مرجع صدور مجوز

کلاس ها و رابط های LVL

جدول 1 همه فایل‌های منبع موجود در کتابخانه تأیید مجوز (LVL) را که از طریق Android SDK در دسترس هستند فهرست می‌کند. همه فایل ها بخشی از بسته com.android.vending.licensing هستند.

جدول 1. خلاصه کلاس ها و رابط های کتابخانه LVL.

پاسخ سرور

جدول 2 تمام فیلدهای پاسخ مجوز را که توسط سرور صدور مجوز بازگردانده شده است فهرست می کند.

جدول 2. خلاصه فیلدهای پاسخ مجوز که توسط سرور Google Play بازگردانده شده است.

کدهای پاسخ سرور

جدول 3 تمام کدهای پاسخ مجوز پشتیبانی شده توسط سرور مجوز را فهرست می کند. به طور کلی، یک برنامه کاربردی باید همه این کدهای پاسخ را مدیریت کند. به‌طور پیش‌فرض، کلاس LicenseValidator در LVL، تمام مدیریت لازم این کدهای پاسخ را برای شما فراهم می‌کند.

جدول 3. خلاصه کدهای پاسخی که توسط سرور Google Play در پاسخ مجوز بازگردانده شده است.

توجه: همانطور که در راه‌اندازی محیط تست مستند شده است، کد پاسخ را می‌توان به صورت دستی برای توسعه‌دهنده برنامه و هر کاربر آزمایشی ثبت‌شده از طریق کنسول Google Play لغو کرد.

توجه: قبلاً می‌توانستید یک برنامه را با آپلود یک نسخه «پیش‌نویس» منتشر نشده آزمایش کنید. این قابلیت دیگر پشتیبانی نمی شود. در عوض، باید آن را در کانال توزیع آلفا یا بتا منتشر کنید. برای اطلاعات بیشتر، برنامه‌های پیش‌نویس دیگر پشتیبانی نمی‌شوند را ببینید.

موارد اضافی پاسخ سرور

برای کمک به برنامه شما در مدیریت دسترسی به برنامه در طول دوره بازپرداخت برنامه و ارائه اطلاعات دیگر، سرور صدور مجوز شامل چندین بخش از اطلاعات در پاسخ های مجوز است. به طور خاص، این سرویس مقادیر توصیه شده را برای مدت اعتبار مجوز برنامه، دوره مهلت امتحان مجدد، حداکثر تعداد مجاز تکرار مجدد و سایر تنظیمات ارائه می دهد. اگر برنامه شما از فایل‌های توسعه APK استفاده می‌کند، پاسخ شامل نام فایل، اندازه و نشانی‌های وب نیز می‌شود. سرور تنظیمات را به عنوان جفت کلید-مقدار در قسمت "اضافی" پاسخ مجوز اضافه می کند.

هر پیاده سازی Policy می تواند تنظیمات اضافی را از پاسخ مجوز استخراج کرده و در صورت نیاز از آنها استفاده کند. اجرای Policy پیش‌فرض LVL، ServerManagedPolicy ، به‌عنوان یک پیاده‌سازی کارآمد و تصویری از نحوه دریافت، ذخیره و استفاده از تنظیمات عمل می‌کند.

جدول 4. خلاصه تنظیمات مدیریت مجوز ارائه شده توسط سرور Google Play در پاسخ مجوز.

مدت اعتبار مجوز

سرور مجوز Google Play یک دوره اعتبار مجوز را برای همه برنامه های دانلود شده تعیین می کند. این دوره بازه زمانی را بیان می‌کند که طی آن وضعیت مجوز یک برنامه باید به‌عنوان غیرقابل تغییر و قابل ذخیره‌سازی توسط Policy صدور مجوز در برنامه در نظر گرفته شود. سرور صدور مجوز، دوره اعتبار را در پاسخ به تمام بررسی‌های مجوز، اضافه می‌کند و یک مهر زمانی پایان اعتبار را به عنوان یک اضافی در زیر کلید VT به پاسخ اضافه می‌کند. یک Policy می تواند مقدار کلید VT را استخراج کرده و از آن برای اجازه دسترسی مشروط به برنامه بدون بررسی مجدد مجوز، تا پایان دوره اعتبار استفاده کند.

اعتبار مجوز زمانی به یک Policy مجوز سیگنال می دهد که باید وضعیت مجوز را با سرور صدور مجوز دوباره بررسی کند. منظور این نیست که نشان دهد آیا یک برنامه واقعاً مجوز استفاده دارد یا خیر. یعنی زمانی که دوره اعتبار مجوز برنامه منقضی می‌شود، این بدان معنا نیست که برنامه دیگر مجوز استفاده ندارد - بلکه فقط نشان می‌دهد که Policy باید وضعیت مجوز را مجدداً با سرور بررسی کند. بنابراین، تا زمانی که دوره اعتبار مجوز منقضی نشده باشد، قابل قبول است که Policy به جای ارسال یک بررسی مجوز جدید به سرور، وضعیت مجوز اولیه را به صورت محلی ذخیره کند و وضعیت مجوز ذخیره شده را بازگرداند.

