Android 14 wprowadza świetne funkcje i interfejsy API dla deweloperów. Poniżej znajdziesz informacje o funkcjach dostępnych w aplikacjach i rozpoczęciu korzystania z powiązanych z nimi interfejsów API.
Szczegółową listę dodanych, zmodyfikowanych i usuniętych interfejsów API znajdziesz w raporcie Różnice między interfejsami API. Szczegółowe informacje o dodanych interfejsach API znajdziesz w dokumentacji API Androida. W przypadku Androida 14 poszukaj interfejsów API dodanych na poziomie 34. Aby dowiedzieć się, w jakich obszarach zmiany na platformie mogą wpływać na Twoje aplikacje, zapoznaj się ze zmianami w działaniu Androida 14 w przypadku aplikacji kierowanych na Androida 14 i wszystkich aplikacji.
Internacjonalizacja
Wybór języka według aplikacji
Android 14 expands on the per-app language features that were introduced in Android 13 (API level 33) with these additional capabilities:
Automatically generate an app's
localeConfig
: Starting with Android Studio Giraffe Canary 7 and AGP 8.1.0-alpha07, you can configure your app to support per-app language preferences automatically. Based on your project resources, the Android Gradle plugin generates theLocaleConfig
file and adds a reference to it in the final manifest file, so you no longer have to create or update the file manually. AGP uses the resources in theres
folders of your app modules and any library module dependencies to determine the locales to include in theLocaleConfig
file.Dynamic updates for an app's
localeConfig
: Use thesetOverrideLocaleConfig()
andgetOverrideLocaleConfig()
methods inLocaleManager
to dynamically update your app's list of supported languages in the device's system settings. Use this flexibility to customize the list of supported languages per region, run A/B experiments, or provide an updated list of locales if your app utilizes server-side pushes for localization.App language visibility for input method editors (IMEs): IMEs can utilize the
getApplicationLocales()
method to check the language of the current app and match the IME language to that language.
Grammatical Inflection API
3 miliardy ludzi mówią w językach płciowych, czyli w językach, w których kategorie gramatyczne, takie jak rzeczowniki, czasowniki, przymiotniki i przyimki, wpływają na płeć osób i obiektów, o których rozmawiasz lub o których mówisz. Tradycyjnie wiele języków, w których płeć różni się od płci męskiej, jako domyślnej lub ogólnej używa formy gramatycznej.
Zwrócenie się do użytkowników w niewłaściwy sposób gramatyczny, np. zwrócenie się do kobiet w rodzaju męskim, może negatywnie wpłynąć na ich wyniki i nastawienie. Z kolei interfejs z językiem, który poprawnie odzwierciedla płeć użytkownika, może zwiększyć jego zaangażowanie oraz zapewnić bardziej spersonalizowane i naturalne brzmienie.
Aby ułatwić Ci przygotowanie UI w przypadku języków uwzględniających płeć, Android 14 udostępnia interfejs Grammatical Inflection API, który umożliwia obsługę płci gramatycznej bez refaktoryzacji aplikacji.
Regionalne preferencje
Preferencje regionalne pozwalają użytkownikom personalizować jednostki temperatury, pierwszy dzień tygodnia i systemy numeracji. Europejczycy mieszkający w Stanach Zjednoczonych mogą preferować jednostki temperatury w stopniach Celsjusza, a nie Fahrenheita, a aplikacje będą traktować poniedziałek jako początek tygodnia, a nie niedzielę domyślną.
Nowe menu ustawień Androida z tymi ustawieniami zapewniają użytkownikom wykrywalność i scentralizowaną lokalizację, w której mogą zmieniać ustawienia aplikacji. Te ustawienia są też zapisywane podczas tworzenia i przywracania kopii zapasowej. Niektóre interfejsy API i zamiary, np. getTemperatureUnit
i getFirstDayOfWeek
, przyznaje aplikacji uprawnienia do odczytu preferencji użytkownika, dzięki czemu aplikacja może dostosowywać sposób wyświetlania informacji. Możesz też zarejestrować BroadcastReceiver
w ACTION_LOCALE_CHANGED
, aby obsługiwać zmiany konfiguracji języka w przypadku zmiany preferencji regionalnych.
