نمای کلی تحویل ویژگی Play

مدل ارائه اپلیکیشن گوگل پلی از Android App Bundles برای تولید و ارائه APK های بهینه شده برای پیکربندی دستگاه هر کاربر استفاده می‌کند، بنابراین کاربران فقط کد و منابعی را که برای اجرای اپلیکیشن شما نیاز دارند دانلود می‌کنند.

تحویل ویژگی‌های بازی از قابلیت‌های پیشرفته‌ی بسته‌های برنامه استفاده می‌کند و به ویژگی‌های خاصی از برنامه‌ی شما اجازه می‌دهد تا به صورت مشروط تحویل داده شوند یا بنا به تقاضا دانلود شوند. برای انجام این کار، ابتدا باید این ویژگی‌ها را از برنامه‌ی پایه‌ی خود به ماژول‌های ویژگی تقسیم کنید.

پیکربندی ساخت ماژول ویژگی

وقتی با استفاده از اندروید استودیو یک ماژول ویژگی جدید ایجاد می‌کنید، IDE افزونه Gradle زیر را به فایل build.gradle ماژول اعمال می‌کند.

// The following applies the dynamic-feature plugin to your feature module.
// The plugin includes the Gradle tasks and properties required to configure and build
// an app bundle that includes your feature module.

plugins {
  id 'com.android.dynamic-feature'
}

بسیاری از ویژگی‌های موجود در افزونه استاندارد برنامه، برای ماژول feature شما نیز در دسترس هستند. بخش‌های زیر ویژگی‌هایی را که باید و نباید در پیکربندی ساخت ماژول feature خود بگنجانید، شرح می‌دهند.

چه چیزهایی را نباید در پیکربندی ساخت ماژول ویژگی لحاظ کرد؟

از آنجا که هر ماژول feature به ماژول پایه وابسته است، پیکربندی‌های خاصی را نیز به ارث می‌برد. بنابراین، باید موارد زیر را در فایل build.gradle ماژول feature حذف کنید:

• پیکربندی‌های امضا: بسته‌های برنامه با استفاده از پیکربندی‌های امضایی که شما در ماژول پایه مشخص می‌کنید، امضا می‌شوند.
• ویژگی minifyEnabled : شما می‌توانید فشرده‌سازی کد را برای کل پروژه برنامه خود، تنها از پیکربندی ساخت ماژول پایه، فعال کنید . بنابراین، باید این ویژگی را از ماژول‌های ویژگی حذف کنید. با این حال، می‌توانید قوانین ProGuard اضافی را برای هر ماژول ویژگی تعیین کنید .
• versionCode و versionName : هنگام ساخت بسته برنامه، Gradle از اطلاعات نسخه برنامه که ماژول پایه ارائه می‌دهد استفاده می‌کند. شما باید این ویژگی‌ها را از فایل build.gradle ماژول feature خود حذف کنید.

ایجاد ارتباط با ماژول پایه

وقتی اندروید استودیو ماژول feature شما را ایجاد می‌کند، با اضافه کردن ویژگی android.dynamicFeatures به فایل build.gradle ماژول پایه، آن را برای ماژول پایه قابل مشاهده می‌کند، همانطور که در زیر نشان داده شده است:

// In the base module’s build.gradle file.
android {
    ...
    // Specifies feature modules that have a dependency on
    // this base module.
    dynamicFeatures = [":dynamic_feature", ":dynamic_feature2"]
}

علاوه بر این، اندروید استودیو ماژول پایه را به عنوان وابستگی به ماژول ویژگی، همانطور که در زیر نشان داده شده است، در نظر می‌گیرد:

// In the feature module’s build.gradle file:
...
dependencies {
    ...
    // Declares a dependency on the base module, ':app'.
    implementation project(':app')
}

قوانین اضافی ProGuard را مشخص کنید

اگرچه فقط پیکربندی ساخت ماژول پایه ممکن است امکان کاهش کد را برای پروژه برنامه شما فراهم کند، می‌توانید قوانین ProGuard سفارشی را با استفاده از ویژگی proguardFiles ، همانطور که در زیر نشان داده شده است، برای هر ماژول ویژگی ارائه دهید.

