Omówienie Play Feature Delivery

Model dostarczania aplikacji w Google Play korzysta z pakietów Android App Bundle, aby generować i przesyłać pliki APK zoptymalizowane pod kątem każdej konfiguracji urządzenia użytkownika. Dzięki temu użytkownicy pobierają tylko kod i zasoby potrzebne do uruchomienia aplikacji.

Play Feature Delivery korzysta z zaawansowanych funkcji pakietów aplikacji, dzięki czemu niektóre funkcje aplikacji mogą być dostarczane warunkowo lub pobierane na żądanie. Aby to zrobić, musisz najpierw oddzielić te funkcje od aplikacji podstawowej i umieścić je w modułach funkcji.

Konfiguracja kompilacji modułu funkcji

Gdy tworzysz nowy moduł funkcji za pomocą Android Studio, IDE stosuje do pliku build.gradle tego modułu odpowiednią wtyczkę Gradle.

// The following applies the dynamic-feature plugin to your feature module.
// The plugin includes the Gradle tasks and properties required to configure and build
// an app bundle that includes your feature module.

plugins {
  id 'com.android.dynamic-feature'
}

Wiele właściwości dostępnych dla standardowego wtyczka aplikacji jest też dostępnych dla Twojego modułu funkcji. W następnych sekcjach opisaliśmy właściwości, które należy uwzględnić w konfiguracji kompilacji modułu funkcji, oraz te, których nie należy uwzględniać.

Czego nie należy uwzględniać w konfiguracji kompilacji modułu funkcji

Każdy moduł funkcji zależy od modułu podstawowego, dlatego dziedziczy też niektóre konfiguracje. W pliku build.gradle modułu funkcji należy pominąć te elementy:

• Konfiguracje podpisywania: pakiety aplikacji są podpisywane za pomocą konfiguracji podpisywania określonych w module podstawowym.
• Właściwość minifyEnabled: możesz włączyć kompresję kodu w całym projekcie aplikacji, korzystając tylko z konfiguracji kompilacji modułu podstawowego. Dlatego nie uwzględniaj tej właściwości w modulech funkcji. Możesz jednak określić dodatkowe reguły ProGuard dla każdego modułu funkcji.
• versionCode i versionName: podczas tworzenia pakietu aplikacji Gradle używa informacji o wersji aplikacji, które są dostępne w module podstawowym. Te właściwości należy pominąć w pliku build.gradle modułu funkcji.

Utwórz relację z modułem podstawowym

Gdy Android Studio utworzy moduł funkcji, uczyni go widocznym dla modułu podstawowego, dodając do pliku build.gradle modułu podstawowego właściwość android.dynamicFeatures, jak pokazano poniżej:

// In the base module’s build.gradle file.
android {
    ...
    // Specifies feature modules that have a dependency on
    // this base module.
    dynamicFeatures = [":dynamic_feature", ":dynamic_feature2"]
}

Dodatkowo Android Studio zawiera moduł podstawowy jako zależność modułu funkcji, jak pokazano poniżej:

// In the feature module’s build.gradle file:
...
dependencies {
    ...
    // Declares a dependency on the base module, ':app'.
    implementation project(':app')
}

Określanie dodatkowych reguł ProGuard

Chociaż tylko konfiguracja kompilacji modułu podstawowego może włączyć kompresję kodu w projekcie aplikacji, możesz podać niestandardowe reguły ProGuard w każdym module funkcji za pomocą właściwości proguardFiles, jak pokazano poniżej.

android.buildTypes {
     release {
         // You must use the following property to specify additional ProGuard
         // rules for feature modules.
         proguardFiles 'proguard-rules-dynamic-features.pro'
     }
}

Pamiętaj, że te reguły ProGuard są scalane z regułami z innych modułów (w tym z modułu podstawowego) w momencie kompilacji. Chociaż każdy moduł funkcji może określać nowy zestaw reguł, reguły te są stosowane do wszystkich modułów w projekcie aplikacji.

Wdrażanie aplikacji

Podczas tworzenia aplikacji z obsługą modułów funkcji możesz wdrożyć ją na połączonym urządzeniu, tak jak zwykle, wybierając Uruchom > Uruchom na pasku menu (lub klikając Uruchom na pasku narzędzi).