Aby znaleźć te ustawienia, otwórz aplikację Ustawienia i kliknij System > Języki i metody wprowadzania > Preferencje regionalne.
Ułatwienia dostępu
Nieliniowe skalowanie czcionki do 200%
Począwszy od Androida 14 system obsługuje skalowanie czcionek do 200% i zapewnia użytkownikom niedowidzącym dodatkowe opcje ułatwień dostępu zgodne z wytycznymi dotyczącymi dostępności treści internetowych (WCAG).
Aby zapobiec nadmiernemu skalowaniu dużych elementów tekstowych na ekranie, system stosuje nieliniową krzywą skalowania. Ta strategia skalowania oznacza, że duży tekst nie skaluje się w takim samym tempie jak mniejszy. Nieliniowe skalowanie czcionek pomaga zachować proporcjonalną hierarchię elementów o różnych rozmiarach, a jednocześnie eliminuje problemy związane ze skalowaniem tekstu liniowego w dużych stopniach (np. obcinanie tekstu lub utrudnianie jego odczytania z powodu bardzo dużych rozmiarów wyświetlacza).
Testowanie aplikacji za pomocą nieliniowego skalowania czcionek
Jeśli do określania rozmiaru tekstu używasz już skalowanych jednostek pikseli (sp), te dodatkowe opcje i ulepszenia skalowania są stosowane automatycznie do tekstu w aplikacji. Mimo to warto jednak przeprowadzić testy interfejsu z włączonym maksymalnym rozmiarem czcionki (200%), aby mieć pewność, że aplikacja prawidłowo stosuje rozmiary czcionek i umożliwia korzystanie z większych rozmiarów bez negatywnego wpływu na jej obsługę.
Aby włączyć ustawienie 200% rozmiaru czcionki, wykonaj te czynności:
- Otwórz aplikację Ustawienia i wybierz Ułatwienia dostępu > Rozmiar wyświetlacza i tekst.
- Przy opcji Rozmiar czcionki klikaj ikonę plusa (+), aż zostanie włączone ustawienie maksymalnego rozmiaru czcionki, zgodnie z ilustracją widoczną na ilustracji obok tej sekcji.
Używaj skalowanych jednostek w pikselach (sp) na potrzeby rozmiarów tekstu
Pamiętaj, aby zawsze określać rozmiary tekstu w jednostkach sp. Gdy aplikacja używa jednostek sp, Android może zastosować preferowany przez użytkownika rozmiar tekstu i odpowiednio go skalować.
Nie używaj jednostek sp do dopełniania ani definiuj wysokości widoku przy założeniu dopełnienia: przy nieliniowym skalowania czcionki wymiary SP mogą być nieproporcjonalne, więc 4sp + 20 sp może nie równać się 24 sp.
Przelicz skalowane jednostki pikseli (sp)
Użyj TypedValue.applyDimension()
, aby przekonwertować jednostki SP na piksele, a TypedValue.deriveDimension()
, aby przekonwertować piksele na sp. Metody te automatycznie stosują odpowiednią krzywą skalowania nieliniowego.
Unikaj równań na stałe za pomocą kodu Configuration.fontScale
lub DisplayMetrics.scaledDensity
. Skalowanie czcionki jest nieliniowe, dlatego pole scaledDensity
nie jest już dokładne. Pole fontScale
powinno być używane tylko do celów informacyjnych, ponieważ czcionki nie są już skalowane za pomocą jednej wartości skalarnej.
Użyj jednostek sp dla atrybutu lineHeight
Zawsze określaj android:lineHeight
, używając jednostek sp zamiast dp, aby wysokość wiersza skalowała się wraz z tekstem. W przeciwnym razie, jeśli tekst to sp, a lineHeight
jest w dp lub px, nie będzie się skalował i będzie wyglądał na ściśnięty.