android.buildTypes {
     release {
         // You must use the following property to specify additional ProGuard
         // rules for feature modules.
         proguardFiles 'proguard-rules-dynamic-features.pro'
     }
}

توجه داشته باشید که این قوانین ProGuard در زمان ساخت با قوانین سایر ماژول‌ها (از جمله ماژول پایه) ادغام می‌شوند. بنابراین، اگرچه هر ماژول ویژگی ممکن است مجموعه‌ای جدید از قوانین را مشخص کند، اما آن قوانین برای همه ماژول‌های پروژه برنامه اعمال می‌شود.

برنامه خود را مستقر کنید

در حالی که در حال توسعه برنامه خود با پشتیبانی از ماژول‌های ویژگی هستید، می‌توانید برنامه خود را مانند حالت عادی با انتخاب Run > Run از نوار منو (یا با کلیک روی Run) روی یک دستگاه متصل مستقر کنید. در نوار ابزار).

اگر پروژه برنامه شما شامل یک یا چند ماژول ویژگی است، می‌توانید با تغییر پیکربندی اجرا/اشکال‌زدایی موجود خود به شرح زیر، انتخاب کنید که کدام ویژگی‌ها را هنگام استقرار برنامه خود لحاظ کنید:

1. از نوار منو، گزینه‌ی اجرا > ویرایش پیکربندی‌ها را انتخاب کنید.
2. از پنل سمت چپ پنجره Run/Debug Configurations ، پیکربندی مورد نظر برنامه اندروید خود را انتخاب کنید.
3. در بخش ویژگی‌های پویا برای استقرار در برگه عمومی ، کادر کنار هر ماژول ویژگی که می‌خواهید هنگام استقرار برنامه خود لحاظ کنید را علامت بزنید.
4. روی تأیید کلیک کنید.

به طور پیش‌فرض، اندروید استودیو برنامه شما را با استفاده از بسته‌های برنامه برای استقرار آن مستقر نمی‌کند. در عوض، IDE فایل‌های APK را که برای سرعت استقرار بهینه شده‌اند، به جای اندازه APK، روی دستگاه شما می‌سازد و نصب می‌کند. برای پیکربندی اندروید استودیو به جای ساخت و استقرار APKها و تجربیات فوری از یک بسته برنامه، پیکربندی run/debug خود را تغییر دهید .

استفاده از ماژول‌های ویژگی برای تحویل سفارشی

یکی از مزایای منحصر به فرد ماژول‌های ویژگی، امکان سفارشی‌سازی نحوه و زمان دانلود ویژگی‌های مختلف برنامه شما بر روی دستگاه‌های دارای اندروید ۵.۰ (سطح API ۲۱) یا بالاتر است. به عنوان مثال، برای کاهش حجم اولیه دانلود برنامه خود، می‌توانید ویژگی‌های خاصی را پیکربندی کنید که یا در صورت نیاز و بنا به تقاضا دانلود شوند یا فقط توسط دستگاه‌هایی که از قابلیت‌های خاصی مانند امکان عکس‌برداری یا پشتیبانی از ویژگی‌های واقعیت افزوده پشتیبانی می‌کنند، دانلود شوند.

اگرچه هنگام آپلود برنامه خود به عنوان یک بسته برنامه، به طور پیش‌فرض دانلودهای بسیار بهینه‌ای دریافت می‌کنید، اما گزینه‌های پیشرفته‌تر و قابل تنظیم‌تر ارائه ویژگی‌ها نیاز به پیکربندی و ماژولارسازی اضافی ویژگی‌های برنامه شما با استفاده از ماژول‌های ویژگی دارند. به عبارت دیگر، ماژول‌های ویژگی، بلوک‌های سازنده‌ای را برای ایجاد ویژگی‌های ماژولار فراهم می‌کنند که می‌توانید پیکربندی کنید تا هر کدام در صورت نیاز دانلود شوند.

