Omówienie Play Feature Delivery

Model wyświetlania aplikacji w Google Play wykorzystuje pakiety aplikacji na Androida do generowania i udostępniania zoptymalizowanych plików APK dla konfiguracji urządzenia każdego użytkownika. Dzięki temu użytkownicy pobierają tylko kod i zasoby niezbędne do uruchomienia aplikacji.

Play Feature Delivery wykorzystuje zaawansowane możliwości pakietów aplikacji, co pozwala na dostarczanie niektórych funkcji aplikacji warunkowo lub na żądanie. W tym celu musisz najpierw rozdzielić te funkcje od aplikacji podstawowej na moduły funkcji.

Konfiguracja kompilacji modułu funkcji

Gdy tworzysz nowy moduł funkcji za pomocą Android Studio, IDE stosuje poniższą wtyczkę Gradle do pliku build.gradle modułu.

// The following applies the dynamic-feature plugin to your feature module.
// The plugin includes the Gradle tasks and properties required to configure and build
// an app bundle that includes your feature module.

plugins {
  id 'com.android.dynamic-feature'
}

Wiele właściwości dostępnych w przypadku standardowej wtyczki aplikacji jest też dostępnych dla modułu funkcji. W poniższych sekcjach opisano właściwości, które należy uwzględnić w konfiguracji kompilacji modułu funkcji.

Czego nie należy uwzględnić w konfiguracji kompilacji modułu funkcji

Każdy moduł funkcji jest zależny od modułu podstawowego, więc dziedziczy też określone konfiguracje. Dlatego w pliku build.gradle modułu funkcji pomiń te fragmenty:

• Konfiguracje podpisywania: pakiety aplikacji są podpisywane przy użyciu konfiguracji podpisywania określonych w module podstawowym.
• Właściwość minifyEnabled: możesz włączyć zmniejszanie kodu dla całego projektu aplikacji tylko z poziomu konfiguracji kompilacji modułu podstawowego. Dlatego należy pominąć tę właściwość w modułach funkcji. Dla każdego modułu funkcji możesz jednak określić dodatkowe reguły ProGuard.
• versionCode i versionName: podczas tworzenia pakietu aplikacji Gradle używa informacji o wersji aplikacji dostarczonych przez moduł podstawowy. Pomiń te właściwości w pliku build.gradle modułu funkcji.

Utwórz relację z modułem podstawowym

Gdy Android Studio tworzy moduł funkcji, staje się on widoczny dla modułu podstawowego, dodając właściwość android.dynamicFeatures do pliku build.gradle modułu podstawowego, jak pokazano poniżej:

// In the base module’s build.gradle file.
android {
    ...
    // Specifies feature modules that have a dependency on
    // this base module.
    dynamicFeatures = [":dynamic_feature", ":dynamic_feature2"]
}

Dodatkowo Android Studio zawiera moduł podstawowy jako zależność modułu funkcji, jak widać poniżej:

// In the feature module’s build.gradle file:
...
dependencies {
    ...
    // Declares a dependency on the base module, ':app'.
    implementation project(':app')
}

Określ dodatkowe reguły ProGuard

Chociaż tylko konfiguracja kompilacji modułu podstawowego może powodować zmniejszanie kodu w projekcie aplikacji, możesz udostępnić niestandardowe reguły ProGuard każdemu modułowi funkcji za pomocą właściwości proguardFiles, jak pokazano poniżej.

android.buildTypes {
     release {
         // You must use the following property to specify additional ProGuard
         // rules for feature modules.
         proguardFiles 'proguard-rules-dynamic-features.pro'
     }
}

Zwróć uwagę, że te reguły ProGuard są scalane z regułami z innych modułów (w tym z modułu podstawowego) w czasie kompilacji. Choć każdy moduł funkcji może określać nowy zestaw reguł, reguły te mają zastosowanie do wszystkich modułów w projekcie aplikacji.

Wdrażanie aplikacji

Podczas tworzenia aplikacji z obsługą modułów funkcji możesz wdrożyć ją na połączonym urządzeniu w normalny sposób, wybierając Uruchom > Uruchom na pasku menu (lub klikając Uruchom na pasku narzędzi).