TextView automatycznie poprawia lineHeight
, by zachować zamierzone proporcje, ale tylko wtedy, gdy zarówno textSize
, jak i lineHeight
są określone w jednostkach sp.
Aparat i multimedia
Ultra HDR do zdjęć
Android 14 dodaje obsługę obrazów High Dynamic Range (HDR), które podczas robienia zdjęć zachowują więcej informacji z czujnika, co daje żywe kolory i większy kontrast. Android używa formatu Ultra HDR, który jest w pełni zgodny wstecznie z obrazami JPEG, dzięki czemu aplikacje mogą płynnie współpracować z obrazami HDR i w razie potrzeby wyświetlać je w standardowym zakresie dynamicznym (SDR).
Renderowanie tych obrazów w interfejsie w trybie HDR odbywa się automatycznie przez platformę, gdy aplikacja wyraża zgodę na używanie interfejsu HDR w oknie aktywności. Można to zrobić za pomocą wpisu w pliku manifestu lub w czasie działania, wywołując wywołanie Window.setColorMode()
. Na obsługiwanych urządzeniach możesz też robić skompresowane zdjęcia sferyczne Ultra HDR. Dzięki temu, że czujnik odzyskuje więcej kolorów,
edycja postów może być bardziej elastyczna. Obiekt Gainmap
powiązany z obrazami ultra HDR można wykorzystać do renderowania ich za pomocą OpenGL lub Vulkan.
Zoom, ostrość, postview i inne opcje w rozszerzeniach aparatu
Android 14 aktualizuje i ulepsza rozszerzenia aparatu, co umożliwia aplikacjom dłuższy czas przetwarzania. Dzięki temu można poprawić jakość obrazów za pomocą algorytmów wymagających dużej mocy obliczeniowej, takich jak fotografia w słabym świetle na obsługiwanych urządzeniach. Te funkcje zapewniają użytkownikom jeszcze lepsze wrażenia podczas korzystania z rozszerzenia kamery. Przykłady ulepszeń:
- Szacowanie czasu oczekiwania na przetwarzanie dynamicznego przechwytywania nadal pozwala uzyskać dokładniejszy szacowany czas oczekiwania na podstawie bieżącej sceny i warunków środowiskowych. Wywołaj
CameraExtensionSession.getRealtimeStillCaptureLatency()
, aby uzyskać obiektStillCaptureLatency
z 2 metodami szacowania czasu oczekiwania. MetodagetCaptureLatency()
zwraca szacowane czas oczekiwania międzyonCaptureStarted
aonCaptureProcessStarted()
, a metodagetProcessingLatency()
zwraca szacowane opóźnienie międzyonCaptureProcessStarted()
a ostatecznie przetworzonej klatki, która zostanie udostępniona. - Obsługa wywołań zwrotnych postępu przechwytywania, dzięki którym aplikacje mogą wyświetlać bieżący postęp długotrwałych operacji przetwarzania jeszcze przechwytywania. Możesz sprawdzić, czy ta funkcja jest dostępna w
CameraExtensionCharacteristics.isCaptureProcessProgressAvailable
, a jeśli tak, wdrażasz wywołanie zwrotneonCaptureProcessProgressed()
, które jest przekazywane jako parametr (od 0 do 100). Metadane dotyczące rozszerzeń, np.
