Omówienie zasobów aplikacji

Zasoby to dodatkowe pliki i treści statyczne używane w kodzie, np. mapy bitowe, definicje układu, ciągi znaków interfejsu użytkownika, instrukcje animacji itp.

Zawsze udostępniaj na zewnątrz zasoby aplikacji, takie jak obrazy czy ciągi znaków z kodu, aby móc je utrzymywać niezależnie. Udostępnij też zasoby alternatywne dla konkretnych konfiguracji urządzeń, grupując je w specjalnie nazywanych katalogach zasobów. W czasie działania Android używa odpowiedniego zasobu na podstawie bieżącej konfiguracji. Możesz na przykład określić różne układy interfejsu w zależności od rozmiaru ekranu lub różne ciągi znaków w zależności od ustawień językowych.

Gdy udostępnisz zasoby aplikacji na zewnątrz, możesz uzyskać do nich dostęp za pomocą identyfikatorów zasobów generowanych w klasie R projektu. W tym dokumencie opisujemy, jak grupować zasoby w projekcie Androida. Pokazuje też, jak udostępnić alternatywne zasoby na potrzeby konkretnych konfiguracji urządzeń, a następnie uzyskać do nich dostęp z poziomu kodu aplikacji lub innych plików XML.

Typy zasobów grupy

Umieść każdy typ zasobów w określonym podkatalogu katalogu res/ projektu. Na przykład oto hierarchia plików prostego projektu:

MyProject/
    src/
        MyActivity.java
    res/
        drawable/
            graphic.png
        layout/
            main.xml
            info.xml
        mipmap/
            icon.png
        values/
            strings.xml

Katalog res/ zawiera wszystkie zasoby w jego podkatalogach: zasób graficzny, dwa zasoby układu, katalog mipmap/ dla ikon programu uruchamiającego oraz plik zasobów w postaci ciągu znaków. Nazwy katalogów zasobów są ważne i zostały opisane w tabeli 1.

Uwaga: więcej informacji na temat korzystania z folderów mipmap znajdziesz w artykule na temat umieszczania ikon aplikacji w katalogach mipmap.

Tabela 1. Katalogi zasobów obsługiwane w katalogu projektu res/.

Uwaga: nigdy nie zapisuj plików zasobów bezpośrednio w katalogu res/. Powoduje to błąd kompilatora.

Więcej informacji o poszczególnych typach zasobów znajdziesz w artykule Omówienie typów zasobów.

Zasoby zapisywane w podkatalogach zdefiniowanych w tabeli 1 są zasobami domyślnymi. Oznacza to, że określają one domyślny wygląd i zawartość aplikacji. Jednak różne typy urządzeń z Androidem mogą wymagać różnych typów zasobów.

Możesz na przykład udostępnić różne zasoby układu dla urządzeń z większymi niż zwykle ekranami, aby wykorzystać dodatkową przestrzeń. Możesz też udostępnić różne zasoby tekstowe, które tłumaczą tekst w interfejsie w zależności od ustawienia języka na urządzeniu. Aby zapewnić różne zasoby na potrzeby różnych konfiguracji urządzeń, oprócz zasobów domyślnych musisz podać też zasoby alternatywne.

Udostępnianie alternatywnych zasobów

Większość aplikacji udostępnia alternatywne zasoby do obsługi określonych konfiguracji urządzeń. Na przykład możesz uwzględnić alternatywne, możliwe do rysowania zasoby o różnej gęstości ekranu i alternatywne zasoby tekstowe dla różnych języków. W czasie działania Android wykrywa bieżącą konfigurację urządzenia i wczytuje odpowiednie zasoby aplikacji.

Rysunek 1. 2 urządzenia korzystające z różnych zasobów układu w zależności od rozmiaru ekranu.

Aby określić alternatywy specyficzne dla konfiguracji dla zbioru zasobów, wykonaj te czynności:

1. W usłudze res/ utwórz nowy katalog o nazwie w formacie <resources_name>-<qualifier>.
   • <resources_name> to nazwa katalogu odpowiednich zasobów domyślnych (zdefiniowanych w tabeli 1).
   • <qualifier> to nazwa określająca pojedynczą konfigurację, w której mają być używane te zasoby (zdefiniowaną w tabeli 2).

