Testowanie aplikacji przy użyciu pseudojęzyków

Pseudojęzyk to język, który ma symulować cechy języków, które powodują problemy z interfejsem użytkownika, układem i innymi problemami związanymi z tłumaczeniem podczas tłumaczenia aplikacji. Pseudolokalizacje są tworzone przez natychmiastowe i automatyczne tłumaczenia, które są czytelne w języku angielskim dla wszystkich lokalizowalnych komunikatów. Tekst nieprzetłumaczone w pseudolokalizacji wskazuje na nieprzetłumaczalne komunikaty w kodzie źródłowym.

Pseudolokalizacje pozwalają zaoszczędzić czas i pieniądze, ponieważ możesz wprowadzić zmiany w tekście interfejsu i jego układzie, zanim zcommitujesz wiadomości do repozytorium źródłowego, aby wysłać je do tłumaczenia. Listę potencjalnych problemów z tłumaczeniem znajdziesz w sekcji Problemy z lokalizacją Spot.

Nazwy pseudolokalizacji Androida są zgodne ze standardowymi konwencjami nazewnictwa lokalizacji, a ich identyfikatory można przeanalizować za pomocą dowolnego języka programowania zgodnego z BCP 47. W tym sensie pseudolokalizacje są takie same jak inne lokalizacje, np. francuski, chiński czy rosyjski.

Platforma Android udostępnia 2 pseudolokalizacje reprezentujące języki z pisownią od lewej do prawej i od prawej do lewej:

Angielski (XA): dodaje akcenty łacińskie do podstawowego tekstu interfejsu w języku angielskim, rozszerza oryginalny tekst o tekst bez akcentów i oznacza w nawiasach każdą jednostkę wiadomości, aby pokazać potencjalne problemy związane z rozszerzonym tekstem. Potencjalne problemy to m.in. błędy w układzie i nieprawidłowo sformułowana składnia wiadomości, np. zdanie podzielone na kilka części wyświetlane jako kilka wiadomości w nawiasach. Pseudolokalizacja angielska (XA) jest pokazana na rysunku 1.

AR (XB): ustawia kierunek tekstu pierwotnych wiadomości od lewej do prawej na kierunek od prawej do lewej, co odwraca kolejność znaków w pierwotnej wiadomości. Pseudolokalizacja AR (XB) jest widoczna na rysunku 2.

Pseudolokalizacje mogą pomóc w utworzeniu wersji aplikacji w języku RTL, nawet jeśli nie piszesz ani nie mówisz w żadnym języku RTL.

Włączanie pseudojęzyków

Pseudolokalizacje są zwykle dodawane do wersji przeznaczonych dla deweloperów. Gdy wybierzesz pseudolokalizację na urządzeniu, wszystkie aplikacje obsługujące pseudolokalizacje przejmą cechy wybranej pseudolokalizacji, w tym wszystkie aplikacje systemowe, takie jak aplikacja Ustawienia i panel Szybkie ustawienia.

Aby korzystać z pseudojęzyków Androida, musisz mieć zainstalowanego Androida 4.3 (poziom interfejsu API 18) lub nowszego i włączyć na urządzeniu opcje dla deweloperów. Po włączeniu opcji dla deweloperów musisz też ponownie uruchomić urządzenie.

Aby włączyć pseudolokalizacje:

1. W Android Studio włącz pseudolokalizacje dla konkretnej aplikacji, dodając do pliku build.gradle tę konfigurację:

   Groovy

   android {
      ...
      buildTypes {
          debug {
              pseudoLocalesEnabled true
          }
      }
   }

   Kotlin

   android {
      ...
      buildTypes.getByName("debug") {
          isPseudoLocalesEnabled = true
      }
   }

2. Skompiluj i uruchom aplikację.

   

   Rysunek 3. Wybierz pseudojęzyk.

3. W aplikacji Ustawienia wybierz pseudolokalizację. Ten krok różni się w zależności od wersji Androida:

   Android 5.0 (poziom API 21) lub nowszy

   1. Na urządzeniu otwórz aplikację Ustawienia i kliknij Języki i metody wprowadzania > Ustawienia językowe.
   2. Na liście Ustawienia językowe przeciągnij kartę, aby przenieść pseudojęzyk na początek listy i uczynić go aktywnym językiem. Zobacz ilustrację 3.

   Android 4.4.4 (poziom API 19) lub starszy

   1. Na urządzeniu otwórz aplikację Ustawienia i kliknij Języki i metody wprowadzania > Preferencje językowe > Dodaj język.
   2. Kliknij pseudolokalizację, aby dodać ją do listy Ustawienia językowe.
   3. Na liście Ustawienia języka przeciągnij kartę pseudolokalizacji na początek listy, aby uczynić ją aktywnym językiem. Patrz rysunek 3.

Problemy z lokalizacją reklamy

Pseudolokalizacje to oszczędzający czas i skuteczny sposób na wykrywanie potencjalnych problemów z lokalizacją w interfejsie. Pomagają one identyfikować problemy w tych obszarach:

• W celu ułatwienia ich zauważenia zakodowane na stałe ciągi tekstowe, których nie można przesłać do tłumaczenia, są wyświetlane w pseudolokalizacji jako tekst bez akcentów.
• Problemy z układem interfejsu spowodowane rozszerzeniem tekstu, pokazujące, gdzie interfejs może się zepsuć z powodu długości tekstu.

• Połączenie ciągów znaków, które wyświetla się jako jedna wiadomość podzielona na 2 lub więcej nawiasów. Może to utrudniać prawidłowe tłumaczenie, ponieważ tłumacze muszą przetłumaczyć każdą część niezależnie, nie wiedząc, że są one ze sobą powiązane. Łączenie ciągów znaków może też uniemożliwić poprawne tłumaczenie, ponieważ w różnych językach kolejność części lub struktura zdania może być inna. Na przykład w językach japońskim, koreańskim i tamilskim czasownik znajduje się na końcu zdania. Gdy zdania są łączone, tłumacze nie mogą zmieniać kolejności słów.

• Problemy z tekstem dwukierunkowym (BIDI), np. gdy zawartość w jednym kierunku tekstu zawiera wtłoczoną frazę w przeciwnym kierunku, przez co ciąg znaków jest trudny do odczytania.

• Problemy z zapisywaniem od prawej do lewej, np. elementy nie są lustrzane. Przykłady obejmują: element interfejsu, który nie przesuwa się w lewo, tekst, który nie jest odwracany i nie przesuwa się w lewo, lub nieprawidłowo umieszczone znaki interpunkcyjne, np. „pseudolocales rule!”, który zmienia się w „elur selacoloduesp!” zamiast „!elur selacoloduesp”.