CaptureRequest.EXTENSION_STRENGTH
, które umożliwiają dostosowanie ilości efektu rozszerzenia, np. stopień rozmycia tła w elemencieEXTENSION_BOKEH
.W rozszerzeniach aparatu jest dostępna po wyświetleniu funkcja robienia zdjęć w trybie zdjęcia. Dzięki niej mniej przetworzone zdjęcie jest przetwarzane szybciej niż ostateczne zdjęcie. Jeśli rozszerzenie wydłuża czas przetwarzania, można przesłać obraz po wyświetleniu jako obiekt zastępczy, aby poprawić wrażenia użytkownika, a później przełączyć się na ostateczną wersję obrazu. Możesz sprawdzić, czy ta funkcja jest dostępna w
CameraExtensionCharacteristics.isPostviewAvailable
. Następnie możesz przekazaćOutputConfiguration
doExtensionSessionConfiguration.setPostviewOutputConfiguration
.Obsługa
SurfaceView
, co pozwala uzyskać bardziej zoptymalizowaną i energooszczędną ścieżkę renderowania podglądu.Obsługa funkcji ustawiania ostrości i powiększenia za pomocą dotknięcia podczas używania rozszerzenia.
Zoom w czujniku
Gdy REQUEST_AVAILABLE_CAPABILITIES_STREAM_USE_CASE
w CameraCharacteristics
zawiera wartość SCALER_AVAILABLE_STREAM_USE_CASES_CROPPED_RAW
, aplikacja może wykorzystać zaawansowane możliwości czujnika, aby udostępnić przycięty strumień RAW taki sam rozmiar jak w pełnym polu widzenia. W tym celu użyj CaptureRequest
z celem RAW z przypadkiem użycia strumienia CameraMetadata.SCALER_AVAILABLE_STREAM_USE_CASES_CROPPED_RAW
.
Dzięki wdrożeniu ustawień zastępowania żądań nowa kamera daje użytkownikom możliwość sterowania powiększeniem jeszcze przed przygotowaniem innych elementów sterujących.
Bezstratny dźwięk USB
Android 14 zyskuje obsługę bezstratnych formatów audio, dzięki czemu osoby audiofilskie mogą korzystać z przewodowych zestawów słuchawkowych USB. Możesz przesłać zapytanie do urządzenia USB w celu uzyskania preferowanych atrybutów miksera, zarejestrować detektor w przypadku zmian w atrybutach miksera i skonfigurować atrybuty miksera za pomocą klasy AudioMixerAttributes
. Ta klasa reprezentuje format, np. maskę kanału, częstotliwość próbkowania i działanie miksera dźwięku. Ta klasa umożliwia bezpośrednie wysyłanie dźwięku bez mieszania, regulacji głośności i efektów przetwarzania.
Produktywność i narzędzia programistów
Menedżer danych logowania
Android 14 dodaje Credential Manager jako interfejs API platformy, który dodatkowo obsługuje urządzenia z Androidem 4.4 (poziom interfejsu API 19) za pomocą biblioteki Jetpack wykorzystującej Usługi Google Play. Menedżer danych logowania ma na celu ułatwienie logowania użytkownikom za pomocą interfejsów API, które pobierają i przechowują dane logowania u dostawców danych logowania skonfigurowanych przez użytkownika. Menedżer danych logowania obsługuje wiele metod logowania, w tym nazwę użytkownika i hasło, klucze dostępu i rozwiązania do logowania sfederowanego (np. Zaloguj się przez Google) w ramach jednego interfejsu API.
Klucze dostępu mają wiele zalet. Na przykład klucze dostępu są skonstruowane zgodnie ze standardami branżowymi i mogą działać w różnych systemach operacyjnych i ekosystemach przeglądarek oraz w witrynach i aplikacjach.
Więcej informacji znajdziesz w dokumentacji Menedżera danych logowania i kluczy dostępu oraz w poście na blogu na temat menedżera danych logowania i kluczy dostępu.
Health Connect
Health Connect to repozytorium na urządzeniu zawierające dane o zdrowiu i aktywności fizycznej użytkowników. Pozwala użytkownikom udostępniać dane między ulubionymi aplikacjami w jednym miejscu i określać, jakie dane chcą udostępniać tym aplikacjom.