   Możesz dołączyć więcej niż 1 element <qualifier>. Oddziel je łącznikiem.

   Uwaga: gdy dodajesz wiele kwalifikatorów, musisz je umieścić w tej samej kolejności co w tabeli 2. Jeśli kwalifikatory są ułożone w nieprawidłowej kolejności, zasoby są ignorowane.

2. Zapisz odpowiednie zasoby alternatywne w tym nowym katalogu. Pliki zasobów muszą mieć taką samą nazwę jak domyślne pliki zasobów.

Oto na przykład zasoby domyślne i alternatywne:

res/
    drawable/
        icon.png
        background.png
    drawable-hdpi/
        icon.png
        background.png

Kwalifikator hdpi wskazuje, że zasoby w tym katalogu są przeznaczone dla urządzeń z ekranem o dużej gęstości. Rozmiar obrazów w tych katalogach rysowalnych jest dostosowywany do konkretnej gęstości ekranu, ale nazwy plików są dokładnie takie same. Dzięki temu identyfikator zasobu, którego używasz do odwoływania się do obrazu icon.png lub background.png, będzie zawsze taki sam. Android wybiera wersję każdego zasobu, która najlepiej pasuje do bieżącego urządzenia, porównując informacje o konfiguracji urządzenia z kwalifikatorami w nazwie katalogu zasobów.

Uwaga: określając zasób alternatywny, musisz też zdefiniować go w konfiguracji domyślnej. W przeciwnym razie, gdy urządzenie zmieni konfigurację, aplikacja może napotkać wyjątki związane ze środowiskiem wykonawczym. Jeśli na przykład dodasz ciąg znaków tylko do values-en, a nie do values, Twoja aplikacja może napotkać wyjątek Resource Not Found, gdy użytkownik zmieni domyślny język systemu.

W tabeli 2 znajdziesz prawidłowe kwalifikatory konfiguracji uporządkowane w kolejności ich obowiązywania. Do nazwy katalogu można dodać wiele kwalifikatorów, rozdzielając je łącznikiem. Jeśli używasz wielu kwalifikatorów dla katalogu zasobów, musisz je dodać do nazwy katalogu w kolejności, w jakiej są wymienione w tabeli.

Tabela 2. Nazwy kwalifikatorów konfiguracji.

Uwaga: nie wszystkie wersje Androida obsługują wszystkie kwalifikatory. Użycie nowego kwalifikatora powoduje domyślnie dodanie kwalifikatora wersji platformy, aby starsze urządzenia mogły go ignorować. Na przykład użycie kwalifikatora w600dp automatycznie uwzględnia kwalifikator v13, ponieważ jest on nowy na poziomie 13 interfejsu API. Aby uniknąć problemów, zawsze dodawaj zbiór zasobów domyślnych (zbiór zasobów bez kwalifikatorów). Więcej informacji znajdziesz w sekcji na temat zapewniania najlepszej zgodności urządzeń z zasobami.

Reguły nazwy kwalifikatora

Oto kilka reguł dotyczących nazw kwalifikatorów konfiguracji:

• Możesz określić wiele kwalifikatorów dla jednego zbioru zasobów rozdzielonych myślnikami. Na przykład właściwość drawable-en-rUS-land odnosi się do urządzeń w orientacji poziomej (USA i język angielski).
• Kwalifikatory muszą być wymienione w tabeli 2.
  • Błąd: drawable-hdpi-port/
  • Poprawnie: drawable-port-hdpi/
• Alternatywne katalogi zasobów nie mogą być zagnieżdżone. Na przykład nie możesz użyć res/drawable/drawable-en/.
• Wielkość liter w wartościach nie jest rozróżniana. Kompilator zasobów konwertuje nazwy katalogów na małe litery przed przetwarzaniem, aby uniknąć problemów w systemach plików, w których wielkość liter nie jest rozróżniana. Używanie wielkich liter w nazwie ma jedynie zwiększyć czytelność.
• Obsługiwana jest tylko jedna wartość dla każdego typu kwalifikatora. Jeśli na przykład chcesz użyć tych samych plików rysowalnych dla Hiszpanii i Francji, nie możesz mieć katalogu o nazwie drawable-es-fr/. Zamiast tego potrzebujesz 2 katalogów zasobów, np. drawable-es/ i drawable-fr/, które zawierają odpowiednie pliki. Nie musisz jednak duplikować plików w obu lokalizacjach. Zamiast tego możesz utworzyć alias zasobu zgodnie z opisem w sekcji Tworzenie zasobów aliasów.

