Usługa autouzupełniania to aplikacja, która ułatwia użytkownikom wypełnianie formularzy poprzez wstrzykiwanie danych do widoków innych aplikacji. Usługi autouzupełniania mogą też pobierać dane użytkownika z widoków w aplikacji i przechowywać je na potrzeby późniejszego użycia. Usługi autouzupełniania są zwykle dostarczane przez aplikacje, które zarządzają danymi użytkownika, takie jak menedżery haseł.
Android ułatwia wypełnianie formularzy dzięki systemowi automatycznego wypełniania, który jest dostępny w Androidzie 8.0 (poziom interfejsu API 26) i nowszych wersjach. Użytkownicy mogą korzystać z funkcji autouzupełniania tylko wtedy, gdy na ich urządzeniu jest aplikacja oferująca usługi autouzupełniania.
Na tej stronie znajdziesz informacje o wdrażaniu usługi autouzupełniania w aplikacji. Jeśli szukasz przykładowego kodu, który pokazuje, jak zaimplementować usługę, zapoznaj się z przykładem AutofillFramework w Javie lub Kotlinie.
Więcej informacji o działaniu usług autouzupełniania znajdziesz na stronach z informacjami o klasach AutofillService
i AutofillManager
.
Deklaracje i uprawnienia w pliku manifestu
Aplikacje, które udostępniają usługi autouzupełniania, muszą zawierać deklarację opisującą implementację usługi. Aby określić deklarację, umieść element <service>
w pliku manifestu aplikacji. Element <service>
musi zawierać te atrybuty i elementy:
- Atrybut
android:name
wskazuje podklasęAutofillService
w aplikacji, która implementuje usługę. - atrybut
android:permission
, który deklaruje uprawnienieBIND_AUTOFILL_SERVICE
. <intent-filter>
element, którego wymagany element podrzędny<action>
określa działanieandroid.service.autofill.AutofillService
.- Opcjonalny element
<meta-data>
, który umożliwia podanie dodatkowych parametrów konfiguracji usługi.
Poniższy przykład pokazuje deklarację usługi autouzupełniania:
<service
android:name=".MyAutofillService"
android:label="My Autofill Service"
android:permission="android.permission.BIND_AUTOFILL_SERVICE">
<intent-filter>
<action android:name="android.service.autofill.AutofillService" />
</intent-filter>
<meta-data
android:name="android.autofill"
android:resource="@xml/service_configuration" />
</service>
Element <meta-data>
zawiera atrybut android:resource
, który wskazuje na zasób XML zawierający dodatkowe informacje o usłudze.
Zasób service_configuration
w poprzednim przykładzie określa aktywność, która umożliwia użytkownikom skonfigurowanie usługi. Poniższy przykład pokazuje zasób XML service_configuration
:
<autofill-service
xmlns:android="http://schemas.android.com/apk/res/android"
android:settingsActivity="com.example.android.SettingsActivity" />
Więcej informacji o zasobach XML znajdziesz w artykule Omówienie zasobów aplikacji.
Prośba o włączenie usługi
Aplikacja jest używana jako usługa autouzupełniania po zadeklarowaniu uprawnienia BIND_AUTOFILL_SERVICE
i włączeniu go przez użytkownika w ustawieniach urządzenia. Aplikacja może sprawdzić, czy jest to aktualnie włączona usługa, wywołując metodę hasEnabledAutofillServices()
klasy AutofillManager
.
Jeśli aplikacja nie jest bieżącą usługą autouzupełniania, może poprosić użytkownika o zmianę ustawień autouzupełniania za pomocą intencji ACTION_REQUEST_SET_AUTOFILL_SERVICE
. Intencja zwraca wartość RESULT_OK
, jeśli użytkownik wybierze usługę autouzupełniania pasującą do pakietu wywołującego.
Wypełnianie widoku z perspektywy klienta
Usługa autouzupełniania otrzymuje żądania dotyczące wypełniania widoków klienta, gdy użytkownik wchodzi w interakcję z innymi aplikacjami. Jeśli usługa autouzupełniania ma dane użytkownika, które odpowiadają żądaniu, wysyła je w odpowiedzi. System Android wyświetla interfejs autouzupełniania z dostępnymi danymi, jak na ilustracji 1:
Platforma autouzupełniania definiuje przepływ pracy służący do wypełniania widoków, który ma na celu zminimalizowanie czasu, przez jaki system Android jest połączony z usługą autouzupełniania. W każdym żądaniu system Android wysyła do usługi obiekt AssistStructure
, wywołując metodę onFillRequest()
.