Jeśli projekt aplikacji zawiera co najmniej 1 moduł funkcji, możesz wybrać funkcje do uwzględnienia przy wdrażaniu aplikacji, modyfikując istniejącą konfigurację uruchamiania/debugowania w ten sposób:

1. Na pasku menu kliknij Uruchom > Edytuj konfiguracje.
2. W panelu po lewej stronie okna Uruchamianie/debugowanie konfiguracji wybierz odpowiednią konfigurację aplikacji na Androida.
3. W sekcji Dynamic features to deploy (Funkcje dynamiczne do wdrożenia) na karcie General (Ogólne) zaznacz pole obok każdego modułu funkcji, który chcesz uwzględnić podczas wdrażania aplikacji.
4. Kliknij OK.

Domyślnie Android Studio nie wdraża Twojej aplikacji przy użyciu pakietów aplikacji. Zamiast tego IDE tworzy i instaluje na Twoim urządzeniu pliki APK zoptymalizowane pod kątem szybkości wdrażania, a nie rozmiaru pliku APK. Aby zamiast tego skonfigurować Android Studio do kompilowania i wdrażania plików APK i aplikacji błyskawicznych z pakietu aplikacji, zmień konfigurację uruchamiania/debugowania.

Używanie modułów funkcji do niestandardowego przesyłania

Wyjątkową zaletą modułów funkcji jest możliwość dostosowania sposobu i czasu pobierania różnych funkcji aplikacji na urządzenia z Androidem 5.0 (poziom interfejsu API 21) lub nowszym. Aby np. zmniejszyć początkowy rozmiar pobieranej aplikacji, możesz skonfigurować niektóre funkcje tak, aby pobierały ją w razie potrzeby na żądanie lub tylko na urządzeniach obsługujących określone funkcje, takie jak możliwość robienia zdjęć czy obsługi funkcji rzeczywistości rozszerzonej.

Choć podczas przesyłania aplikacji w pakiecie aplikacji domyślnie uzyskujesz bardzo zoptymalizowane pobieranie funkcji, bardziej zaawansowane i konfigurowalne opcje dostarczania funkcji wymagają dodatkowej konfiguracji i modularyzacji funkcji za pomocą modułów funkcji. Oznacza to, że moduły funkcji są elementami składowymi funkcji modułowych, które można skonfigurować do pobrania zależnie od potrzeb.

Rozważmy aplikację, która umożliwia użytkownikom kupowanie i sprzedawanie towarów na platformie handlowej online. Każdą z tych funkcji aplikacji możesz w rozsądny sposób podzielić na osobne moduły:

• Logowanie się i tworzenie konta
• Przeglądanie Marketplace
• Umieszczanie produktu na sprzedaż
• Przetwarzanie płatności

W tabeli poniżej opisujemy różne opcje dostarczania obsługiwane przez moduły oraz sposoby ich wykorzystania do optymalizacji początkowego rozmiaru pobierania przykładowej aplikacji z Marketplace.

Kompilowanie identyfikatora URI dla zasobu

Jeśli chcesz uzyskać dostęp do zasobu zapisanego w module funkcji przy użyciu identyfikatora URI, wykonaj poniższe czynności, aby wygenerować identyfikator URI zasobu modułu funkcji za pomocą metody Uri.Builder():

val uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build()

String uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build().toString();

Każda część ścieżki do zasobu jest tworzona w czasie działania, dzięki czemu po wczytaniu podzielonych pakietów APK zostanie wygenerowana prawidłowa przestrzeń nazw.

Przykładem generowania identyfikatora URI jest założenie, że masz moduły aplikacji i funkcji o tych nazwach:

• Nazwa pakietu aplikacji: com.example.my_app_package
• Nazwa pakietu zasobów funkcji: com.example.my_app_package.my_dynamic_feature

Jeśli resId w powyższym fragmencie kodu odnosi się do zasobu nieprzetworzonego pliku o nazwie „my_video” w module funkcji, kod Uri.Builder() powyżej zwróci następujący kod:

android.resource://com.example.my_app_package/raw/com.example.my_app_package.my_dynamic_feature:my_video

Aplikacja może następnie używać tego identyfikatora URI, aby uzyskać dostęp do zasobu modułu funkcji.

Aby sprawdzić ścieżki w identyfikatorze URI, możesz użyć Analizatora plików APK do sprawdzenia pliku APK modułu funkcji i określenia jego nazwy:

Rysunek 2. Użyj Analizatora plików APK, aby sprawdzić nazwę pakietu w skompilowanym pliku zasobów.