Gdy zapiszesz zasoby alternatywne w katalogach z tymi kwalifikatorami, Android automatycznie zastosuje je w aplikacji na podstawie bieżącej konfiguracji urządzenia. Przy każdym żądaniu zasobu Android sprawdza alternatywne katalogi zasobów zawierające żądany plik zasobów, a następnie wyszukuje zasób, który najlepiej pasuje.

Jeśli nie ma zasobów alternatywnych, które pasowałyby do określonej konfiguracji urządzenia, Android używa odpowiednich zasobów domyślnych, czyli zbioru zasobów określonego typu, który nie zawiera kwalifikatora konfiguracji.

Tworzenie zasobów aliasów

Jeśli masz zasób, którego chcesz używać na potrzeby więcej niż jednej konfiguracji urządzenia, ale nie chcesz udostępniać go jako zasobu domyślnego, nie musisz umieszczać tego samego zasobu w więcej niż jednym alternatywnym katalogu zasobów. Zamiast tego możesz utworzyć alternatywny zasób działający jako alias dla zasobu zapisanego w domyślnym katalogu zasobów.

Uwaga: nie wszystkie zasoby oferują mechanizm umożliwiający utworzenie aliasu innego zasobu. W szczególności nie są one dostępne w przypadku animacji, menu, nieprzetworzonych danych i innych nieokreślonych zasobów w katalogu xml/.

Załóżmy, że masz ikonę aplikacji icon.png i potrzebujesz jej unikalnej wersji dla różnych języków. Jednak w dwóch językach: angielskim i kanadyjskim oraz francusko-kanadyjskim – muszą korzystać z tej samej wersji. Nie musisz kopiować do katalogu zasobów tego samego obrazu zarówno w języku angielskim-kanadyjskim, jak i francuskim. Zamiast tego możesz zapisać obraz używany w obu usługach, używając dowolnej nazwy innej niż icon.png, takiej jak icon_ca.png, i umieścić go w domyślnym katalogu res/drawable/. Następnie w res/drawable-en-rCA/ i res/drawable-fr-rCA/ utwórz plik icon.xml odwołujący się do zasobu icon_ca.png za pomocą elementu <bitmap>. Dzięki temu możesz zapisać tylko jedną wersję pliku PNG i 2 małe pliki XML, które do niego prowadzą. Szczegółowe przykłady znajdziesz w sekcjach poniżej.

Rysowa

Aby utworzyć alias istniejącego elementu, który można przeciągnąć, użyj elementu <drawable>:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<resources>
    <drawable name="icon">@drawable/icon_ca</drawable>
</resources>

Jeśli zapiszesz ten plik jako icon.xml w alternatywnym katalogu zasobów, takim jak res/values-en-rCA/, zostanie on skompilowany do zasobu, do którego możesz się odwołać jako R.drawable.icon, ale w rzeczywistości będzie to alias zasobu R.drawable.icon_ca, który jest zapisany w res/drawable/.

Układ

Aby utworzyć alias dla istniejącego układu, użyj elementu <include> umieszczonego w elemencie <merge>:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<merge>
    <include layout="@layout/main_ltr"/>
</merge>

Jeśli zapiszesz ten plik jako main.xml, zostanie on skompilowany do zasobu, do którego można się odwołać jako R.layout.main, ale w rzeczywistości będzie on aliasem zasobu R.layout.main_ltr.

Ciągi znaków i inne proste wartości

Aby utworzyć alias istniejącego ciągu znaków, jako wartości nowego ciągu użyj identyfikatora zasobu żądanego ciągu:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<resources>
    <string name="hello">Hello</string>
    <string name="hi">@string/hello</string>
</resources>

Zasób R.string.hi jest teraz aliasem usługi R.string.hello.

Inne proste wartości działają w ten sam sposób, na przykład kolory:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<resources>
    <color name="red">#f00</color>
    <color name="highlight">@color/red</color>
</resources>

Uzyskiwanie dostępu do zasobów aplikacji

Po podaniu zasobu w aplikacji możesz go zastosować, podając jego identyfikator. Wszystkie identyfikatory zasobów są zdefiniowane w klasie R projektu, którą narzędzie aapt generuje automatycznie.