Usługa autouzupełniania sprawdza, czy może spełnić żądanie, korzystając z danych użytkownika, które zostały wcześniej zapisane. Jeśli może zrealizować żądanie, usługa pakuje dane w obiektach Dataset
. Usługa wywołuje metodę onSuccess()
, przekazując obiekt FillResponse
, który zawiera obiekty Dataset
. Jeśli usługa nie ma danych potrzebnych do wykonania żądania, przekazuje null
do metody onSuccess()
.
Jeśli podczas przetwarzania żądania wystąpi błąd, usługa wywoła metodę onFailure()
. Szczegółowe omówienie przepływu pracy znajdziesz na stronie referencyjnej AutofillService
.
Oto przykład metody onFillRequest()
:
Kotlin
override fun onFillRequest( request: FillRequest, cancellationSignal: CancellationSignal, callback: FillCallback ) { // Get the structure from the request val context: List<FillContext> = request.fillContexts val structure: AssistStructure = context[context.size - 1].structure // Traverse the structure looking for nodes to fill out val parsedStructure: ParsedStructure = parseStructure(structure) // Fetch user data that matches the fields val (username: String, password: String) = fetchUserData(parsedStructure) // Build the presentation of the datasets val usernamePresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1) usernamePresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "my_username") val passwordPresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1) passwordPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "Password for my_username") // Add a dataset to the response val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder() .addDataset(Dataset.Builder() .setValue( parsedStructure.usernameId, AutofillValue.forText(username), usernamePresentation ) .setValue( parsedStructure.passwordId, AutofillValue.forText(password), passwordPresentation ) .build()) .build() // If there are no errors, call onSuccess() and pass the response callback.onSuccess(fillResponse) } data class ParsedStructure(var usernameId: AutofillId, var passwordId: AutofillId) data class UserData(var username: String, var password: String)
Java
@Override public void onFillRequest(FillRequest request, CancellationSignal cancellationSignal, FillCallback callback) { // Get the structure from the request List<FillContext> context = request.getFillContexts(); AssistStructure structure = context.get(context.size() - 1).getStructure(); // Traverse the structure looking for nodes to fill out ParsedStructure parsedStructure = parseStructure(structure); // Fetch user data that matches the fields UserData userData = fetchUserData(parsedStructure); // Build the presentation of the datasets RemoteViews usernamePresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1); usernamePresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "my_username"); RemoteViews passwordPresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1); passwordPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "Password for my_username"); // Add a dataset to the response FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder() .addDataset(new Dataset.Builder() .setValue(parsedStructure.usernameId, AutofillValue.forText(userData.username), usernamePresentation) .setValue(parsedStructure.passwordId, AutofillValue.forText(userData.password), passwordPresentation) .build()) .build(); // If there are no errors, call onSuccess() and pass the response callback.onSuccess(fillResponse); } class ParsedStructure { AutofillId usernameId; AutofillId passwordId; } class UserData { String username; String password; }
Usługa może zawierać więcej niż 1 zbiór danych, który spełnia kryteria zapytania. W takim przypadku system Android wyświetla w interfejsie automatycznego wypełniania kilka opcji – po jednej dla każdego zbioru danych. Poniższy przykładowy kod pokazuje, jak przesyłać wiele zbiorów danych w odpowiedzi:
Kotlin
// Add multiple datasets to the response val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder() .addDataset(Dataset.Builder() .setValue(parsedStructure.usernameId, AutofillValue.forText(user1Data.username), username1Presentation) .setValue(parsedStructure.passwordId, AutofillValue.forText(user1Data.password), password1Presentation) .build()) .addDataset(Dataset.Builder() .setValue(parsedStructure.usernameId, AutofillValue.forText(user2Data.username), username2Presentation) .setValue(parsedStructure.passwordId, AutofillValue.forText(user2Data.password), password2Presentation) .build()) .build()
Java
// Add multiple datasets to the response FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder() .addDataset(new Dataset.Builder() .setValue(parsedStructure.usernameId, AutofillValue.forText(user1Data.username), username1Presentation) .setValue(parsedStructure.passwordId, AutofillValue.forText(user1Data.password), password1Presentation) .build()) .addDataset(new Dataset.Builder() .setValue(parsedStructure.usernameId, AutofillValue.forText(user2Data.username), username2Presentation) .setValue(parsedStructure.passwordId, AutofillValue.forText(user2Data.password), password2Presentation) .build()) .build();
Usługi autouzupełniania mogą przeszukiwać obiekty ViewNode
w AssistStructure
, aby pobrać dane autouzupełniania wymagane do wykonania żądania. Usługa może pobierać dane autouzupełniania za pomocą metod klasy ViewNode
, takich jak getAutofillId()
.
Usługa musi mieć możliwość opisania zawartości widoku, aby sprawdzić, czy może spełnić żądanie. Atrybut autofillHints
to pierwsze podejście, którego usługa musi używać do opisywania zawartości widoku. Jednak aplikacje klienckie muszą jawnie podać atrybut w swoich widokach, zanim będzie on dostępny dla usługi.