Na urządzenia z Androidem w wersji starszej niż 14 aplikację Health Connect można pobrać ze Sklepu Google Play. Od Androida 14 Health Connect jest częścią platformy i pobiera aktualizacje w ramach aktualizacji systemu Google Play bez konieczności pobierania dodatkowych plików. Dzięki temu można często aktualizować Health Connect, a aplikacje mogą korzystać z jej dostępności na urządzeniach z Androidem 14 lub nowszym. Użytkownicy mogą uzyskać dostęp do Health Connect z poziomu ustawień na urządzeniu. Ustawienia prywatności są zintegrowane z ustawieniami systemu.
Health Connect zawiera kilka nowych funkcji Androida 14, takich jak trasy ćwiczeń, co pozwala użytkownikom udostępniać trasę treningu, którą można wizualizować na mapie. Trasa to lista lokalizacji zapisanych w określonym przedziale czasu, a aplikacja może wstawiać trasy do sesji ćwiczeń, łącząc je ze sobą. Aby zapewnić użytkownikom pełną kontrolę nad tymi danymi wrażliwymi, muszą oni zezwolić na udostępnianie poszczególnych tras innym aplikacjom.
Więcej informacji znajdziesz w dokumentacji Health Connection oraz w poście na blogu Co nowego w Android Health.
Aktualizacje OpenJDK 17
Android 14 continues the work of refreshing Android's core libraries to align with the features in the latest OpenJDK LTS releases, including both library updates and Java 17 language support for app and platform developers.
The following features and improvements are included:
- Updated approximately 300
java.base
classes to Java 17 support. - Text Blocks, which introduce multi-line string literals to the Java programming language.
- Pattern Matching for instanceof, which allows an object to
be treated as having a specific type in an
instanceof
without any additional variables. - Sealed classes, which allow you restrict which classes and interfaces can extend or implement them.
Thanks to Google Play system updates (Project Mainline), over 600 million devices are enabled to receive the latest Android Runtime (ART) updates that include these changes. This is part of our commitment to give apps a more consistent, secure environment across devices, and to deliver new features and capabilities to users independent of platform releases.
Java and OpenJDK are trademarks or registered trademarks of Oracle and/or its affiliates.
Ulepszenia w sklepach z aplikacjami
Android 14 introduces several PackageInstaller
APIs that
allow app stores to improve their user experience.
Request install approval before downloading
Installing or updating an app might require user approval.
For example, when an installer making use of the
REQUEST_INSTALL_PACKAGES
permission attempts to install a
new app. In prior Android versions, app stores can only request user approval
after APKs are written to the install session and the
session is committed.
Starting with Android 14, the requestUserPreapproval()
method lets installers request user approval before committing the install
session. This improvement lets an app store defer downloading any APKs until
after the installation has been approved by the user. Furthermore, once a user
has approved installation, the app store can download and install the app in the
background without interrupting the user.
Claim responsibility for future updates
The setRequestUpdateOwnership()
method allows an installer
to indicate to the system that it intends to be responsible for future updates
to an app it is installing. This capability enables update ownership
enforcement, meaning that only the update owner is permitted
to install automatic updates to the app. Update ownership enforcement helps to
ensure that users receive updates only from the expected app store.
Any other installer, including those making use of the
INSTALL_PACKAGES
permission, must receive explicit user
approval in order to install an update. If a user decides to proceed with an
update from another source, update ownership is lost.
Update apps at less-disruptive times
App stores typically want to avoid updating an app that is actively in use because this leads to the app's running processes being killed, which potentially interrupts what the user was doing.
Starting with Android 14, the InstallConstraints
API
gives installers a way to ensure that their app updates happen at an opportune
moment. For example, an app store can call the
commitSessionAfterInstallConstraintsAreMet()
method to
make sure that an update is only committed when the user is no longer
interacting with the app in question.
Seamlessly install optional splits
With split APKs, features of an app can be delivered in separate APK files,
rather than as a monolithic APK. Split APKs allow app stores to optimize the
delivery of different app components. For example, app stores might optimize
based on the properties of the target device. The
PackageInstaller
API has supported splits since its
introduction in API level 22.
In Android 14, the setDontKillApp()
method allows an
installer to indicate that the app's running processes shouldn't be killed when
new splits are installed. App stores can use this feature to seamlessly install
new features of an app while the user is using the app.