Po skompilowaniu aplikacji aapt generuje klasę R, która zawiera identyfikatory zasobów wszystkich zasobów w katalogu res/. Dla każdego typu zasobu istnieje podklasa R, np. R.drawable, obejmująca wszystkie rysowalne zasoby. Dla każdego zasobu tego typu istnieje statyczna liczba całkowita, np. R.drawable.icon. Ta liczba całkowita to identyfikator zasobu, którego możesz użyć do jego pobrania.

Chociaż klasa R określa identyfikatory zasobów, nie trzeba jej szukać, aby znaleźć identyfikator zasobu. Identyfikator zasobu zawsze składa się z tych elementów:

• Typ zasobu: każdy zasób jest pogrupowany według „typu”, np. string, drawable i layout. Więcej informacji o różnych typach zasobów znajdziesz w artykule Omówienie typów zasobów.
• Nazwa zasobu, czyli nazwa pliku z wyłączeniem rozszerzenia lub wartość w atrybucie XML android:name w przypadku zasobów o prostej wartości, np. ciągu znaków.

Dostęp do zasobu możesz uzyskać na 2 sposoby:

• W kodzie: przy użyciu statycznej liczby całkowitej z podklasy klasy R, np.

  R.string.hello

  string to typ zasobu, a hello to nazwa zasobu. Gdy podasz identyfikator zasobów w tym formacie, wiele interfejsów API na Androida ma dostęp do Twoich zasobów. Więcej informacji znajdziesz w sekcji Uzyskiwanie dostępu do zasobów w kodzie.

• W formacie XML: użyj specjalnej składni XML, która odpowiada identyfikatorowi zasobu zdefiniowanemu w klasie R, np.

  @string/hello

  string to typ zasobu, a hello to nazwa zasobu. Tej składni możesz użyć w zasobie XML w dowolnym miejscu, w którym oczekiwana jest wartość podana w zasobie. Więcej informacji znajdziesz w sekcji Uzyskiwanie dostępu do zasobów z pliku XML.

Dostęp do zasobów w kodzie

Aby użyć zasobu w kodzie, przekaż jego identyfikator jako parametr metody. Możesz na przykład ustawić ImageView tak, aby używał zasobu res/drawable/myimage.png za pomocą setImageResource():

val imageView = findViewById(R.id.myimageview) as ImageView
imageView.setImageResource(R.drawable.myimage)

ImageView imageView = (ImageView) findViewById(R.id.myimageview);
imageView.setImageResource(R.drawable.myimage);

Możesz też pobierać poszczególne zasoby za pomocą metod w Resources, które można pobrać za pomocą metody getResources().

Składnia

Składnia, która pozwala odwoływać się do zasobu w kodzie:

[<package_name>.]R.<resource_type>.<resource_name>

• <package_name> to nazwa pakietu, w którym znajduje się zasób (nie jest wymagana, gdy odwołujesz się do zasobów z Twojego pakietu).
• <resource_type> jest podklasą R typu zasobu.
• <resource_name> to nazwa pliku zasobu bez rozszerzenia lub wartość atrybutu android:name w elemencie XML w przypadku prostych wartości.

Więcej informacji o poszczególnych typach zasobów i o tym, jak się do nich odwołać, znajdziesz w artykule Omówienie typów zasobów.

Przykłady zastosowań

Jest wiele metod, które akceptują parametr identyfikatora zasobu. Możesz pobierać zasoby za pomocą metod w interfejsie Resources. Możesz pobrać instancję Resources za pomocą Context.getResources().