Jeśli aplikacja kliencka nie podaje atrybutu autofillHints
, usługa musi używać własnej heurystyki do opisywania zawartości.
Aby uzyskać informacje o zawartości widoku, usługa może korzystać z metod z innych klas, takich jak getText()
czy getHint()
.
Więcej informacji znajdziesz w artykule Przekazywanie wskazówek dotyczących autouzupełniania.
Poniższy przykład pokazuje, jak przeglądać zasoby AssistStructure
i pobierać dane autouzupełniania z obiektu ViewNode
:
Kotlin
fun traverseStructure(structure: AssistStructure) { val windowNodes: List<AssistStructure.WindowNode> = structure.run { (0 until windowNodeCount).map { getWindowNodeAt(it) } } windowNodes.forEach { windowNode: AssistStructure.WindowNode -> val viewNode: ViewNode? = windowNode.rootViewNode traverseNode(viewNode) } } fun traverseNode(viewNode: ViewNode?) { if (viewNode?.autofillHints?.isNotEmpty() == true) { // If the client app provides autofill hints, you can obtain them using // viewNode.getAutofillHints(); } else { // Or use your own heuristics to describe the contents of a view // using methods such as getText() or getHint() } val children: List<ViewNode>? = viewNode?.run { (0 until childCount).map { getChildAt(it) } } children?.forEach { childNode: ViewNode -> traverseNode(childNode) } }
Java
public void traverseStructure(AssistStructure structure) { int nodes = structure.getWindowNodeCount(); for (int i = 0; i < nodes; i++) { WindowNode windowNode = structure.getWindowNodeAt(i); ViewNode viewNode = windowNode.getRootViewNode(); traverseNode(viewNode); } } public void traverseNode(ViewNode viewNode) { if(viewNode.getAutofillHints() != null && viewNode.getAutofillHints().length > 0) { // If the client app provides autofill hints, you can obtain them using // viewNode.getAutofillHints(); } else { // Or use your own heuristics to describe the contents of a view // using methods such as getText() or getHint() } for(int i = 0; i < viewNode.getChildCount(); i++) { ViewNode childNode = viewNode.getChildAt(i); traverseNode(childNode); } }
Zapisywanie danych użytkowników
Usługa autouzupełniania potrzebuje danych użytkownika, aby wypełniać widoki w aplikacjach. Gdy użytkownicy ręcznie wypełniają widok, są proszeni o zapisanie danych do bieżącej usługi autouzupełniania (patrz rys. 2).
Aby zapisać dane, usługa musi wskazać, że chce je przechowywać na przyszłość. Zanim system Android wyśle prośbę o zapisanie danych, usługa otrzyma prośbę o wypełnienie, aby mogła wypełnić widoki. Aby wskazać, że jest zainteresowana zapisaniem danych, usługa zawiera obiekt SaveInfo
w odpowiedzi na żądanie wypełnienia. Obiekt SaveInfo
zawiera co najmniej te dane:
- Typ zapisywanych danych użytkownika. Listę dostępnych wartości
SAVE_DATA
znajdziesz w sekcjiSaveInfo
. - Minimalna liczba widoków, które trzeba zmienić, aby wywołać prośbę o zapisanie.
Na przykład formularz logowania zwykle wymaga od użytkownika zaktualizowania widoków
username
ipassword
, aby wywołać żądanie zapisu.
Obiekt SaveInfo
jest powiązany z obiektem FillResponse
, jak pokazano w tym przykładzie kodu:
Kotlin
override fun onFillRequest( request: FillRequest, cancellationSignal: CancellationSignal, callback: FillCallback ) { ... // Builder object requires a non-null presentation val notUsed = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1) val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder() .addDataset( Dataset.Builder() .setValue(parsedStructure.usernameId, null, notUsed) .setValue(parsedStructure.passwordId, null, notUsed) .build() ) .setSaveInfo( SaveInfo.Builder( SaveInfo.SAVE_DATA_TYPE_USERNAME or SaveInfo.SAVE_DATA_TYPE_PASSWORD, arrayOf(parsedStructure.usernameId, parsedStructure.passwordId) ).build() ) .build() ... }
Java
@Override public void onFillRequest(FillRequest request, CancellationSignal cancellationSignal, FillCallback callback) { ... // Builder object requires a non-null presentation RemoteViews notUsed = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1); FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder() .addDataset(new Dataset.Builder() .setValue(parsedStructure.usernameId, null, notUsed) .setValue(parsedStructure.passwordId, null, notUsed) .build()) .setSaveInfo(new SaveInfo.Builder( SaveInfo.SAVE_DATA_TYPE_USERNAME | SaveInfo.SAVE_DATA_TYPE_PASSWORD, new AutofillId[] {parsedStructure.usernameId, parsedStructure.passwordId}) .build()) .build(); ... }
Usługa autouzupełniania może stosować logikę, która przechowuje dane użytkownika w metodzie onSaveRequest()
, która jest zwykle wywoływana po zakończeniu aktywności klienta lub gdy aplikacja klienta wywołuje funkcję commit()
.
