatılır. Bu çekirdeğin birleştirici işlevi toplama işlemi gerçekleştirir; sıfır, toplama işlemi için kimlik değeridir.

Birleştirici işlevi toplayıcı olmalıdır. Yani, A ve B, başlatıcı işlevi tarafından başlatılan ve toplayıcı işlevine sıfır veya daha fazla kez iletilmiş olabilecek toplayıcı veri öğeleriyse combinerName(&A, &B), A'ü combinerName(&B, &A)'in B'ü ayarladığı aynı değere ayarlamalıdır.

Örnek: addint çekirdeğinde, birleştirici işlevi iki toplayıcı veri öğesi değerini ekler; toplama işlemi değişmelidir.

Birleştirici işlev ilişkisel olmalıdır. Yani, A, B ve C, başlatıcı işlevi tarafından başlatılan ve toplayıcı işlevine sıfır veya daha fazla kez iletilmiş olabilecek toplayıcı veri öğeleriyse aşağıdaki iki kod dizisi, A'ü aynı değere ayarlamalıdır:

• combinerName(&A, &B);
  combinerName(&A, &C);
  

• combinerName(&B, &C);
  combinerName(&A, &B);
  

fMMCombiner(&A, &B)

A = minmax(A, B)

Toplayıcı işlevi ve birleştirici işlevi birlikte temel katlama kuralına uymalıdır. Yani A ve B toplayıcı veri öğeleriyse, A başlatıcı işlevi tarafından başlatıldıysa ve toplayıcı işlevine sıfır veya daha fazla kez iletilmişse, B başlatılmadıysa ve args, toplayıcı işlevine yapılan belirli bir çağrı için giriş bağımsız değişkenlerinin ve özel bağımsız değişkenlerin listesiyse aşağıdaki iki kod dizisi A'ü aynı değere ayarlamalıdır:

• accumulatorName(&A, args);  // statement 1
  

• initializerName(&B);        // statement 2
  accumulatorName(&B, args);  // statement 3
  combinerName(&A, &B);       // statement 4
  

Java kodundan azaltma çekirdeği çağırma

filename.rs dosyasında tanımlanan kernelName adlı bir azaltma çekirdeği için ScriptC_filename sınıfına üç yöntem yansıtılır:

// Function 1
fun reduce_kernelName(ain1: Allocation, …,
                               ainN: Allocation): javaFutureType

// Function 2
fun reduce_kernelName(ain1: Allocation, …,
                               ainN: Allocation,
                               sc: Script.LaunchOptions): javaFutureType

// Function 3
fun reduce_kernelName(in1: Array<devecSiIn1Type>, …,
                               inN: Array<devecSiInNType>): javaFutureType

// Method 1
public javaFutureType reduce_kernelName(Allocation ain1, …,
                                        Allocation ainN);

// Method 2
public javaFutureType reduce_kernelName(Allocation ain1, …,
                                        Allocation ainN,
                                        Script.LaunchOptions sc);

// Method 3
public javaFutureType reduce_kernelName(devecSiIn1Type[] in1, …,
                                        devecSiInNType[] inN);

addint çekirdeğini çağırmayla ilgili bazı örnekleri aşağıda bulabilirsiniz:

val script = ScriptC_example(renderScript)

// 1D array
//   and obtain answer immediately
val input1 = intArrayOf(…)
val sum1: Int = script.reduce_addint(input1).get()  // Method 3

// 2D allocation
//   and do some additional work before obtaining answer
val typeBuilder = Type.Builder(RS, Element.I32(RS)).apply {
    setX(…)
    setY(…)
}
val input2: Allocation = Allocation.createTyped(RS, typeBuilder.create()).also {
    populateSomehow(it) // fill in input Allocation with data
}
val result2: ScriptC_example.result_int = script.reduce_addint(input2)  // Method 1
doSomeAdditionalWork() // might run at same time as reduction
val sum2: Int = result2.get()

ScriptC_example script = new ScriptC_example(renderScript);

// 1D array
//   and obtain answer immediately
int input1[] = …;
int sum1 = script.reduce_addint(input1).get();  // Method 3