Oto kilka przykładów uzyskiwania dostępu do zasobów w kodzie:

// Load a background for the current screen from a drawable resource.
window.setBackgroundDrawableResource(R.drawable.my_background_image)

// Set the Activity title by getting a string from the Resources object, because
//  this method requires a CharSequence rather than a resource ID.
window.setTitle(resources.getText(R.string.main_title))

// Load a custom layout for the current screen.
setContentView(R.layout.main_screen)

// Set a slide in animation by getting an Animation from the Resources object.
flipper.setInAnimation(AnimationUtils.loadAnimation(this,
        R.anim.hyperspace_in))

// Set the text on a TextView object using a resource ID.
val msgTextView = findViewById(R.id.msg) as TextView
msgTextView.setText(R.string.hello_message)

// Load a background for the current screen from a drawable resource.
getWindow().setBackgroundDrawableResource(R.drawable.my_background_image) ;

// Set the Activity title by getting a string from the Resources object, because
//  this method requires a CharSequence rather than a resource ID.
getWindow().setTitle(getResources().getText(R.string.main_title));

// Load a custom layout for the current screen.
setContentView(R.layout.main_screen);

// Set a slide in animation by getting an Animation from the Resources object.
flipper.setInAnimation(AnimationUtils.loadAnimation(this,
        R.anim.hyperspace_in));

// Set the text on a TextView object using a resource ID.
TextView msgTextView = (TextView) findViewById(R.id.msg);
msgTextView.setText(R.string.hello_message);

Uwaga: nie modyfikuj pliku R.java ręcznie. Jest generowany przez narzędzie aapt podczas kompilowania projektu. Wszystkie zmiany zostaną zastąpione podczas następnej kompilacji.

Dostęp do zasobów z pliku XML

Wartości niektórych atrybutów i elementów XML można definiować, korzystając z odwołania do istniejącego zasobu. Często robi się tak przy tworzeniu plików układu, aby dobierać ciągi i obrazy do widżetów.

Jeśli na przykład dodasz do układu element Button, użyj zasobu w postaci ciągu dla tekstu przycisku:

<Button
    android:layout_width="fill_parent"
    android:layout_height="wrap_content"
    android:text="@string/submit" />

Składnia

Oto składnia pozwalająca odwoływać się do zasobu w zasobie XML:

@[<package_name>:]<resource_type>/<resource_name>

• <package_name> to nazwa pakietu, w którym znajduje się zasób (nie jest to wymagane, gdy odwołujesz się do zasobów z tego samego pakietu).
• <resource_type> to podklasa typu zasobu R.
• <resource_name> to nazwa pliku zasobu bez rozszerzenia lub wartość atrybutu android:name w elemencie XML w przypadku prostych wartości.

Więcej informacji o poszczególnych typach zasobów i o tym, jak się do nich odwołać, znajdziesz w artykule Omówienie typów zasobów.

Przykłady zastosowań

W niektórych przypadkach musisz użyć zasobu dla wartości w pliku XML, na przykład aby zastosować rysowalny obraz do widżetu, ale zasobu w formacie XML możesz też użyć w dowolnym miejscu, które akceptuje prostą wartość. Załóżmy na przykład, że masz plik zasobów zawierający zasób koloru i zasób w postaci ciągu znaków:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<resources>
   <color name="opaque_red">#f00</color>
   <string name="hello">Hello!</string>
</resources>

Możesz użyć tych zasobów w tym pliku układu, aby ustawić kolor tekstu i ciąg tekstowy:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<EditText xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android"
    android:layout_width="fill_parent"
    android:layout_height="fill_parent"
    android:textColor="@color/opaque_red"
    android:text="@string/hello" />

W tym przypadku nie musisz określać nazwy pakietu w informacjach o zasobach, bo zasoby pochodzą z Twojego pakietu. Aby odwołać się do zasobu systemowego, musisz podać nazwę pakietu, jak pokazano w tym przykładzie:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<EditText xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android"
    android:layout_width="fill_parent"
    android:layout_height="fill_parent"
    android:textColor="@android:color/secondary_text_dark"
    android:text="@string/hello" />

Uwaga: zawsze używaj zasobów w postaci ciągów znaków, aby umożliwić zlokalizowanie aplikacji na inne języki. Informacje o tworzeniu zasobów alternatywnych (takich jak zlokalizowane ciągi znaków) znajdziesz w sekcji Udostępnianie zasobów alternatywnych. Pełny przewodnik po lokalizowaniu aplikacji na potrzeby innych języków znajdziesz w artykule Lokalizowanie aplikacji.

Do tworzenia aliasów możesz nawet używać zasobów w języku XML. Możesz na przykład utworzyć rysowalny zasób będący aliasem innego rysowalnego zasobu:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<bitmap xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android"
    android:src="@drawable/other_drawable" />

Wygląda to nadmiernie, ale może być bardzo przydatne, gdy korzystasz z alternatywnych zasobów. Więcej informacji znajdziesz w sekcji dotyczącej tworzenia zasobów aliasów.