Pakiety metadanych aplikacji
Począwszy od Androida 14 instalator pakietów na Androida umożliwia określanie metadanych aplikacji, takich jak praktyki związane z bezpieczeństwem danych, które mają być dołączane na stronach sklepów z aplikacjami, np. w Google Play.
Wykrywanie, kiedy użytkownicy robią zrzuty ekranu na urządzeniach
Aby zapewnić bardziej ujednolicony sposób wykrywania zrzutów ekranu, Android 14 wprowadza interfejs API do wykrywania zrzutów ekranu, który chroni prywatność. Ten interfejs API umożliwia aplikacjom rejestrowanie wywołań zwrotnych dla poszczególnych aktywności. Wywołania te są wywoływane, a użytkownik otrzymuje powiadomienie, gdy robi zrzut ekranu w trakcie widocznej aktywności.
Z perspektywy użytkownika
Niestandardowe działania i poprawa pozycji arkusza udostępniania
Android 14 aktualizuje arkusz udostępniania systemu, aby umożliwić obsługę niestandardowych działań w aplikacji i bardziej wyczerpujące wyniki podglądu dla użytkowników.
Dodaj działania niestandardowe
W Androidzie 14 aplikacja może dodawać działania niestandardowe do wywoływanego przez nią arkusza udostępniania systemu.
Poprawa rankingu celów udostępniania bezpośredniego
Aby określić pozycję celów udostępniania bezpośredniego, Android 14 wykorzystuje więcej sygnałów z aplikacji, aby dostarczać użytkownikom bardziej przydatne wyniki. Aby uzyskać najbardziej przydatny sygnał do ustalania pozycji w rankingu, postępuj zgodnie ze wskazówkami dotyczącymi poprawiania rankingów elementów docelowych w ramach udostępniania bezpośredniego. Aplikacje do komunikacji mogą też raportować użycie skrótów do wiadomości wychodzących i przychodzących.
Obsługa wbudowanych i niestandardowych animacji w funkcji Predictive Back
W Androidzie 13 dostępna jest opcja dla programistów, która umożliwia przewidywanie powrotu do ekranu głównego. W przypadku użycia obsługiwanej aplikacji z włączoną opcją programisty przesunięcie do tyłu powoduje wyświetlenie animacji wskazującej, że gest cofania powoduje wyjście z aplikacji z powrotem na ekran główny.
Android 14 zawiera wiele ulepszeń i nowe wskazówki dotyczące funkcji przewidywania wstecznego:
- Możesz skonfigurować
android:enableOnBackInvokedCallback=true
tak, aby otrzymywać animacje systemu na przewidywanie wstecznych działań w odniesieniu do poszczególnych działań, a nie całej aplikacji. - Dodaliśmy nowe animacje systemowe dla animacji powrotu do domu z Androida 13. Nowe animacje systemowe są wielozadaniowe i interaktywne. Są wyświetlane automatycznie po migracji do funkcji przewidywania wstecznej.
- Dodaliśmy nowe animacje komponentu Materiał dla dolnych plansz, arkuszy bocznych i wyszukiwarki.
- Opracowaliśmy wskazówki dotyczące projektowania niestandardowych animacji i przejść w aplikacji.
- Dodaliśmy nowe interfejsy API do obsługi niestandardowych animacji przejścia w aplikacji:
handleOnBackStarted
,handleOnBackProgressed
,handleOnBackCancelled
in
OnBackPressedCallback
onBackStarted
,onBackProgressed
,onBackCancelled
in
OnBackAnimationCallback
- W przypadku przejść, które reagują, gdy użytkownik przesuwa do tyłu, zamiast
overridePendingTransition
używajoverrideActivityTransition
.