// 2D allocation
//   and do some additional work before obtaining answer
Type.Builder typeBuilder =
  new Type.Builder(RS, Element.I32(RS));
typeBuilder.setX(…);
typeBuilder.setY(…);
Allocation input2 = createTyped(RS, typeBuilder.create());
populateSomehow(input2);  // fill in input Allocation with data
ScriptC_example.result_int result2 = script.reduce_addint(input2);  // Method 1
doSomeAdditionalWork(); // might run at same time as reduction
int sum2 = result2.get();

1. yöntemde, çekirdeğin toplayıcı işlevindeki her giriş bağımsız değişkeni için bir giriş Allocation bağımsız değişkeni bulunur. RenderScript çalışma zamanı, tüm giriş tahsislerinin aynı boyutlara sahip olduğundan ve giriş tahsislerinin her birinin Element türünün, toplayıcı işlevinin prototipinin ilgili giriş bağımsız değişkeniyle eşleştiğinden emin olmak için kontrol eder. Bu denetimlerden herhangi biri başarısız olursa RenderScript bir istisna oluşturur. Çekirdek, bu boyutlardaki her koordinat üzerinde çalışır.

2. yöntem, çekirdek yürütme işlemini koordinatların bir alt kümesiyle sınırlamak için kullanılabilecek ek bir sc bağımsız değişkeni alması dışında 1. yöntemle aynıdır.

3. yöntem, Ayırma girişleri yerine Java dizisi girişleri alması dışında 1. yöntemle aynıdır. Bu, açıkça bir tahsis oluşturmak ve verileri bir Java dizisinden kopyalamak için kod yazmak zorunda kalmamanızı sağlayan bir kolaylıktır. Ancak 1. yöntem yerine 3. yöntemi kullanmak kodun performansını artırmaz. 3. yöntem, her giriş dizisi için uygun Element türüne ve setAutoPadding(boolean)'e sahip geçici bir 1 boyutlu Allocation oluşturur ve diziyi, Allocation'ın uygun copyFrom() yöntemiyle kopyalar gibi Allocation'a kopyalar. Ardından, bu geçici tahsisleri ileterek 1. yöntemi çağırır.

NOT: Uygulamanız aynı diziyi veya aynı boyut ve öğe türüne sahip farklı dizileri kullanarak birden fazla çekirdek çağrısı yapacaksa 3. yöntemi kullanmak yerine, ayırma işlemlerini kendiniz açıkça oluşturup doldurarak ve yeniden kullanarak performansı artırabilirsiniz.

Yansıtılan azaltma yöntemlerinin döndürdüğü tür olan javaFutureType, ScriptC_filename sınıfında yansıtılan statik bir iç içe yerleştirilmiş sınıftır. Bir azaltma çekirdeği çalıştırmasının gelecekteki sonucunu temsil eder. Çalıştırmanın gerçek sonucunu elde etmek için sınıfın get() yöntemini çağırın. Bu yöntem, javaResultType türüne sahip bir değer döndürür. get() eşzamanlı olmalıdır.

class ScriptC_filename(rs: RenderScript) : ScriptC(…) {
    object javaFutureType {
        fun get(): javaResultType { … }
    }
}

public class ScriptC_filename extends ScriptC {
  public static class javaFutureType {
    public javaResultType get() { … }
  }
}

javaResultType, outconverter işlevinin resultType özelliğinden belirlenir. resultType, işaretsiz bir tür (skalar, vektör veya dizi) olmadığı sürece javaResultType, doğrudan karşılık gelen Java türüdür. resultType imzasız bir türse ve daha büyük bir Java imzalı tür varsa javaResultType bu daha büyük Java imzalı türdür. Aksi takdirde, doğrudan karşılık gelen Java türüdür. Örnek:

• resultType int, int2 veya int[15] ise javaResultType int, Int2 veya int[] olur. resultType değerinin tüm değerleri javaResultType ile temsil edilebilir.
• resultType uint, uint2 veya uint[15] ise javaResultType long, Long2 veya long[] olur. resultType değerinin tüm değerleri javaResultType ile temsil edilebilir.
• resultType ulong, ulong2 veya ulong[15] ise javaResultType long, Long2 veya long[] olur. resultType için javaResultType ile temsil edilemeyen belirli değerler vardır.

javaFutureType, outconverter işlevinin resultType değerine karşılık gelen gelecekteki sonuç türüdür.