Poniższy kod pokazuje przykład metody onSaveRequest()
:
Kotlin
override fun onSaveRequest(request: SaveRequest, callback: SaveCallback) { // Get the structure from the request val context: List<FillContext> = request.fillContexts val structure: AssistStructure = context[context.size - 1].structure // Traverse the structure looking for data to save traverseStructure(structure) // Persist the data - if there are no errors, call onSuccess() callback.onSuccess() }
Java
@Override public void onSaveRequest(SaveRequest request, SaveCallback callback) { // Get the structure from the request List<FillContext> context = request.getFillContexts(); AssistStructure structure = context.get(context.size() - 1).getStructure(); // Traverse the structure looking for data to save traverseStructure(structure); // Persist the data - if there are no errors, call onSuccess() callback.onSuccess(); }
Usługi autouzupełniania muszą zaszyfrować dane wrażliwe, zanim zostaną zapisane. Dane użytkowników mogą jednak zawierać etykiety lub dane, które nie są poufne. Na przykład konto użytkownika może zawierać etykietę, która oznacza dane jako należące do konta służbowego lub osobistego. Usługi nie mogą szyfrować etykiet. Jeśli etykiety nie są szyfrowane, usługi mogą używać ich w widokach prezentacji, nawet jeśli użytkownik nie zalogował się. Następnie, gdy użytkownik się uwierzytelni, usługi mogą zastąpić etykiety rzeczywistymi danymi.
Opóźnianie interfejsu zapisywania autouzupełniania
Począwszy od Androida 10, jeśli do implementacji przepływu pracy autouzupełniania używasz wielu ekranów (np. jednego ekranu dla pola nazwy użytkownika i drugiego dla hasła), możesz opóźnić wyświetlenie interfejsu zapisywania autouzupełniania, używając flagi SaveInfo.FLAG_DELAY_SAVE
.
Jeśli ta flaga jest ustawiona, interfejs zapisywania autouzupełniania nie jest wyzwalany po zatwierdzeniu kontekstu autouzupełniania powiązanego z odpowiedzią SaveInfo
. Zamiast tego możesz użyć osobnego działania w ramach tego samego zadania, aby dostarczać przyszłe żądania wypełnienia, a potem wyświetlać interfejs użytkownika za pomocą żądania zapisu. Więcej informacji znajdziesz w sekcji SaveInfo.FLAG_DELAY_SAVE
.
Wymagaj uwierzytelniania użytkowników
Usługi autouzupełniania mogą zapewnić dodatkowy poziom bezpieczeństwa, wymagając od użytkownika uwierzytelnienia przed wypełnieniem widoków. W tych scenariuszach warto zastosować uwierzytelnianie użytkownika:
- Dane użytkownika w aplikacji muszą być odblokowywane za pomocą głównego hasła lub skanu linii papilarnych.
- Należy odblokować określony zbiór danych, na przykład dane karty kredytowej, za pomocą kodu weryfikacyjnego karty (CVC).
Jeśli usługa wymaga uwierzytelnienia użytkownika przed odblokowaniem danych, może wyświetlić dane szablonowe lub etykietę i wskazywać Intent
, który odpowiada za uwierzytelnienie. Jeśli po zakończeniu procesu uwierzytelniania potrzebujesz dodatkowych danych do przetworzenia żądania, możesz je dodać do intencji. Aktywność uwierzytelniania może następnie zwrócić dane do klasy AutofillService
w aplikacji.
