Near Field Communication (NFC) คือชุดเทคโนโลยีไร้สายระยะสั้น ซึ่งโดยทั่วไปต้องใช้ระยะห่างไม่เกิน 4 ซม. เพื่อเริ่มต้นการเชื่อมต่อ NFC ช่วยให้คุณแชร์ข้อมูลขนาดเล็กระหว่างแท็ก NFC กับอุปกรณ์ Android หรือระหว่างอุปกรณ์ Android 2 เครื่อง
แท็กมีความซับซ้อนได้หลายระดับ แท็กแบบง่ายมีความหมายเชิงอ่านและเขียนเท่านั้น ในบางครั้งอาจมีส่วนที่โปรแกรมได้แบบครั้งเดียวเพื่อทำให้การ์ดเป็นแบบอ่านอย่างเดียว แท็กที่ซับซ้อนมากขึ้นจะดำเนินการทางคณิตศาสตร์ และมีฮาร์ดแวร์การเข้ารหัสเพื่อตรวจสอบสิทธิ์เข้าถึงภาค แท็กที่ซับซ้อนที่สุดจะมีสภาพแวดล้อมการทํางาน ซึ่งช่วยให้มีการโต้ตอบที่ซับซ้อนกับโค้ดที่ทํางานในแท็ก ข้อมูลที่จัดเก็บไว้ในแท็กยังเขียนในรูปแบบต่างๆ ได้ด้วย แต่ API เฟรมเวิร์ก Android จำนวนมากจะอิงตามมาตรฐาน NFC Forum ที่เรียกว่า NDEF (NFC Data Exchange Format)
อุปกรณ์ Android ที่มี NFC รองรับโหมดการทํางานหลัก 2 โหมดพร้อมกัน ดังนี้
- โหมดเครื่องอ่าน/เครื่องเขียน ซึ่งช่วยให้อุปกรณ์ NFC อ่านและเขียนแท็กและสติกเกอร์ NFC แบบพาสซีฟได้
- โหมดการจําลองบัตร ซึ่งช่วยให้อุปกรณ์ NFC ทำหน้าที่เป็นบัตร NFC ได้ จากนั้นตัวอ่าน NFC ภายนอก เช่น เครื่องชำระเงิน ณ จุดขาย NFC จะเข้าถึงการ์ด NFC ที่จำลองได้
- ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับ NFC
- เอกสารนี้อธิบายวิธีที่ Android จัดการแท็ก NFC ที่ค้นพบและวิธีแจ้งให้แอปพลิเคชันทราบเกี่ยวกับข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับแอปพลิเคชัน นอกจากนี้ ยังอธิบายวิธีใช้ข้อมูล NDEF ในแอปพลิเคชันและให้ภาพรวมของ API เฟรมเวิร์กซึ่งรองรับชุดฟีเจอร์ NFC พื้นฐานของ Android
- NFC ขั้นสูง
- เอกสารนี้จะอธิบาย API ที่เปิดใช้เทคโนโลยีแท็กต่างๆ ที่ Android รองรับ เมื่อไม่ได้ทำงานกับข้อมูล NDEF หรือเมื่อทำงานกับข้อมูล NDEF ที่ Android เข้าใจได้ไม่สมบูรณ์ คุณจะต้องอ่านหรือเขียนลงในแท็กด้วยตนเองในรูปแบบไบต์ดิบโดยใช้สแต็กโปรโตคอลของคุณเอง ในกรณีเหล่านี้ Android จะให้การสนับสนุนในการตรวจหาเทคโนโลยีแท็กบางรายการและเปิดการสื่อสารกับแท็กโดยใช้สแต็กโปรโตคอลของคุณเอง
- การจําลองบัตรแบบโฮสต์
- เอกสารนี้อธิบายวิธีที่อุปกรณ์ Android ทำงานเป็นบัตร NFC ได้โดยไม่ต้องใช้องค์ประกอบที่ปลอดภัย ซึ่งช่วยให้แอปพลิเคชัน Android จำลองบัตรและสื่อสารกับเครื่องอ่าน NFC ได้โดยตรง