Jeśli projekt aplikacji zawiera co najmniej 1 moduł funkcji, możesz wybrać, które funkcje mają być uwzględnione podczas wdrażania aplikacji. W tym celu zmodyfikuj istniejącą konfigurację uruchamiania/debugowania w ten sposób:

1. Na pasku menu kliknij Uruchom > Edytuj konfiguracje.
2. W panelu po lewej stronie w oknie Konfiguracje uruchamiania/debugowania wybierz odpowiednią konfigurację aplikacji na Androida.
3. Na karcie Ogólne w sekcji Funkcje dynamiczne do wdrożenia zaznacz pole obok każdego modułu funkcji, który chcesz uwzględnić podczas wdrażania aplikacji.
4. Kliknij OK.

Domyślnie Android Studio nie wdraża aplikacji za pomocą pakietów aplikacji. Zamiast tego kompiluje i instaluje na urządzeniu pliki APK zoptymalizowane pod kątem szybkości wdrażania, a nie ich rozmiaru. Aby skonfigurować Android Studio tak, aby zamiast pakietu aplikacji kompilowało i wdrażało pliki APK i aplikacje błyskawiczne, zmodyfikuj konfigurację uruchamiania/debugowania.

Używanie modułów funkcji do niestandardowego przesyłania

Unikalną zaletą modułów funkcji jest możliwość dostosowania sposobu i czasu pobierania różnych funkcji aplikacji na urządzenia z Androidem 5.0 (poziom interfejsu API 21) lub nowszym. Aby na przykład ograniczyć rozmiar aplikacji na potrzeby pobierania początkowego, możesz skonfigurować niektóre funkcje tak, aby pobierać je w razie potrzeby na żądanie albo tylko na urządzeniach, które obsługują określone funkcje, takie jak możliwość robienia zdjęć czy obsługa funkcji rzeczywistości rozszerzonej.

Chociaż po przesłaniu aplikacji jako pakietu aplikacji domyślnie uzyskujesz optymalne pobieranie, bardziej zaawansowane i możliwe do dostosowania opcje dostarczania funkcji wymagają dodatkowej konfiguracji i modułowej konfiguracji funkcji aplikacji za pomocą modułów funkcji. Oznacza to, że moduły funkcji stanowią elementy składowe do tworzenia modułowych funkcji, które można skonfigurować tak, aby były pobierane w miarę potrzeby.

Rozważ aplikację, która umożliwia użytkownikom kupowanie i sprzedawanie towarów na platformie handlowej online. Każdą z tych funkcji aplikacji możesz rozłożyć na osobne moduły:

• Logowanie i tworzenie konta
• Przeglądanie Marketplace
• Wystawianie produktu na sprzedaż
• Przetwarzanie płatności

Tabela poniżej opisuje różne opcje dostarczania obsługiwane przez moduły funkcji oraz sposób ich wykorzystania do optymalizacji początkowego rozmiaru pobierania przykładowej aplikacji z Marketplace.

Tworzenie identyfikatora URI zasobu

Jeśli chcesz uzyskać dostęp do zasobu zapisanego w module funkcji za pomocą identyfikatora URI, wykonaj te czynności, aby wygenerować identyfikator URI zasobu modułu funkcji za pomocą interfejsu Uri.Builder():

val uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build()

String uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build().toString();

Każda część ścieżki do zasobu jest tworzona w czasie wykonywania, aby po załadowaniu podzielonych pakietów APK wygenerować prawidłową przestrzeń nazw.

Przykład generowania identyfikatora URI: załóżmy, że masz aplikację i moduły funkcji o tych nazwach:

• Nazwa pakietu aplikacji: com.example.my_app_package
• Nazwa pakietu zasobów funkcji: com.example.my_app_package.my_dynamic_feature

Jeśli resId w fragmentzie kodu powyżej odnosi się do zasobu pliku nieprzetworzonego o nazwie „my_video” w module funkcji, kod Uri.Builder() powyżej zwróci następujący wynik:

android.resource://com.example.my_app_package/raw/com.example.my_app_package.my_dynamic_feature:my_video

Aplikacja może użyć tego identyfikatora URI, aby uzyskać dostęp do zasobu modułu funkcji.