Poniższy przykładowy kod pokazuje, jak określić, że żądanie wymaga uwierzytelnienia:
Kotlin
val authPresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1).apply { setTextViewText(android.R.id.text1, "requires authentication") } val authIntent = Intent(this, AuthActivity::class.java).apply { // Send any additional data required to complete the request putExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME, "my_dataset") } val intentSender: IntentSender = PendingIntent.getActivity( this, 1001, authIntent, PendingIntent.FLAG_CANCEL_CURRENT ).intentSender // Build a FillResponse object that requires authentication val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder() .setAuthentication(autofillIds, intentSender, authPresentation) .build()
Java
RemoteViews authPresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1); authPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "requires authentication"); Intent authIntent = new Intent(this, AuthActivity.class); // Send any additional data required to complete the request authIntent.putExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME, "my_dataset"); IntentSender intentSender = PendingIntent.getActivity( this, 1001, authIntent, PendingIntent.FLAG_CANCEL_CURRENT ).getIntentSender(); // Build a FillResponse object that requires authentication FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder() .setAuthentication(autofillIds, intentSender, authPresentation) .build();
Gdy aktywność zakończy proces uwierzytelniania, musi wywołać metodę setResult()
, przekazując wartość RESULT_OK
, i ustawić dodatkowy parametr EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT
w obiekcie FillResponse
, który zawiera wypełniony zbiór danych. Poniższy kod pokazuje, jak zwrócić wynik po zakończeniu przepływu uwierzytelniania:
Kotlin
// The data sent by the service and the structure are included in the intent val datasetName: String? = intent.getStringExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME) val structure: AssistStructure = intent.getParcelableExtra(EXTRA_ASSIST_STRUCTURE) val parsedStructure: ParsedStructure = parseStructure(structure) val (username, password) = fetchUserData(parsedStructure) // Build the presentation of the datasets val usernamePresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1).apply { setTextViewText(android.R.id.text1, "my_username") } val passwordPresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1).apply { setTextViewText(android.R.id.text1, "Password for my_username") } // Add the dataset to the response val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder() .addDataset(Dataset.Builder() .setValue( parsedStructure.usernameId, AutofillValue.forText(username), usernamePresentation ) .setValue( parsedStructure.passwordId, AutofillValue.forText(password), passwordPresentation ) .build() ).build() val replyIntent = Intent().apply { // Send the data back to the service putExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME, datasetName) putExtra(EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT, fillResponse) } setResult(Activity.RESULT_OK, replyIntent)
Java
Intent intent = getIntent(); // The data sent by the service and the structure are included in the intent String datasetName = intent.getStringExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME); AssistStructure structure = intent.getParcelableExtra(EXTRA_ASSIST_STRUCTURE); ParsedStructure parsedStructure = parseStructure(structure); UserData userData = fetchUserData(parsedStructure); // Build the presentation of the datasets RemoteViews usernamePresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1); usernamePresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "my_username"); RemoteViews passwordPresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1); passwordPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, "Password for my_username"); // Add the dataset to the response FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder() .addDataset(new Dataset.Builder() .setValue(parsedStructure.usernameId, AutofillValue.forText(userData.username), usernamePresentation) .setValue(parsedStructure.passwordId, AutofillValue.forText(userData.password), passwordPresentation) .build()) .build(); Intent replyIntent = new Intent(); // Send the data back to the service replyIntent.putExtra(MY_EXTRA_DATASET_NAME, datasetName); replyIntent.putExtra(EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT, fillResponse); setResult(RESULT_OK, replyIntent);
W sytuacji, gdy trzeba odblokować zbiór danych karty kredytowej, usługa może wyświetlić interfejs z prośbą o podanie kodu CVC. Możesz ukryć dane, dopóki nie zostaną odblokowane, prezentując dane szablonowe, takie jak nazwa banku i ostatnie 4 cyfry numeru karty kredytowej. Ten przykład pokazuje, jak wymagać uwierzytelniania w przypadku zbioru danych i ukrywaj dane, dopóki użytkownik nie poda kodu zabezpieczającego:
Kotlin
// Parse the structure and fetch payment data val parsedStructure: ParsedStructure = parseStructure(structure) val paymentData: Payment = fetchPaymentData(parsedStructure) // Build the presentation that shows the bank and the last four digits of the // credit card number, such as 'Bank-1234' val maskedPresentation: String = "${paymentData.bank}-" + paymentData.creditCardNumber.substring(paymentData.creditCardNumber.length - 4) val authPresentation = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1).apply { setTextViewText(android.R.id.text1, maskedPresentation) } // Prepare an intent that displays the UI that asks for the CVC val cvcIntent = Intent(this, CvcActivity::class.java) val cvcIntentSender: IntentSender = PendingIntent.getActivity( this, 1001, cvcIntent, PendingIntent.FLAG_CANCEL_CURRENT ).intentSender // Build a FillResponse object that includes a Dataset that requires authentication val fillResponse: FillResponse = FillResponse.Builder() .addDataset( Dataset.Builder() // The values in the dataset are replaced by the actual // data once the user provides the CVC .setValue(parsedStructure.creditCardId, null, authPresentation) .setValue(parsedStructure.expDateId, null, authPresentation) .setAuthentication(cvcIntentSender) .build() ).build()