سرور صدور مجوز، مدت اعتبار را به عنوان ابزاری برای کمک به برنامه در اجرای صحیح مجوز در طول دوره بازپرداخت ارائه شده توسط Google Play برای برنامه‌های پولی مدیریت می‌کند. دوره اعتبار را بر اساس اینکه آیا برنامه خریداری شده است یا خیر و اگر چنین است، چه مدت پیش است را تعیین می کند. به طور خاص، سرور یک دوره اعتبار را به صورت زیر تنظیم می کند:

• برای یک برنامه پولی، سرور دوره اعتبار مجوز اولیه را تنظیم می کند تا زمانی که برنامه قابل استرداد است، پاسخ مجوز معتبر باقی بماند. یک Policy مجوز در برنامه ممکن است نتیجه بررسی مجوز اولیه را در حافظه پنهان نگه دارد و نیازی به بررسی مجدد مجوز تا پایان دوره اعتبار ندارد.
• هنگامی که یک برنامه دیگر قابل بازپرداخت نیست، سرور دوره اعتبار طولانی تری را تعیین می کند - معمولاً چند روز.
• برای یک برنامه رایگان، سرور مدت اعتبار را روی یک مقدار بسیار بالا ( long.MAX_VALUE ) تنظیم می کند. این تضمین می کند که، مشروط بر اینکه Policy مشی مهر زمانی اعتبار را به صورت محلی ذخیره کرده باشد، در آینده نیازی به بررسی مجدد وضعیت مجوز برنامه نخواهد داشت.

اجرای ServerManagedPolicy از مهر زمانی استخراج شده ( mValidityTimestamp ) به عنوان شرط اولیه برای تعیین اینکه آیا باید وضعیت مجوز را با سرور قبل از اجازه دسترسی کاربر به برنامه، دوباره بررسی کرد یا خیر، استفاده می کند.

دوره تلاش مجدد و حداکثر تعداد تلاش مجدد

در برخی موارد، شرایط سیستم یا شبکه می‌تواند مانع از رسیدن بررسی مجوز برنامه به سرور صدور مجوز شود یا مانع از رسیدن پاسخ سرور به برنامه مشتری Google Play شود. به عنوان مثال، کاربر ممکن است زمانی که شبکه سلولی یا اتصال داده ای در دسترس نیست – مانند زمانی که در هواپیما هستید – یا زمانی که اتصال شبکه ناپایدار است یا سیگنال سلولی ضعیف است، برنامه ای را راه اندازی کند.

هنگامی که مشکلات شبکه مانع یا قطع یک بررسی مجوز می شود، سرویس گیرنده Google Play با بازگرداندن یک کد پاسخ RETRY به روش processServerResponse() Policy ، برنامه را مطلع می کند. در مورد مشکلات سیستم، مانند زمانی که برنامه نمی تواند با پیاده سازی ILicensingService Google Play متصل شود، خود کتابخانه LicenseChecker متد Policy processServerResponse() را با کد پاسخ RETRY فراخوانی می کند.

به طور کلی، کد پاسخ RETRY سیگنالی به برنامه کاربردی است مبنی بر اینکه خطایی رخ داده است که از تکمیل بررسی مجوز جلوگیری کرده است.

سرور Google Play به برنامه کمک می‌کند تا با تنظیم «دوره مهلت» تلاش مجدد و تعداد حداکثر توصیه‌شده، مجوز را تحت شرایط خطا مدیریت کند. سرور این مقادیر را در تمام پاسخ‌های بررسی مجوز گنجانده و آنها را به عنوان موارد اضافی تحت کلیدهای GT و GR اضافه می‌کند.

Policy برنامه می تواند موارد اضافی GT و GR را استخراج کند و از آنها برای اجازه دسترسی مشروط به برنامه استفاده کند، به شرح زیر:

• برای بررسی مجوز که منجر به پاسخ RETRY می‌شود، Policy باید کد پاسخ RETRY را در حافظه پنهان کند و تعداد پاسخ‌های RETRY را افزایش دهد.
• این Policy باید به کاربر اجازه دسترسی به برنامه را بدهد، مشروط بر اینکه دوره مهلت امتحان مجدد هنوز فعال باشد یا به حداکثر تعداد تلاش‌های مجدد نرسیده باشد.

ServerManagedPolicy از مقادیر GT و GR ارائه شده توسط سرور همانطور که در بالا توضیح داده شد استفاده می کند. مثال زیر مدیریت مشروط پاسخ‌های retry را در متد allow() نشان می‌دهد. تعداد پاسخ‌های RETRY در روش processServerResponse() حفظ می‌شود و نشان داده نمی‌شود.

fun allowAccess(): Boolean {
    val ts = System.currentTimeMillis()
    return when(lastResponse) {
        LICENSED -> {
            // Check if the LICENSED response occurred within the validity timeout.
            ts <= validityTimestamp  // Cached LICENSED response is still valid.
        }
        RETRY -> {
            ts < lastResponseTime + MILLIS_PER_MINUTE &&
                    // Only allow access if we are within the retry period
                    // or we haven't used up our max retries.
                    (ts <= retryUntil || retryCount <= maxRetries)
        }
        else -> false
    }
}

public boolean allowAccess() {
    long ts = System.currentTimeMillis();
    if (lastResponse == LicenseResponse.LICENSED) {
        // Check if the LICENSED response occurred within the validity timeout.
        if (ts <= validityTimestamp) {
            // Cached LICENSED response is still valid.
            return true;
        }
    } else if (lastResponse == LicenseResponse.RETRY &&
                ts < lastResponseTime + MILLIS_PER_MINUTE) {
        // Only allow access if we are within the retry period
        // or we haven't used up our max retries.
        return (ts <= retryUntil || retryCount <= maxRetries);
    }
    return false;
}