Atrybuty stylu odwołania

Zasób atrybutu stylu pozwala odwołać się do wartości atrybutu w aktualnie stosowanym motywie. Odwoływanie się do atrybutu stylu pozwala dostosować wygląd elementów interfejsu przez dostosowywanie ich stylu do standardowych odmian dostarczanych przez bieżący motyw, zamiast podawania wartości zakodowanej na stałe. Odwołanie do atrybutu stylu brzmi w zasadzie: „Użyj stylu zdefiniowanego przez ten atrybut w bieżącym motywie”.

Aby odwołać się do atrybutu stylu, składnia nazwy jest prawie identyczna jak zwykły format zasobów, ale zamiast symbolu „at” (@) użyj znaku zapytania (?). Część typu zasobu jest opcjonalna. Składnia referencji będzie więc wyglądać tak:

?[<package_name>:][<resource_type>/]<resource_name>

Oto przykład odwołania do atrybutu, który pozwala ustawić kolor tekstu tak, aby pasował do dodatkowego koloru tekstu w motywie systemowym:

<EditText id="text"
    android:layout_width="fill_parent"
    android:layout_height="wrap_content"
    android:textColor="?android:textColorSecondary"
    android:text="@string/hello_world" />

W tym przypadku atrybut android:textColor określa nazwę atrybutu stylu w bieżącym motywie. Android używa teraz wartości atrybutu stylu android:textColorSecondary jako wartości atrybutu android:textColor w tym widżecie. Narzędzie do zasobów systemowych wie, że zasób atrybutu jest oczekiwany w tym kontekście, dlatego nie musisz wyraźnie określać jego typu, którym jest ?android:attr/textColorSecondary. Możesz wykluczyć typ attr.

Dostęp do oryginalnych plików

Nie jest to regułą, ale może być konieczne uzyskanie dostępu do oryginalnych plików i katalogów. Jeśli to zrobisz, zapisanie plików w usłudze res/ nie zadziała, ponieważ jedyny sposób odczytania zasobu z res/ to użycie identyfikatora zasobu. Zamiast tego możesz zapisywać zasoby w katalogu assets/.

Pliki zapisane w katalogu assets/ nie mają identyfikatora zasobu, więc nie można odwoływać się do nich za pomocą klasy R ani zasobów XML. Zamiast tego możesz tworzyć zapytania dotyczące plików w katalogu assets/ jak w przypadku zwykłego systemu plików i odczytywać nieprzetworzone dane za pomocą narzędzia AssetManager.

Jeśli jednak potrzebujesz jedynie możliwości odczytu nieprzetworzonych danych (np. pliku wideo lub audio), zapisz plik w katalogu res/raw/ i odczytaj strumień bajtów za pomocą narzędzia openRawResource().

Dostęp do zasobów platformy

Android zawiera wiele standardowych zasobów, takich jak style, motywy i układy. Aby uzyskać dostęp do tych zasobów, musisz zakwalifikować odwołanie do zasobu za pomocą nazwy pakietu android. Na przykład Android zapewnia zasób układu, którego można użyć na potrzeby elementów listy w elemencie ListAdapter:

listAdapter = ArrayAdapter(this, android.R.layout.simple_list_item_1, myarray)

setListAdapter(new ArrayAdapter<String>(this, android.R.layout.simple_list_item_1, myarray));

W tym przykładzie simple_list_item_1 jest zasobem układu zdefiniowanym przez platformę dla elementów w obiekcie ListView. Możesz go użyć zamiast tworzyć własny układ elementów listy.

Zapewnij największą zgodność urządzeń z zasobami

Aby aplikacja obsługiwała wiele konfiguracji urządzeń, ważne jest, aby dla każdego typu zasobów używanych przez aplikację zawsze udostępniać zasoby domyślne.

Jeśli na przykład aplikacja obsługuje kilka języków, zawsze dodawaj katalog values/ (w którym zapisywane są ciągi znaków) bez kwalifikatora języka i regionu. Jeśli zamiast tego umieścisz wszystkie pliki ciągu znaków w katalogach z kwalifikatorem języka i regionu, aplikacja ulegnie awarii, gdy zostanie uruchomiona na urządzeniu z językiem, którego ciągi nie obsługują.