• resultType bir dizi türü değilse javaFutureType result_resultType olur.
• resultType, memberType türüne sahip üyeler içeren Count uzunluğunda bir diziyse javaFutureType resultArrayCount_memberType olur.

Örnek:

class ScriptC_filename(rs: RenderScript) : ScriptC(…) {

    // for kernels with int result
    object result_int {
        fun get(): Int = …
    }

    // for kernels with int[10] result
    object resultArray10_int {
        fun get(): IntArray = …
    }

    // for kernels with int2 result
    //   note that the Kotlin type name "Int2" is not the same as the script type name "int2"
    object result_int2 {
        fun get(): Int2 = …
    }

    // for kernels with int2[10] result
    //   note that the Kotlin type name "Int2" is not the same as the script type name "int2"
    object resultArray10_int2 {
        fun get(): Array<Int2> = …
    }

    // for kernels with uint result
    //   note that the Kotlin type "long" is a wider signed type than the unsigned script type "uint"
    object result_uint {
        fun get(): Long = …
    }

    // for kernels with uint[10] result
    //   note that the Kotlin type "long" is a wider signed type than the unsigned script type "uint"
    object resultArray10_uint {
        fun get(): LongArray = …
    }

    // for kernels with uint2 result
    //   note that the Kotlin type "Long2" is a wider signed type than the unsigned script type "uint2"
    object result_uint2 {
        fun get(): Long2 = …
    }

    // for kernels with uint2[10] result
    //   note that the Kotlin type "Long2" is a wider signed type than the unsigned script type "uint2"
    object resultArray10_uint2 {
        fun get(): Array<Long2> = …
    }
}

public class ScriptC_filename extends ScriptC {
  // for kernels with int result
  public static class result_int {
    public int get() { … }
  }

  // for kernels with int[10] result
  public static class resultArray10_int {
    public int[] get() { … }
  }

  // for kernels with int2 result
  //   note that the Java type name "Int2" is not the same as the script type name "int2"
  public static class result_int2 {
    public Int2 get() { … }
  }

  // for kernels with int2[10] result
  //   note that the Java type name "Int2" is not the same as the script type name "int2"
  public static class resultArray10_int2 {
    public Int2[] get() { … }
  }

  // for kernels with uint result
  //   note that the Java type "long" is a wider signed type than the unsigned script type "uint"
  public static class result_uint {
    public long get() { … }
  }

  // for kernels with uint[10] result
  //   note that the Java type "long" is a wider signed type than the unsigned script type "uint"
  public static class resultArray10_uint {
    public long[] get() { … }
  }

  // for kernels with uint2 result
  //   note that the Java type "Long2" is a wider signed type than the unsigned script type "uint2"
  public static class result_uint2 {
    public Long2 get() { … }
  }

  // for kernels with uint2[10] result
  //   note that the Java type "Long2" is a wider signed type than the unsigned script type "uint2"
  public static class resultArray10_uint2 {
    public Long2[] get() { … }
  }
}

javaResultType bir nesne türüyse (dizi türü dahil) aynı örnekteki her javaFutureType.get() çağrısı aynı nesneyi döndürür.

javaResultType, resultType türündeki tüm değerleri temsil edemiyorsa ve bir azaltma çekirdeği temsil edilemeyen bir değer oluşturuyorsa javaFutureType.get() bir istisna atar.

3. yöntem ve devecSiInXType

devecSiInXType, toplayıcı işlevinin ilgili bağımsız değişkeninin inXType değerine karşılık gelen Java türüdür. inXType, işaretsiz bir tür veya vektör türü değilse devecSiInXType doğrudan karşılık gelen Java türüdür. inXType, işaretsiz bir skaler türse devecSiInXType, aynı boyuttaki işaretli skaler türe doğrudan karşılık gelen Java türüdür. inXType, imzalı bir vektör türüyse devecSiInXType, doğrudan vektör bileşeni türüne karşılık gelen Java türüdür. inXType, işaretsiz bir vektör türüyse devecSiInXType, vektör bileşeni türüyle aynı boyutta işaretli skaler türe doğrudan karşılık gelen Java türüdür. Örnek:

• inXType int ise devecSiInXType int olur.
• inXType int2 ise devecSiInXType int olur. Dizi, düzleştirilmiş bir temsildir: Atamadaki 2 bileşenli vektör öğelerinin iki katı kadar skalar öğesi vardır. Bu, Allocation sınıfının copyFrom() yöntemlerinin işleyiş şekliyle aynıdır.
• inXType uint ise deviceSiInXType int olur. Java dizisindeki imzalı bir değer, tahsisimde aynı bit desenine sahip imzasız bir değer olarak yorumlanır. Bu, Allocation'un copyFrom() yöntemlerinin işleyiş şekliyle aynıdır.
• inXType uint2 ise deviceSiInXType int olur. Bu, int2 ve uint'ün işlenme şeklinin bir birleşimidir: Dizi, düzleştirilmiş bir temsildir ve Java dizisi imzalı değerleri, RenderScript imzasız öğe değerleri olarak yorumlanır.

3. yöntem için giriş türlerinin sonuç türlerinden farklı şekilde ele alındığını unutmayın:

• Komut dosyasının vektör girişi Java tarafında düzleştirilir ancak vektör sonucu düzleştirilmez.
• Bir komut dosyasının imzasız girişi, Java tarafında aynı boyutta imzalı giriş olarak temsil edilir. Bir komut dosyasının imzasız sonucu ise Java tarafında genişletilmiş imzalı tür olarak temsil edilir (ulong hariç).

Diğer örnek azaltma çekirdekleri

#pragma rs reduce(dotProduct) \
  accumulator(dotProductAccum) combiner(dotProductSum)

// Note: No initializer function -- therefore,
// each accumulator data item is implicitly initialized to 0.0f.

static void dotProductAccum(float *accum, float in1, float in2) {
  *accum += in1*in2;
}

// combiner function
static void dotProductSum(float *accum, const float *val) {
  *accum += *val;
}

// Find a zero Element in a 2D allocation; return (-1, -1) if none
#pragma rs reduce(fz2) \
  initializer(fz2Init) \
  accumulator(fz2Accum) combiner(fz2Combine)

static void fz2Init(int2 *accum) { accum->x = accum->y = -1; }

static void fz2Accum(int2 *accum,
                     int inVal,
                     int x /* special arg */,
                     int y /* special arg */) {
  if (inVal==0) {
    accum->x = x;
    accum->y = y;
  }
}

static void fz2Combine(int2 *accum, const int2 *accum2) {
  if (accum2->x >= 0) *accum = *accum2;
}

// Note that this kernel returns an array to Java
#pragma rs reduce(histogram) \
  accumulator(hsgAccum) combiner(hsgCombine)

#define BUCKETS 256
typedef uint32_t Histogram[BUCKETS];

// Note: No initializer function --
// therefore, each bucket is implicitly initialized to 0.

static void hsgAccum(Histogram *h, uchar in) { ++(*h)[in]; }

static void hsgCombine(Histogram *accum,
                       const Histogram *addend) {
  for (int i = 0; i < BUCKETS; ++i)
    (*accum)[i] += (*addend)[i];
}

// Determines the mode (most frequently occurring value), and returns
// the value and the frequency.
//
// If multiple values have the same highest frequency, returns the lowest
// of those values.
//
// Shares functions with the histogram reduction kernel.
#pragma rs reduce(mode) \
  accumulator(hsgAccum) combiner(hsgCombine) \
  outconverter(modeOutConvert)

static void modeOutConvert(int2 *result, const Histogram *h) {
  uint32_t mode = 0;
  for (int i = 1; i < BUCKETS; ++i)
    if ((*h)[i] > (*h)[mode]) mode = i;
  result->x = mode;
  result->y = (*h)[mode];
}

Diğer kod örnekleri

BasicRenderScript, RenderScriptIntrinsic ve Merhaba Compute örneklerinde bu sayfada ele alınan API'lerin kullanımı daha ayrıntılı bir şekilde gösterilmektedir.