Java
// Parse the structure and fetch payment data ParsedStructure parsedStructure = parseStructure(structure); Payment paymentData = fetchPaymentData(parsedStructure); // Build the presentation that shows the bank and the last four digits of the // credit card number, such as 'Bank-1234' String maskedPresentation = paymentData.bank + "-" + paymentData.creditCardNumber.subString(paymentData.creditCardNumber.length - 4); RemoteViews authPresentation = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1); authPresentation.setTextViewText(android.R.id.text1, maskedPresentation); // Prepare an intent that displays the UI that asks for the CVC Intent cvcIntent = new Intent(this, CvcActivity.class); IntentSender cvcIntentSender = PendingIntent.getActivity( this, 1001, cvcIntent, PendingIntent.FLAG_CANCEL_CURRENT ).getIntentSender(); // Build a FillResponse object that includes a Dataset that requires authentication FillResponse fillResponse = new FillResponse.Builder() .addDataset(new Dataset.Builder() // The values in the dataset are replaced by the actual // data once the user provides the CVC .setValue(parsedStructure.creditCardId, null, authPresentation) .setValue(parsedStructure.expDateId, null, authPresentation) .setAuthentication(cvcIntentSender) .build()) .build();
Gdy działanie zweryfikuje kod CVC, powinno wywołać metodę setResult()
z przekazaniem wartości RESULT_OK
, a dodatkowo EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT
ustawić obiekt Dataset
zawierający numer karty kredytowej i datę ważności. Nowy zbiór danych zastępuje zbiór danych, który wymaga uwierzytelniania, a widoki są wypełniane natychmiast. Poniższy kod pokazuje, jak zwrócić zbiór danych po podaniu przez użytkownika kodu weryfikacyjnego CVC:
Kotlin
// Parse the structure and fetch payment data. val parsedStructure: ParsedStructure = parseStructure(structure) val paymentData: Payment = fetchPaymentData(parsedStructure) // Build a non-null RemoteViews object to use as the presentation when // creating the Dataset object. This presentation isn't actually used, but the // Builder object requires a non-null presentation. val notUsed = RemoteViews(packageName, android.R.layout.simple_list_item_1) // Create a dataset with the credit card number and expiration date. val responseDataset: Dataset = Dataset.Builder() .setValue( parsedStructure.creditCardId, AutofillValue.forText(paymentData.creditCardNumber), notUsed ) .setValue( parsedStructure.expDateId, AutofillValue.forText(paymentData.expirationDate), notUsed ) .build() val replyIntent = Intent().apply { putExtra(EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT, responseDataset) }
Java
// Parse the structure and fetch payment data. ParsedStructure parsedStructure = parseStructure(structure); Payment paymentData = fetchPaymentData(parsedStructure); // Build a non-null RemoteViews object to use as the presentation when // creating the Dataset object. This presentation isn't actually used, but the // Builder object requires a non-null presentation. RemoteViews notUsed = new RemoteViews(getPackageName(), android.R.layout.simple_list_item_1); // Create a dataset with the credit card number and expiration date. Dataset responseDataset = new Dataset.Builder() .setValue(parsedStructure.creditCardId, AutofillValue.forText(paymentData.creditCardNumber), notUsed) .setValue(parsedStructure.expDateId, AutofillValue.forText(paymentData.expirationDate), notUsed) .build(); Intent replyIntent = new Intent(); replyIntent.putExtra(EXTRA_AUTHENTICATION_RESULT, responseDataset);
Porządkowanie danych w grupy logiczne
Usługi autouzupełniania muszą porządkować dane w logiczne grupy, które izolują pojęcia z różnych domen. Na tej stronie te grupy logiczne są nazywane partycjami. Poniżej znajdziesz typowe przykłady partycji i pol:
- Dane logowania, które obejmują pola nazwy użytkownika i hasła.
- Adres, który zawiera pola ulicy, miasta, stanu i kodu pocztowego.
- Dane do płatności, w tym numer karty kredytowej, data ważności i pola kodu weryfikacyjnego.
Usługa autouzupełniania, która prawidłowo partycjonuje dane, może lepiej chronić dane użytkowników, ponieważ nie ujawnia danych z więcej niż 1 partycji w zbiorze danych. Na przykład zbiór danych, który zawiera dane logowania, nie musi zawierać danych do płatności. Organizowanie danych w partycjach pozwala usłudze udostępniać minimalną ilość odpowiednich informacji wymaganych do zaspokojenia żądania.
Organizowanie danych w partycjach umożliwia usługom wypełnianie aktywności, które mają widoki z wielu partycji, przy jednoczesnym wysyłaniu do aplikacji klienckiej minimalnej ilości odpowiednich danych. Rozważmy na przykład aktywność, która obejmuje widoki dotyczące nazwy użytkownika, hasła, ulicy i miasta, oraz usługę autouzupełniania, która zawiera te dane:
Partycja | Pole 1 | Pole 2 |
---|---|---|
Dane logowania | work_username | work_password |
personal_username | personal_password | |
Adres | work_street | work_city |
personal_street | personal_city |
Usługa może przygotować zbiór danych zawierający partycję danych logowania zarówno dla konta służbowego, jak i osobistego. Gdy użytkownik wybierze zbiór danych, odpowiedź autouzupełniania może zawierać adres służbowy lub osobisty, w zależności od pierwszego wyboru użytkownika.