Jeśli podasz domyślne zasoby values/, aplikacja będzie działać prawidłowo, nawet jeśli użytkownik nie rozumie przedstawianego języka. To lepsze niż awaria.

Podobnie, jeśli udostępniasz różne zasoby układu w zależności od orientacji ekranu, wybierz jedną z nich jako domyślną. Na przykład zamiast podawać zasoby układu w języku layout-land/ dla orientacji poziomej i layout-port/ dla orientacji pionowej, pozostaw wartość domyślną – np. layout/ dla orientacji poziomej i layout-port/ dla orientacji pionowej.

Podanie zasobów domyślnych jest ważne nie tylko dlatego, że aplikacja może działać w nieoczekiwanej konfiguracji, ale także dlatego, że nowe wersje Androida czasami dodają kwalifikatory konfiguracji, których starsze wersje nie obsługują. Jeśli używasz nowego kwalifikatora zasobów, ale zachowujesz zgodność kodu ze starszymi wersjami Androida, to gdy starsza wersja Androida uruchomi Twoją aplikację, a jeśli nie podasz zasobów domyślnych, spowoduje to awarię, ponieważ nie będzie ona mogła korzystać z zasobów wymienionych na podstawie nowego kwalifikatora.

Jeśli na przykład wartość minSdkVersion ma wartość 4 i kwalifikujesz się do korzystania ze wszystkich rysowalnych zasobów w trybie nocnym (night lub notnight, które zostały dodane na poziomie 8 interfejsu API), urządzenie API poziomu 4 nie może uzyskać dostępu do tych zasobów i awarii. W takim przypadku Twoim domyślnym zasobem może być notnight, więc wyklucz ten kwalifikator i umieść rysowalne zasoby w polu drawable/ lub drawable-night/.

Krótko mówiąc, aby zapewnić jak największą zgodność z urządzeniami, zawsze udostępniaj domyślne zasoby zasobów, których aplikacja potrzebuje do prawidłowego działania. Następnie utwórz alternatywne zasoby dla konkretnych konfiguracji urządzeń za pomocą kwalifikatorów konfiguracji.

Od tej reguły jest 1 wyjątek: jeśli parametr minSdkVersion Twojej aplikacji ma wartość 4 lub większą, nie potrzebujesz domyślnych zasobów, które można przeciągać, gdy udostępniasz alternatywne zasoby rysowalne za pomocą kwalifikatora gęstości ekranu. Nawet bez domyślnych zasobów rysowanych Android może znaleźć najlepsze dopasowanie spośród alternatywnych gęstości ekranu i w razie potrzeby skalować mapy bitowe. Aby jednak uzyskać najlepsze wrażenia na wszystkich typach urządzeń, zapewnij alternatywne elementy rysowane na potrzeby wszystkich 3 typów gęstości.

Jak Android znajduje najlepszy zasób

Gdy prosisz o zasób, dla którego udostępniasz zasoby alternatywne, Android wybiera ten zasób w czasie działania w zależności od bieżącej konfiguracji urządzenia. Aby pokazać, jak Android wybiera alternatywny zasób, załóżmy, że każdy z nich zawiera różne wersje tych samych obrazów:

drawable/
drawable-en/
drawable-fr-rCA/
drawable-en-port/
drawable-en-notouch-12key/
drawable-port-ldpi/
drawable-port-notouch-12key/

Przyjmijmy też taką konfigurację urządzenia:

Język = en-GB
Orientacja ekranu = port
Gęstość pikseli ekranu = hdpi
Typ ekranu dotykowego = notouch
Podstawowa metoda wprowadzania tekstu = 12key

Porównując konfigurację urządzenia z dostępnymi zasobami alternatywnymi, Android wybiera elementy rysunkowe z drawable-en-port.

System podejmuje decyzję, których zasobów użyć, korzystając z następującej logiki:

Rysunek 2. Schemat blokowy pokazujący, jak Android znajduje najlepiej pasujący zasób.