Uwagi na temat modułów funkcji

Dzięki modułom funkcji możesz zwiększyć szybkość kompilacji i tempo pracy programistów, a także znacznie dostosować dostarczanie funkcji aplikacji tak, aby zmniejszyć jej rozmiar. Podczas korzystania z modułów funkcji musisz jednak pamiętać o pewnych ograniczeniach i przypadkach skrajnych:

• Instalacja co najmniej 50 modułów funkcji na jednym urządzeniu w sposób warunkowy lub na żądanie może spowodować problemy z wydajnością. Moduły czasu instalacji, które nie są usuwane, są automatycznie umieszczane w module podstawowym i liczone jako jeden moduł funkcji na każdym urządzeniu.
• Ogranicz do maksymalnie 10 modułów, które można usunąć na potrzeby dostarczania podczas instalacji. W przeciwnym razie czas pobierania i instalowania aplikacji może się wydłużyć.
• Pobieranie i instalowanie funkcji na żądanie jest obsługiwane tylko na urządzeniach z Androidem 5.0 (poziom interfejsu API 21) lub nowszym. Aby udostępnić daną funkcję we wcześniejszych wersjach Androida, podczas tworzenia modułu funkcji włącz opcję Fusing.
• Włącz SplitCompat, aby aplikacja miała dostęp do pobranych modułów funkcji, które są dostarczane na żądanie.
• Moduły funkcji nie powinny określać działań w pliku manifestu z parametrem android:exported ustawionym na true. Dzieje się tak, ponieważ nie ma gwarancji, że urządzenie pobierze moduł funkcji, gdy inna aplikacja spróbuje uruchomić aktywność. Dodatkowo przed próbą uzyskania dostępu do kodu i zasobów aplikacji upewnij się, że funkcja została pobrana. Więcej informacji znajdziesz w artykule Zarządzanie zainstalowanymi modułami.
• Play Feature Delivery wymaga opublikowania aplikacji za pomocą pakietu aplikacji, dlatego najpierw zapoznaj się ze znanymi problemami z takimi pakietami.

Odwołanie do pliku manifestu modułu funkcji

Gdy tworzysz nowy moduł funkcji w Android Studio, IDE zawiera większość atrybutów w pliku manifestu, które są niezbędne, aby moduł działał jak moduł funkcji. Dodatkowo niektóre atrybuty są wstrzykiwane przez system kompilacji podczas kompilowania, więc nie trzeba ich samodzielnie określać ani modyfikować. W tabeli poniżej opisujemy atrybuty pliku manifestu, które są ważne dla modułów funkcji.

Dodatkowe materiały

Więcej informacji o korzystaniu z modułów funkcji znajdziesz w tych materiałach.

Posty na blogu

• Nowe funkcje, które pomogą Ci tworzyć i publikować, a także rozwijać swoją firmę w Google Play
• Najnowsze aktualizacje pakietów Android App Bundle, w tym interfejs API dodatkowych języków
• Patchwork Plaid — historia modularyzacji

Filmy

• Dostosowane przesyłanie dzięki pakietowi aplikacji i łatwemu udostępnianiu kompilacji testowych
• Nowe narzędzia do optymalizacji rozmiaru aplikacji i zwiększenia liczby instalacji w Google Play

Warunki korzystania z usługi i bezpieczeństwo danych

Otwierając bibliotekę Play Feature Delivery lub korzystając z niej, akceptujesz Warunki korzystania z zestawu Play Core Software Development Kit. Przed uzyskaniem dostępu do biblioteki zapoznaj się ze wszystkimi warunkami i zasadami.

Bezpieczeństwo danych

Biblioteki podstawowe Play to interfejs środowiska wykonawczego aplikacji ze Sklepem Google Play. Dlatego gdy używasz w aplikacji środowiska Play Core, Sklep Play ma własne procesy, które obejmują przetwarzanie danych zgodnie z Warunkami korzystania z usługi Google Play. Poniżej opisujemy, jak biblioteki podstawowe Google Play przetwarzają dane w celu przetwarzania określonych żądań z Twojej aplikacji.

Interfejs API dodatkowych języków

Play Feature Delivery

Staramy się, aby informacje były jak najbardziej przejrzyste, ale to Ty decydujesz, jak odpowiedzieć w formularzu sekcji Bezpieczeństwo danych w Google Play w sprawie zbierania, udostępniania i zabezpieczania danych użytkowników przez Twoją aplikację.