آنچه باید آزمایش کنید به عواملی مانند نوع برنامه، تیم توسعه، میزان کدهای قدیمی و معماری استفاده شده بستگی دارد. بخش‌های زیر به تشریح مواردی می‌پردازند که یک مبتدی ممکن است بخواهد هنگام برنامه‌ریزی برای آزمایش در برنامه خود در نظر بگیرد.
سازماندهی دایرکتوری های آزمون
یک پروژه معمولی در اندروید استودیو شامل دو دایرکتوری است که بسته به محیط اجرای خود، تست ها را برگزار می کنند. تست های خود را در دایرکتوری های زیر سازماندهی کنید:
- دایرکتوری
androidTestباید شامل تست هایی باشد که روی دستگاه های واقعی یا مجازی اجرا می شوند. چنین تست‌هایی شامل تست‌های یکپارچه‌سازی، تست‌های سرتاسر و تست‌های دیگری است که JVM به تنهایی نمی‌تواند عملکرد برنامه شما را تایید کند. - دایرکتوری
testباید شامل تست هایی باشد که روی ماشین محلی شما اجرا می شوند، مانند تست های واحد. برخلاف موارد فوق، اینها می توانند تست هایی باشند که روی یک JVM محلی اجرا می شوند.
تست های واحد ضروری
هنگام پیروی از بهترین روش، باید مطمئن شوید که از تست های واحد در موارد زیر استفاده می کنید:
- تست های واحد برای ViewModels یا ارائه دهندگان.
- تست های واحد برای لایه داده ، به ویژه مخازن. بیشتر لایه داده باید مستقل از پلتفرم باشد. انجام این کار باعث می شود که تست دوبل ها جایگزین ماژول های پایگاه داده و منابع داده از راه دور در تست ها شوند. راهنمای استفاده از تست دوبل در اندروید را ببینید
- واحد برای سایر لایه‌های مستقل از پلتفرم مانند لایه Domain ، مانند موارد استفاده و تعامل‌ها، آزمایش می‌کند.
- تست های واحد برای کلاس های کاربردی مانند دستکاری رشته و ریاضی.
موارد لبه تست
تست های واحد باید روی هر دو حالت عادی و لبه تمرکز کنند. موارد لبه سناریوهای غیرمعمولی هستند که آزمایش‌کنندگان انسانی و آزمایش‌های بزرگ‌تر بعید به دست می‌آورند. به عنوان مثال می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عملیات ریاضی با استفاده از اعداد منفی، صفر و شرایط مرزی .
- تمام خطاهای احتمالی اتصال شبکه
- داده های خراب، مانند JSON نادرست.
- شبیه سازی فضای ذخیره کامل هنگام ذخیره در یک فایل.
- شیئی که در میانه یک فرآیند بازسازی می شود (مانند یک فعالیت در هنگام چرخش دستگاه).
تست های واحد برای اجتناب
برخی از تست های واحد به دلیل ارزش پایین آنها باید اجتناب شود:
- تست‌هایی که عملکرد صحیح چارچوب یا کتابخانه را تأیید می‌کنند، نه کد شما.
- نقاط ورودی چارچوب مانند فعالیت ها، قطعات یا خدمات نباید منطق تجاری داشته باشند، بنابراین تست واحد نباید در اولویت باشد. تست‌های واحد برای فعالیت‌ها ارزش کمی دارند، زیرا عمدتاً کد چارچوب را پوشش می‌دهند و نیاز به تنظیم بیشتر دارند. تست های ابزاری مانند تست های UI می توانند این کلاس ها را پوشش دهند.
تست های رابط کاربری
چندین نوع تست رابط کاربری وجود دارد که باید از آنها استفاده کنید:
- تست‌های UI صفحه، تعاملات حیاتی کاربر را در یک صفحه بررسی می‌کنند. آنها اقداماتی مانند کلیک کردن روی دکمه ها، تایپ کردن در فرم ها و بررسی وضعیت های قابل مشاهده را انجام می دهند. یک کلاس تست در هر صفحه نقطه شروع خوبی است.
- تست‌های جریان کاربر یا تست‌های ناوبری ، که اکثر مسیرها را پوشش می‌دهند. این تست ها حرکت کاربر را از طریق یک جریان ناوبری شبیه سازی می کنند. آنها تست های ساده ای هستند که برای بررسی خرابی های زمان اجرا در مقداردهی اولیه مفید هستند.
تست های دیگر
تست های تخصصی تری مانند تست اسکرین شات، تست عملکرد و تست میمون وجود دارد. همچنین می توانید تست ها را بر اساس هدف دسته بندی کنید، مانند رگرسیون، قابلیت دسترسی و سازگاری.
در ادامه مطلب
برای اینکه به صورت مجزا آزمایش کنید، اغلب نیاز دارید که وابستگی های موضوع مورد آزمایش را با وابستگی های ساختگی یا ساختگی جایگزین کنید، که به طور کلی «تست دو برابر» نامیده می شود. در مورد استفاده از دوبل های تست در اندروید به خواندن آنها ادامه دهید.
اگر می‌خواهید نحوه ایجاد تست‌های واحد و رابط کاربری را بیاموزید، تست‌های کدهای آزمایشی را بررسی کنید.