1. Usuń pliki zasobów, które są sprzeczne z konfiguracją urządzenia.

   Katalog drawable-fr-rCA/ został wyeliminowany, ponieważ jest sprzeczny z językiem en-GB.

   drawable/
   drawable-en/
   drawable-fr-rCA/
   drawable-en-port/
   drawable-en-notouch-12key/
   drawable-port-ldpi/
   drawable-port-notouch-12key/
   

   Wyjątek: jedyny kwalifikator, który nie jest eliminowany ze względu na sprzeczność, to gęstość pikseli na ekranie. Chociaż gęstość ekranu urządzenia jest hdpi, drawable-port-ldpi/ nie jest usuwana, ponieważ w tym momencie każda gęstość ekranu jest uznawana za pasującą. Więcej informacji znajdziesz w artykule Omówienie zgodności ekranu.

2. Znajdź na liście kwalifikator o następnym najwyższym priorytecie (tabela 2). (Rozpocznij od MCK).
3. Czy którykolwiek z katalogów zasobów zawiera ten kwalifikator?
   • Jeśli nie, wróć do kroku 2 i sprawdź kolejne kwalifikacje. W tym przykładzie odpowiedź brzmi „nie”, dopóki nie zostanie osiągnięty kwalifikator języka.
   • Jeśli tak, przejdź do kroku 4.
4. Usuń katalogi zasobów, które nie zawierają tego kwalifikatora. W tym przykładzie funkcja Następne eliminuje wszystkie katalogi, które nie zawierają kwalifikatora języka:

   drawable/
   drawable-en/
   drawable-en-port/
   drawable-en-notouch-12key/
   drawable-port-ldpi/
   drawable-port-notouch-12key/
   

   Wyjątek: jeśli kwalifikator to gęstość pikseli ekranu, Android wybiera opcję, która najlepiej pasuje do gęstości ekranu urządzenia. Ogólnie rzecz biorąc, Android woli zmniejszać rozmiar oryginalnego obrazu, aby pomniejszać go w górę. Więcej informacji znajdziesz w artykule Omówienie zgodności ekranu.

5. Powtórz kroki 2, 3 i 4, aż pozostanie tylko jeden katalog. W tym przykładzie kolejnym kwalifikatorem, w przypadku którego występują dopasowania, jest orientacja ekranu. Z tego powodu zasoby, które nie mają określonej orientacji ekranu, są eliminowane:

   drawable-en/
   drawable-en-port/
   drawable-en-notouch-12key/
   

   Pozostały katalog to drawable-en-port.

Procedura ta jest wykonywana dla każdego żądanego zasobu, ale system optymalizuje niektóre aspekty. Jedną z takich optymalizacji jest to, że znana konfiguracja urządzenia może wyeliminować alternatywne zasoby, które nigdy nie będą do siebie pasować. Jeśli na przykład językiem konfiguracji jest język angielski, to każdy katalog zasobów z kwalifikatorem języka innym niż angielski nie będzie nigdy uwzględniany w puli sprawdzonych zasobów (chociaż katalog zasobów bez kwalifikatora języka jest nadal uwzględniany).

Podczas wybierania zasobów na podstawie kwalifikatorów rozmiaru ekranu system używa zasobów przeznaczonych dla ekranu mniejszego niż bieżący, jeśli nie ma zasobów, które lepiej pasowałyby do ekranu. Na przykład na dużym ekranie w razie potrzeby są używane zasoby ekranu o normalnej wielkości.

Jeśli jednak jedyne dostępne zasoby są większe niż bieżący ekran, system nie z nich korzysta, a aplikacja ulega awarii, gdy żadne inne zasoby nie pasują do konfiguracji urządzenia. Dzieje się tak na przykład wtedy, gdy wszystkie zasoby układu są oznaczone kwalifikatorem xlarge, ale urządzenie ma normalny rozmiar.

Uwaga: wcześniejsza kolejność kwalifikatora (w tabeli 2) jest ważniejsza niż liczba kwalifikatorów, które dokładnie odpowiadają urządzeniu. W poprzednim przykładzie w kroku 4 ostatnia opcja na liście zawiera 3 kwalifikatory dokładnie dopasowane do urządzenia (orientacja, typ ekranu dotykowego i metoda wprowadzania), a drawable-en ma tylko 1 pasujący parametr (język). Język ma jednak wyższy priorytet niż inne kwalifikatory, więc właściwość drawable-port-notouch-12key jest usuwana.