Aby sprawdzić ścieżki w identyfikatorze URI, możesz użyć APK Analyzer, aby sprawdzić plik APK modułu funkcji i określić nazwę pakietu:

Uwagi dotyczące modułów funkcji

Dzięki modułom funkcji możesz zwiększyć szybkość kompilacji i szybkość rozwoju oraz w znacznym stopniu dostosować dostarczanie funkcji aplikacji, aby zmniejszyć jej rozmiar. Podczas korzystania z modułów funkcji należy jednak pamiętać o kilku ograniczeniach i przypadkach szczególnych:

• Instalowanie co najmniej 50 modułów funkcji na jednym urządzeniu za pomocą przesyłania warunkowego lub na żądanie może spowodować problemy z wydajnością. Moduł instalowany w momencie instalacji, który nie jest skonfigurowany jako wymienny, jest automatycznie dołączany do modułu podstawowego i liczy się jako 1 moduł funkcji na urządzeniu.
• Ogranicz liczbę modułów skonfigurowanych jako wymienne w ramach dostarczania w czasie instalacji do 10 lub mniej. W przeciwnym razie czas pobierania i instalowania aplikacji może się wydłużyć.
• Pobieranie i instalowanie funkcji na żądanie jest obsługiwane tylko na urządzeniach z Androidem 5.0 (poziom interfejsu API 21) lub nowszym. Aby udostępnić funkcję w starszych wersjach Androida, podczas tworzenia modułu funkcji włącz opcję Fusing.
• Włącz SplitCompat, aby aplikacja miała dostęp do pobranych modułów funkcji, które są dostarczane na żądanie.
• Moduł funkcji nie powinien określać w swoim pliku manifestu aktywności z wartością android:exported równą true. Dzieje się tak, ponieważ nie ma pewności, że gdy inna aplikacja spróbuje uruchomić tę aktywność, urządzenie będzie miało pobrany moduł funkcji. Dodatkowo aplikacja powinna potwierdzić, że dana funkcja została pobrana, zanim spróbuje uzyskać dostęp do jej kodu i zasobów. Więcej informacji znajdziesz w artykule Zarządzanie zainstalowanymi modułami.
• Ponieważ Play Feature Delivery wymaga opublikowania aplikacji za pomocą pakietu aplikacji, zapoznaj się z znanymi problemami dotyczącymi pakietów aplikacji.

Informacje o pliku manifestu modułu funkcji

Podczas tworzenia nowego modułu funkcji za pomocą Android Studio IDE zawiera większość atrybutów pliku manifestu, których potrzebuje moduł, aby działać jak moduł funkcji. Ponadto niektóre atrybuty są wstrzykiwane przez system kompilacji w momencie kompilacji, więc nie musisz ich określać ani modyfikować samodzielnie. W tabeli poniżej opisano atrybuty pliku manifestu, które są ważne dla modułów funkcji.

Dodatkowe materiały

Więcej informacji o używaniu modułów funkcji znajdziesz w tych materiałach.

Posty na blogu

• Nowe funkcje, które pomogą Ci tworzyć i publikować aplikacje oraz rozwijać swoją firmę w Google Play
• Najnowsze aktualizacje pakietów aplikacji na Androida, w tym interfejs API dodatkowych języków
• Patchwork Plaid – historia modularyzacji

Filmy

• Dostarczanie treści z możliwością personalizacji dzięki pakietowi aplikacji i łatwe udostępnianie kompilacji testowych
• Nowe narzędzia do optymalizacji rozmiaru aplikacji i zwiększania liczby instalacji w Google Play

Warunki korzystania z usługi i bezpieczeństwo danych

Korzystanie z biblioteki funkcji Play Feature Delivery oznacza akceptację Warunków korzystania z usługi Play Core Software Development Kit. Zanim uzyskasz dostęp do biblioteki, przeczytaj i zapoznaj się ze wszystkimi obowiązującymi warunkami i zasadami.

Bezpieczeństwo danych

Biblioteki Play Core to interfejs aplikacji w czasie jej działania w Sklepie Google Play. Dlatego gdy używasz w aplikacji Play Core, Sklep Play uruchamia własne procesy, które obejmują obsługę danych zgodnie z Warunkami korzystania z usługi Google Play. Z tych informacji dowiesz się, jak biblioteki Play Core przetwarzają dane, aby obsługiwać określone żądania z Twojej aplikacji.

Interfejs API dodatkowych języków

Play Feature Delivery

Chociaż staramy się zapewnić jak największą przejrzystość, to Ty ponosisz wyłączną odpowiedzialność za decyzje związane z sekcją Bezpieczeństwo danych w formularzu Google Play dotyczące zbierania, udostępniania i zabezpieczania danych użytkowników przez Twoją aplikację.