W tej wersji przedpremierowej Androida 14 wszystkie funkcje funkcji przewidywania wstecznego są dostępne tylko dla programistów. Zapoznaj się z przewodnikiem dla programistów, by dowiedzieć się, jak przenieść aplikację do funkcji przewidywania wstecznej, oraz przewodnikiem dla programistów po tworzeniu niestandardowych przejść w aplikacji.
Zastąpienia producenta urządzenia na dużym ekranie na aplikację
Zastąpienia na poziomie aplikacji umożliwiają producentom urządzeń zmianę działania aplikacji na urządzeniach z dużymi ekranami. Na przykład zastępowanie parametru FORCE_RESIZE_APP
powoduje, że system zmienia rozmiar aplikacji w taki sposób, aby pasował do wymiarów wyświetlacza (unikając trybu zgodności rozmiarów), nawet jeśli w manifeście aplikacji jest ustawiony parametr resizeableActivity="false"
.
Zastąpienia mają poprawić wygodę użytkowników korzystających z dużych ekranów.
Nowe właściwości pliku manifestu umożliwiają wyłączenie w aplikacji niektórych zastąpień producenta urządzenia.
Zastąpienia użytkownika dużego ekranu na aplikację
Ustawienia poszczególnych aplikacji zmieniają sposób działania aplikacji na urządzeniach z dużym ekranem. Na przykład zastępowanie producenta urządzenia OVERRIDE_MIN_ASPECT_RATIO_LARGE
ustawia współczynnik proporcji aplikacji na 16:9 niezależnie od jej konfiguracji.
Android 14 QPR1 umożliwia użytkownikom stosowanie zastąpień dla poszczególnych aplikacji za pomocą nowego menu ustawień na urządzeniach z dużym ekranem.
Udostępnianie ekranu aplikacji
Udostępnianie ekranu aplikacji umożliwia użytkownikom udostępnianie okna aplikacji zamiast całego ekranu urządzenia podczas nagrywania zawartości ekranu.
W przypadku udostępniania ekranu aplikacji pasek stanu, pasek nawigacyjny, powiadomienia i inne elementy interfejsu systemu są wykluczone z udostępnianego wyświetlacza. Udostępniana jest tylko treść wybranej aplikacji.
Udostępnianie ekranu aplikacji zwiększa produktywność i prywatność, ponieważ użytkownicy mogą korzystać z wielu aplikacji przy jednoczesnym ograniczeniu udostępniania treści do jednej aplikacji.
Inteligentna odpowiedź z obsługą LLM w Gboard na Pixelu 8 Pro
Na urządzeniach Pixel 8 Pro z pakietem nowych funkcji w grudniu deweloperzy mogą wypróbować w Gboard wyższej jakości inteligentne odpowiedzi z dużymi modelami językowymi (LLM) działającymi na urządzeniu Google Tensor.
Ta funkcja jest dostępna w ograniczonej wersji testowej w języku angielskim (USA) w WhatsAppie, Line i KakaoTalk. Wymaga urządzenia Pixel 8 Pro z klawiaturą Gboard.
Aby ją wypróbować, najpierw włącz tę funkcję w sekcji Ustawienia > Opcje programisty > Ustawienia AICore > Włącz Aicore Persistent.
Następnie otwórz wątek w obsługiwanej aplikacji, aby zobaczyć inteligentną odpowiedź obsługiwaną przez LLM na pasku sugestii Gboard w odpowiedzi na wiadomości przychodzące.
Grafika
Można tworzyć zapytania i interpolować ścieżki
Interfejs API Path
na Androida to zaawansowany i elastyczny mechanizm tworzenia i renderowania grafiki wektorowej, który umożliwia kreślenie lub wypełnianie ścieżki, tworzenie ścieżek z segmentów liniowych bądź krzywych kwadratowych bądź sześciennych oraz wykonywanie operacji logicznych w celu uzyskania jeszcze bardziej złożonych kształtów lub na wykonywanie wszystkich tych czynności jednocześnie. Jednym z ograniczeń jest możliwość sprawdzenia, co rzeczywiście znajduje się w obiekcie ścieżki. Po utworzeniu obiektu jego wnętrze jest nieprzezroczyste dla obiektów wywołujących.