برنامه‌ای را در نظر بگیرید که به کاربران شما امکان خرید و فروش کالا در یک بازار آنلاین را می‌دهد. می‌توانید هر یک از قابلیت‌های زیر را در برنامه به ماژول‌های ویژگی جداگانه تقسیم کنید:

• ورود و ایجاد حساب کاربری
• گشت و گذار در بازار
• قرار دادن یک کالا برای فروش
• پردازش پرداخت‌ها

جدول زیر گزینه‌های مختلف تحویل که از ماژول‌ها پشتیبانی می‌کنند و نحوه استفاده از آنها برای بهینه‌سازی حجم دانلود اولیه برنامه نمونه بازار را شرح می‌دهد.

ساخت یک URI برای یک منبع

اگر می‌خواهید با استفاده از یک URI به منبعی که در یک ماژول ویژگی ذخیره شده است دسترسی پیدا کنید، در اینجا نحوه تولید URI منبع ماژول ویژگی با استفاده از Uri.Builder() آورده شده است:

val uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build()

String uri = Uri.Builder()
                .scheme(ContentResolver.SCHEME_ANDROID_RESOURCE)
                .authority(context.getPackageName()) // Look up the resources in the application with its splits loaded
                .appendPath(resources.getResourceTypeName(resId))
                .appendPath(String.format("%s:%s",
                  resources.getResourcePackageName(resId), // Look up the dynamic resource in the split namespace.
                  resources.getResourceEntryName(resId)
                  ))
                .build().toString();

هر بخش از مسیر به منبع در زمان اجرا ساخته می‌شود و اطمینان حاصل می‌شود که فضای نام صحیح پس از بارگذاری APKهای تقسیم‌شده ایجاد می‌شود.

به عنوان مثالی از نحوه تولید URI، فرض کنید یک app و ماژول‌های feature با این نام‌ها دارید:

• نام بسته برنامه: com.example.my_app_package
• نام بسته منابع ویژگی: com.example.my_app_package.my_dynamic_feature

اگر resId در قطعه کد بالا به یک منبع فایل خام با نام "my_video" در ماژول feature شما اشاره کند، کد Uri.Builder() بالا خروجی زیر را خواهد داشت:

android.resource://com.example.my_app_package/raw/com.example.my_app_package.my_dynamic_feature:my_video

سپس برنامه شما می‌تواند از این URI برای دسترسی به منابع ماژول ویژگی استفاده کند.

برای اعتبارسنجی مسیرهای موجود در URI خود، می‌توانید از APK Analyzer برای بررسی APK ماژول feature خود و تعیین نام بسته استفاده کنید:

ملاحظات مربوط به ماژول‌های ویژگی

با ماژول‌های ویژگی، می‌توانید سرعت ساخت و مهندسی را بهبود بخشید و ارائه ویژگی‌های برنامه خود را به طور گسترده سفارشی کنید تا اندازه برنامه شما کاهش یابد. با این حال، هنگام استفاده از ماژول‌های ویژگی، باید برخی محدودیت‌ها و موارد حاشیه‌ای را در نظر داشته باشید:

• نصب ۵۰ یا بیشتر ماژول ویژگی روی یک دستگاه، از طریق تحویل مشروط یا بر اساس تقاضا، ممکن است منجر به مشکلات عملکردی شود. ماژول‌های زمان نصب، که به عنوان قابل جابجایی پیکربندی نشده‌اند، به طور خودکار در ماژول پایه گنجانده می‌شوند و فقط به عنوان یک ماژول ویژگی روی هر دستگاه محسوب می‌شوند.
• تعداد ماژول‌هایی که به عنوان ماژول‌های قابل جدا شدن برای تحویل در زمان نصب پیکربندی می‌کنید را به 10 یا کمتر محدود کنید. در غیر این صورت، زمان دانلود و نصب برنامه شما ممکن است افزایش یابد.
• فقط دستگاه‌هایی که اندروید ۵.۰ (سطح API ۲۱) و بالاتر را اجرا می‌کنند، از دانلود و نصب ویژگی‌ها بر اساس تقاضا پشتیبانی می‌کنند. برای اینکه ویژگی شما برای نسخه‌های قبلی اندروید نیز در دسترس باشد، هنگام ایجاد یک ماژول ویژگی، Fusing را فعال کنید.
• SplitCompat را فعال کنید تا برنامه شما به ماژول‌های ویژگی دانلود شده که بنا به تقاضا ارائه می‌شوند، دسترسی داشته باشد.
• ماژول‌های ویژگی نباید فعالیت‌ها را در مانیفست خود با android:exported که روی true تنظیم شده است، مشخص کنند. دلیل این امر این است که هیچ تضمینی وجود ندارد که دستگاه ماژول ویژگی را دانلود کرده باشد، زمانی که برنامه دیگری سعی در اجرای فعالیت دارد. علاوه بر این، برنامه شما باید قبل از تلاش برای دسترسی به کد و منابع آن، تأیید کند که یک ویژگی دانلود شده است. برای کسب اطلاعات بیشتر، مدیریت ماژول‌های نصب شده را مطالعه کنید.
• از آنجا که Play Feature Delivery شما را ملزم به انتشار برنامه خود با استفاده از یک بسته برنامه می‌کند، مطمئن شوید که از مشکلات شناخته شده بسته برنامه آگاه هستید.

مرجع مانیفست ماژول ویژگی

هنگام ایجاد یک ماژول ویژگی جدید با استفاده از اندروید استودیو، IDE اکثر ویژگی‌های مانیفست را که ماژول برای رفتار مانند یک ماژول ویژگی به آنها نیاز دارد، در بر می‌گیرد. علاوه بر این، برخی از ویژگی‌ها توسط سیستم ساخت در زمان کامپایل تزریق می‌شوند، بنابراین نیازی نیست خودتان آنها را مشخص یا تغییر دهید. جدول زیر ویژگی‌های مانیفست را که برای ماژول‌های ویژگی مهم هستند، شرح می‌دهد.

منابع اضافی

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد استفاده از ماژول‌های ویژگی، منابع زیر را امتحان کنید.

پست‌های وبلاگ

• ویژگی‌های جدید برای کمک به توسعه، انتشار و رشد کسب‌وکارتان در گوگل پلی
• آخرین به‌روزرسانی‌های بسته نرم‌افزاری اندروید شامل API زبان‌های اضافی
• شطرنجی چهل تکه - داستان مدولارسازی

ویدیوها

• تحویل قابل تنظیم با بسته نرم‌افزاری و اشتراک‌گذاری آسان نسخه‌های آزمایشی
• ابزارهای جدید برای بهینه‌سازی حجم برنامه و افزایش نصب در گوگل پلی

شرایط خدمات و ایمنی داده‌ها

با دسترسی یا استفاده از کتابخانه ارائه ویژگی‌های Play، شما با شرایط خدمات کیت توسعه نرم‌افزار Play Core موافقت می‌کنید. لطفاً قبل از دسترسی به کتابخانه، تمام شرایط و سیاست‌های مربوطه را مطالعه و درک کنید.

ایمنی داده‌ها

کتابخانه‌های Play Core رابط زمان اجرای برنامه شما با فروشگاه Google Play هستند. به این ترتیب، وقتی از Play Core در برنامه خود استفاده می‌کنید، فروشگاه Play فرآیندهای خود را اجرا می‌کند، که شامل مدیریت داده‌ها طبق شرایط خدمات Google Play می‌شود. اطلاعات زیر نحوه مدیریت داده‌ها توسط کتابخانه‌های Play Core برای پردازش درخواست‌های خاص از برنامه شما را شرح می‌دهد.

API زبان‌های اضافی

ارائه ویژگی پخش

اگرچه هدف ما شفافیت هرچه بیشتر است، اما شما به تنهایی مسئول تصمیم‌گیری در مورد نحوه پاسخگویی به فرم بخش ایمنی داده‌های گوگل پلی در مورد جمع‌آوری، اشتراک‌گذاری و شیوه‌های امنیتی داده‌های کاربر توسط برنامه خود هستید.