Usługa może zidentyfikować pole, z którego pochodzi żądanie, wywołując metodę isFocused()
podczas przechodzenia obiektu AssistStructure
. Dzięki temu usługa może przygotować FillResponse
z odpowiednimi danymi partycji.
Autouzupełnianie jednorazowych kodów SMS
Usługa autouzupełniania może pomagać użytkownikowi w wypełnianiu jednorazowych kodów wysyłanych SMS-em za pomocą interfejsu API SMS Retriever.
Aby korzystać z tej funkcji, musisz spełniać te wymagania:
- Usługa autouzupełniania działa na Androidzie 9 (poziom interfejsu API 28) lub nowszym.
- Użytkownik wyraża zgodę na odczytywanie przez Twoją usługę autouzupełniania jednorazowych kodów z SMS-ów.
- Aplikacja, której dotyczy autouzupełnianie, nie używa interfejsu SMS Retriever API do odczytywania kodów jednorazowych.
Usługa autouzupełniania może korzystać z usługi SmsCodeAutofillClient
, do której można się dostać, wywołując SmsCodeRetriever.getAutofillClient()
w Usługach Google Play w wersji 19.0.56 lub nowszej.
Aby używać tego interfejsu API w usłudze autouzupełniania, wykonaj te czynności:
- W usłudze autouzupełniania użyj
hasOngoingSmsRequest
zSmsCodeAutofillClient
, aby sprawdzić, czy są aktywne jakieś żądania dotyczące nazwy pakietu aplikacji, której dotyczy autouzupełnianie. Usługa autouzupełniania musi wyświetlać prośbę o sugestie tylko wtedy, gdy zwróci wartośćfalse
. - W usłudze autouzupełniania użyj wartości
checkPermissionState
zSmsCodeAutofillClient
, aby sprawdzić, czy usługa autouzupełniania ma uprawnienia do autouzupełniania kodów jednorazowych. Stan uprawnień może byćNONE
,GRANTED
lubDENIED
. Usługa autouzupełniania musi wyświetlać prośbę o propozycję w przypadku stanówNONE
iGRANTED
. - W aktywności uwierzytelniania autouzupełniania użyj uprawnienia
SmsRetriever.SEND_PERMISSION
, aby zarejestrowaćBroadcastReceiver
, które nasłuchujeSmsCodeRetriever.SMS_CODE_RETRIEVED_ACTION
, aby otrzymać kod SMS-em, gdy będzie dostępny. Zadzwoń pod numer
startSmsCodeRetriever
na urządzeniuSmsCodeAutofillClient
, aby zacząć nasłuchiwać kodów jednorazowych wysyłanych SMS-em. Jeśli użytkownik przyzna uprawnienia usłudze autouzupełniania do pobierania jednorazowych kodów z SMS-ów, usługa będzie szukać SMS-ów otrzymanych w ciągu ostatnich 1–5 minut.Jeśli usługa autouzupełniania musi prosić użytkownika o zgodę na odczyt kodów jednorazowych, wtedy pole
Task
zwrócone przezstartSmsCodeRetriever
może zakończyć się niepowodzeniem i zwróceniem wartościResolvableApiException
. W takim przypadku musisz wywołać metodęResolvableApiException.startResolutionForResult()
, aby wyświetlić okno zgody dotyczące prośby o dostęp.Otrzymaj kod SMS-a z intencji, a potem zwracaj kod SMS-a jako odpowiedź autouzupełniania.
Zaawansowane scenariusze autouzupełniania
- Integracja z klawiaturą
- Od Androida 11 platforma umożliwia klawiaturom i innym edytorom metod wprowadzania (IME) wyświetlanie sugestii autouzupełniania w polu tekstowym zamiast w menu wysuwanym. Więcej informacji o tym, jak usługa autouzupełniania może obsługiwać tę funkcję, znajdziesz w artykule Integracja autouzupełniania z klawiaturami.