Aby utworzyć Path
, wywołaj metody takie jak moveTo()
, lineTo()
i cubicTo()
, aby dodać segmenty ścieżki. Nie można było jednak zapytać, czym są segmenty, więc trzeba zachować tę informację w momencie ich utworzenia.
Począwszy od Androida 14 możesz wysyłać zapytania o ścieżki, aby poznać ich zawartość.
Najpierw musisz pobrać obiekt PathIterator
za pomocą interfejsu API Path.getPathIterator
:
Kotlin
val path = Path().apply { moveTo(1.0f, 1.0f) lineTo(2.0f, 2.0f) close() } val pathIterator = path.pathIterator
Java
Path path = new Path(); path.moveTo(1.0F, 1.0F); path.lineTo(2.0F, 2.0F); path.close(); PathIterator pathIterator = path.getPathIterator();
Następnie możesz wywołać metodę PathIterator
, by iterować segmenty jeden po drugim i pobrać wszystkie niezbędne dane z każdego segmentu. W tym przykładzie używane są obiekty PathIterator.Segment
, które pakują dane za Ciebie:
Kotlin
for (segment in pathIterator) { println("segment: ${segment.verb}, ${segment.points}") }
Java
while (pathIterator.hasNext()) { PathIterator.Segment segment = pathIterator.next(); Log.i(LOG_TAG, "segment: " + segment.getVerb() + ", " + segment.getPoints()); }
PathIterator
ma też niealokującą wersję next()
, w której można przekazać dane punktu w buforze.
Jednym z ważnych przypadków użycia zapytań dotyczących danych Path
jest interpolacja. Możesz na przykład utworzyć animacje (czyli przekształcić) między 2 różnymi ścieżkami. Aby jeszcze bardziej uprościć ten przypadek użycia, Android 14 uwzględnia też w Path
metodę interpolate()
. Zakładając, że 2 ścieżki mają taką samą strukturę wewnętrzną, metoda interpolate()
tworzy nowy element Path
z interpolowanym wynikiem. W tym przykładzie zwracamy ścieżkę, której kształt jest w połowie drogi (interpolacja liniowa 0,5) między path
a otherPath
:
Kotlin
val interpolatedResult = Path() if (path.isInterpolatable(otherPath)) { path.interpolate(otherPath, .5f, interpolatedResult) }
Java
Path interpolatedResult = new Path(); if (path.isInterpolatable(otherPath)) { path.interpolate(otherPath, 0.5F, interpolatedResult); }
Biblioteka graphics-path Jetpack umożliwia też korzystanie z podobnych interfejsów API we wcześniejszych wersjach Androida.
Niestandardowe sieci typu mesh z cieniowaniem wierzchołków i fragmentów
Android has long supported drawing triangle meshes with custom shading, but the input mesh format has been limited to a few predefined attribute combinations. Android 14 adds support for custom meshes, which can be defined as triangles or triangle strips, and can, optionally, be indexed. These meshes are specified with custom attributes, vertex strides, varying, and vertex and fragment shaders written in AGSL.
The vertex shader defines the varyings, such as position and color, while the
fragment shader can optionally define the color for the pixel, typically by
using the varyings created by the vertex shader. If color is provided by the
fragment shader, it is then blended with the current Paint
color using the blend mode selected when
drawing the mesh. Uniforms can be passed
into the fragment and vertex shaders for additional flexibility.
Mechanizm renderowania bufora sprzętowego w Canvas
Aby ułatwić korzystanie z interfejsu API Canvas
na Androidzie do rysowania za pomocą akceleracji sprzętowej w HardwareBuffer
, Android 14 wprowadza HardwareBufferRenderer
. Ten interfejs API jest szczególnie przydatny, gdy Twój przypadek użycia obejmuje komunikację z kompozytorem systemu przez SurfaceControl
na potrzeby rysowania z niewielkimi opóźnieniami.