پیکربندی تحویل فوری

Google Play Instant به کاربران اجازه می‌دهد بدون نیاز به نصب APK(ها) در دستگاه خود با برنامه شما تعامل داشته باشند. در عوض، آن‌ها می‌توانند برنامه شما را از طریق دکمه «اکنون امتحان کنید» در فروشگاه Google Play یا نشانی اینترنتی که ایجاد می‌کنید تجربه کنند. این شکل از ارائه محتوا افزایش تعامل با برنامه را برای شما آسان تر می کند.

فقط در صورتی می توانید یک ویژگی را به صورت فوری فعال کنید که ماژول پایه برنامه خود را نیز به صورت فوری فعال کنید. به این دلیل که، اگر کاربری بخواهد یکی از ماژول‌های ویژگی فوری برنامه شما را تجربه کند، دستگاه او باید ماژول پایه برنامه شما را نیز برای کدها و منابع رایج دانلود کند. به خاطر داشته باشید، برای پشتیبانی از Google Play Instant، دانلود ماژول و ویژگی پایه شما باید چندین معیار را برآورده کند:

اگر یک ماژول ویژگی فعال فوری با استفاده از Android Studio 3.5 یا بالاتر ایجاد کنید، همانطور که در این بخش توضیح داده شد، IDE به طور خودکار هر دو ماژول پایه و ویژگی را با درج موارد زیر در مانیفست هر ماژول برای شما فعال می کند:

<manifest xmlns:dist="http://schemas.android.com/apk/distribution"
    ... >
    <dist:module dist:instant="true" />
    ...

علاوه بر این، هنگام دانلود و نصب برنامه، ماژول های ویژگی فعال فوری به طور خودکار با APK پایه برنامه شما دانلود و نصب می شوند. بنابراین، IDE همچنین شامل موارد زیر در ماژول ویژگی فعال فوری است.

    <dist:module ...>
        <dist:delivery>
            <dist:install-time />
        </dist:delivery>
    </dist:module>

این رفتار به این معنی است که وقتی dist:instant="true" را تنظیم می کنید، نمی توانید <dist:on-demand /> را نیز وارد کنید. با این حال، می‌توانید ماژول‌های فعال فوری را در صورت تقاضا در تجربه فوری خود با استفاده از کتابخانه تحویل ویژگی Play درخواست کنید.

یک ماژول جدید برای تحویل فوری پیکربندی کنید

برای افزودن یک ماژول ویژگی فعال فوری به پروژه برنامه خود با استفاده از Android Studio، به صورت زیر عمل کنید:

  1. اگر قبلاً این کار را نکرده اید، پروژه برنامه خود را در IDE باز کنید.
  2. File > New > New Module را از نوار منو انتخاب کنید.
  3. در گفتگوی Create New Module ، Instant Dynamic Feature Module را انتخاب کرده و روی Next کلیک کنید.

  4. در بخش پیکربندی ماژول جدید ، موارد زیر را تکمیل کنید:

    1. ماژول برنامه کاربردی پایه را برای پروژه برنامه خود از منوی کشویی انتخاب کنید.
    2. نام ماژول را مشخص کنید. IDE از این نام برای شناسایی ماژول به عنوان یک پروژه فرعی Gradle در فایل تنظیمات Gradle شما استفاده می کند. هنگامی که بسته برنامه خود را می سازید، Gradle از آخرین عنصر نام پروژه فرعی برای تزریق ویژگی <manifest split> در مانیفست ماژول ویژگی استفاده می کند.
    3. نام بسته ماژول را مشخص کنید. به طور پیش‌فرض، اندروید استودیو نام بسته‌ای را پیشنهاد می‌کند که نام بسته ریشه ماژول پایه و نام ماژولی را که در مرحله قبل مشخص کرده‌اید ترکیب می‌کند.
    4. حداقل سطح API را که می خواهید ماژول از آن پشتیبانی کند، انتخاب کنید. این مقدار باید با ماژول پایه مطابقت داشته باشد.

    5. عنوان ماژول را با حداکثر 50 کاراکتر مشخص کنید. این پلتفرم از این عنوان برای شناسایی ماژول به کاربران استفاده می کند. به همین دلیل، ماژول پایه برنامه شما باید عنوان ماژول را به عنوان منبع رشته ای داشته باشد که می توانید آن را ترجمه کنید. هنگام ایجاد ماژول با استفاده از Android Studio، IDE منبع رشته را به ماژول پایه برای شما اضافه می کند و ورودی زیر را در مانیفست ماژول ویژگی تزریق می کند:

      <dist:module
    ...
    dist:title="@string/feature_title">
</dist:module>

    6. اگر می‌خواهید این ماژول برای دستگاه‌های دارای Android 4.4 (سطح API 20) و پایین‌تر در دسترس باشد و در چند APK گنجانده شود، کادر کنار Fusing را علامت بزنید. Android Studio موارد زیر را در مانیفست ماژول تزریق می کند تا انتخاب شما را منعکس کند.

      <dist:module>
    <dist:fusing dist:include="true" />
</dist:module>

  5. روی Finish کلیک کنید.

پس از اتمام ساخت ماژول اندروید استودیو، محتویات آن را خودتان از پنجره Project بررسی کنید ( مشاهده > ابزار ویندوز > پروژه را از نوار منو انتخاب کنید). کد، منابع و سازمان پیش‌فرض باید مشابه ماژول برنامه استاندارد باشد.

پس از پیاده‌سازی ویژگی‌ای که می‌خواهید در صورت تقاضا دانلود کنید، نحوه درخواست آن را با استفاده از کتابخانه تحویل ویژگی Play بیاموزید.

برنامه خود را مستقر کنید

در حالی که در حال توسعه برنامه خود با پشتیبانی از ماژول‌های ویژگی هستید، می‌توانید با انتخاب Run > Run از نوار منو (یا با کلیک بر روی Run) برنامه خود را مانند حالت عادی روی دستگاه متصل نصب کنید. در نوار ابزار).

اگر پروژه برنامه شما شامل یک یا چند ماژول ویژگی است، می‌توانید با تغییر پیکربندی اجرا/اشکال‌زدایی موجود خود، انتخاب کنید که چه ویژگی‌هایی در هنگام استقرار برنامه‌تان شامل شود:

  1. از نوار منو Run > Edit Configurations را انتخاب کنید.
  2. از پانل سمت چپ کادر گفتگوی Run/Debug Configurations ، پیکربندی برنامه Android مورد نظر خود را انتخاب کنید.
  3. در بخش ویژگی‌های پویا برای استقرار در برگه عمومی ، کادر کنار هر ماژول ویژگی را که می‌خواهید هنگام استقرار برنامه خود اضافه کنید علامت بزنید.
  4. روی OK کلیک کنید.

به‌طور پیش‌فرض، Android Studio ماژول‌های فعال فوری شما را به‌عنوان یک تجربه فوری استفاده نمی‌کند یا از بسته‌های برنامه برای استقرار برنامه شما استفاده نمی‌کند. در عوض، IDE فایل‌های APK را در دستگاه شما می‌سازد و نصب می‌کند که برای سرعت استقرار به‌جای اندازه APK بهینه‌سازی شده‌اند. برای پیکربندی Android Studio برای ساخت و استقرار فایل‌های APK و تجربیات فوری از یک بسته برنامه، پیکربندی run/debug خود را تغییر دهید .