- Stronicowanie zbiorów danych
- Duża odpowiedź na autouzupełnianie może przekroczyć dozwolony rozmiar transakcji obiektu
Binder
, który reprezentuje zdalny obiekt wymagany do przetworzenia żądania. Aby zapobiec wyrzucaniu wyjątków przez system Androida w takich sytuacjach, możesz utrzymaćFillResponse
na niskim poziomie, dodając nie więcej niż 20 obiektówDataset
naraz. Jeśli Twoja odpowiedź wymaga więcej zbiorów danych, możesz dodać zbiór danych, który poinformuje użytkowników o tym, że będzie więcej informacji, i będzie pobierać kolejną grupę zbiorów danych po wybraniu tej opcji. Więcej informacji znajdziesz w artykuleaddDataset(Dataset)
. - Zapisywanie danych podzielonych na kilka ekranów
Aplikacje często dzielą dane użytkownika na kilka ekranów w ramach tego samego działania, zwłaszcza w przypadku działań służących do tworzenia nowego konta użytkownika. Na przykład na pierwszym ekranie wyświetla się prośba o podanie nazwy użytkownika, a jeśli jest ona dostępna, na drugim ekranie wyświetla się prośba o podanie hasła. W takich sytuacjach usługa autouzupełniania musi poczekać, aż użytkownik wypełni oba pola, zanim wyświetli interfejs zapisywania autouzupełniania. W takich sytuacjach wykonaj te czynności:
- W pierwszym żądaniu uzupełnienia dodaj w odpowiedzi pakiet stanu klienta, który zawiera identyfikatory automatycznego wypełniania pól częściowych widocznych na ekranie.
- W drugim żądaniu wypełniania pobierz pakiet stanu klienta, pobierz identyfikatory automatycznego wypełniania ustawione w poprzednim żądaniu ze stanu klienta i dodaj te identyfikatory oraz flagę
FLAG_SAVE_ON_ALL_VIEWS_INVISIBLE
do obiektuSaveInfo
użytego w drugiej odpowiedzi. - W prośbie o zapisanie użyj odpowiednich obiektów
FillContext
, aby uzyskać wartość każdego pola. Na prośbę o wypełnienie danych przypada jeden kontekst.
Więcej informacji znajdziesz w artykule Zapisywanie danych podzielonych na kilka ekranów.
- Zapewnij logikę inicjowania i zamykania dla każdego żądania.
Za każdym razem, gdy pojawi się żądanie automatycznego wypełniania, system Android łączy się z usługą i wywołuje jej metodę
onConnected()
. Gdy usługa przetworzy żądanie, system Android wywoła metodęonDisconnected()
i rozwiąże powiązanie z usługą. Możesz zaimplementowaćonConnected()
, aby podać kod, który jest wykonywany przed przetworzeniem żądania, orazonDisconnected()
, aby podać kod, który jest wykonywany po przetworzeniu żądania.- Dostosowywanie interfejsu zapisywania autouzupełniania
Usługi autouzupełniania mogą dostosowywać interfejs zapisywania autouzupełniania, aby ułatwić użytkownikom podjęcie decyzji, czy chcą, aby dane były zapisywane. Usługi mogą udostępniać dodatkowe informacje o tym, co zostało zapisane, za pomocą prostego tekstu lub widoku niestandardowego. Usługi mogą też zmienić wygląd przycisku, który anuluje żądanie zapisu, oraz otrzymywać powiadomienie, gdy użytkownik go kliknie. Więcej informacji znajdziesz na stronie referencyjnej
SaveInfo
.- Tryb zgodności
Tryb zgodności umożliwia usługom autouzupełniania korzystanie z wirtualnej struktury ułatwień dostępu na potrzeby autouzupełniania. Jest to szczególnie przydatne w przypadku funkcji autouzupełniania w przeglądarkach, które nie implementują jawnie interfejsów API autouzupełniania.
Aby przetestować usługę autouzupełniania za pomocą trybu zgodności, jawnie umieść na liście dozwolonych przeglądarkę lub aplikację, która wymaga trybu zgodności. Aby sprawdzić, które pakiety zostały już umieszczone na liście dozwolonych, uruchom to polecenie:
$ adb shell settings get global autofill_compat_mode_allowed_packages
Jeśli pakietu, który testujesz, nie ma na liście, dodaj go, uruchamiając to polecenie, gdzie
pkgX
to pakiet aplikacji:$ adb shell settings put global autofill_compat_mode_allowed_packages pkg1[resId1]:pkg2[resId1,resId2]
Jeśli aplikacja jest przeglądarką, użyj atrybutu
resIdx
, aby określić identyfikator zasobu pola wejściowego zawierającego adres URL wyrenderowanej strony.
Tryb zgodności ma te ograniczenia:
- Prośba o zapisanie jest wywoływana, gdy usługa używa flagi
FLAG_SAVE_ON_ALL_VIEWS_INVISIBLE
lub wywołuje metodęsetTrigger()
.FLAG_SAVE_ON_ALL_VIEWS_INVISIBLE
jest domyślnie ustawiony podczas korzystania z trybu zgodności. - Wartość tekstowa węzłów może być niedostępna w metodzie
onSaveRequest(SaveRequest, SaveCallback)
.
Więcej informacji o trybie zgodności, w tym o powiązanych z nim ograniczeniach, znajdziesz w dokumentacji klasy AutofillService
.